از شهروند ۱۹ اکتبر ۲۰۱۷ (شماره ۱۶۶۹) ستونی را اختصاص دادیم به معرفی ایرانیان موفق و دستاوردهایشان در ادبیات، ورزش، هنر، علم، سیاست و حرفه تخصصی شان در هر گوشه ی جهان، حتی در ایران.
می دانیم که خبر بسیاری از موفقیت ها به رسانه ها راه پیدا نمی کند و تنها در جمع کوچک خانواده و آشنایان عنوان می شود، پس اگر فرد موفقی در اطراف خود می شناسید، لطفا به ما معرفی کنید. ما به دنبال مشهورترین ها نیستیم، اتفاقا یکی از اهدافمان این است که بتوانیم آنها را که تا کنون تلاش و خلاقیت و استعدادشان تغییری در زندگی خود و یا دیگران به وجود آورده، ولی دیده نشده اند، به دیگران معرفی کنیم.
در دو شماره ی گذشته مهوش ثابت (شهریاری) یکی از رهبران بهائی در ایران و برنده جایزه انجمن جهانی قلم و آوا هما نویسنده کرد ایرانی ساکن تورنتو و برنده ی بورسیه انجمن قلم کانادا را معرفی کردیم.
این هفته به یک فیلمساز جوان ساکن تورنتو می پردازیم؛ سمیرامیس کیا.
سمیرامیس کیا متولد ۱۳۶۰ تهران است. پس از پایان دبیرستان برای ادامه تحصیل به قبرس رفت و سال ۲۰۱۱ لیسانس معماری اش را گرفت و به دلیل شاگرد اول شدن، دانشگاه قبرس به او بورسیه ای برای ادامه تحصیل در مقطع فوق لیسانس داد. پس از یک ترم به ایران برگشت و با آماده شدن ویزای مهاجرت خانواده همراه با آنان در سال ۲۰۱۲ به کانادا مهاجرت کرد.
در کانادا به دنبال کار در حوزه ی معماری بود با اینکه علاقه ی قلبی اش به تئاتر و سینما بود. می گوید: “سینما برای من مثل یک عشق ناکام بود که هرگز فکر نمی کردم بهش برسم، ولی همیشه از نداشتن اش غمگین بودم. حتی چند ماه اول مهاجرت هم بهش فکر نمی کردم، تا اینکه زمانی رسید که احساس کردم کانادا جایی ست که می شه از صفر شروع کرد و دوباره همه چیز رو ساخت.”
سمیرامیس می گوید: من تو ایران دو بار کنکور هنر و کارگردانی دادم و متاسفانه قبول نشدم. نمی دونم اون نظام آموزشی چه ایرادی داره که اینقدر همه رو دلسرد و ناامید می کنه و برعکسش کانادا به شما اجازه شکوفا شدن و پرورش می ده.
توی این چند سال که اینجا به مرور زمان در فیلمسازی جا افتادم به مراتب این جملات رو از اساتیدم که خودشون هم فیلمساز هستند و بعضا بعشی هاشون هیچ کس رو قبول ندارند شنیدم که می گن You are enormously talented. ولی در ایران همیشه برای اثبات این باید می جنگیدم، خسته می شدم و آخرش هم به جایی نمی رسیدم. زنان در ایران به حمایت بسیاری نیاز دارند.
در اولین سال ورود به عنوان دستیار مدیر صحنه، در دو تئاتری که در هارت هاوس اجرا شد، همکاری دارد.
سال ۲۰۱۳ وارد دانشگاه یورک می شود و تحصیلاتش را در رشته سینما شروع می کند. می گوید:”یادم میاد بعد از مصاحبه ورود به دانشگاه، ایمیلی دریافت کردم که نمی تونم در مقطع لیسانس شروع کنم چون به اصطلاح شان over qualified بودم. بنابراین آنها من را در مقطع فوق لیسانس ثبت نام کردند، اما من به شروع تحصیل از لیسانس اصرار داشتم و بالاخره موفق شدم تا موافقتشون رو بگیرم.”
سمیرامیس در حال حاضر دانشجوی سال آخر رشته فیلمسازی دانشگاه یورک در تورنتو (کانادا) است. او تاکنون چند فیلم کوتاه و یک فیلم تجربی که در چین فیلمبرداری شده ساخته است. اولین فیلم داستانی او در فستیوالی که در خود دانشگاه یورک هرساله برگزار می شود، به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد .
اولین حضور حرفه ای او در جشنواره های مطرح سینمایی، نمایش فیلم کوتاه “زمین” در چهل ویکمین فستیوال جهانی فیلم مونترآل، از جشنواره های معتبر فیلم در آمریکای شمالی، که از ۲۴ آگوست تا ۴ سپتامبر ۲۰۱۷ برگزار شد، بود.
“زمین” فیلم کوتاه یازده دقیقه‌ای است که به برقراری ارتباط یک مرد افغانستانی مهاجر در تورنتو با محیط اطرافش می پردازد. فیلم به دو زبان فارسی و انگلیسی است که در نهایت جایزه بهترین فیلم کوتاه ملی بخش دانشجویی موسوم به “نورمن مک لارن” را کسب کرد.
سمیرامیس می گوید:” در پیدا کردن دو بازیگر افغانستانی تبار این فیلم خیلی خوش شانس بودم. عزیز نائل بازیگر اصلی فیلم، که خودش هم فیلمساز است، از خانواده ای بازیگر پرور می آید. پدر و عمویش از بازیگران مطرح در افغانستان بودند. بازیگر دختر فیلم، وجمه سرور هم که در واقع پرستار است، پدر و مادری دارد که هر دو در افغانستان هنرپیشه تئاتر بودند.
فیلم داستانی است و نگاه شاعرانه ای به روابط دو انسان، که زبان مشترکی را صحبت نمی کنند، می اندازد.
بعد از نمایش فیلم، الی کاستیل منتقد فیلم و مدیر مجله سکانس با اشاره به تاثیرپذیری سمیرامیس از سینمای کیارستمی گفت، “زمین” مثل بسیاری از فیلم های ایرانی شخصیت ساده ای دارد که دست به یک عمل خارق العاده می زند.
خود سمیرامیس هم تأثیرپذیری از سینمای کیارستمی را قبول دارد و می گوید:”چون به نظرم او به خوبی توانست روابط پیچیده انسانی را به ساده ترین نحو به تصویر بکشاند، جوری که برای همه قابل درک باشه. کیارستمی قصه گوی بسیار ماهری است که زبان تصویر را به خوبی می شناسد و با استادی تمام شرایط انسانی را به “تصویر” می کشد.”
سمیرامیس این روزها ساخت یک فیلم کوتاه به اسم “شیر” را در دست دارد و مراحل پایانی فیلمنامه و انتخاب بازیگر را طَی می کند.
داستان “شیر” روایت دختر یازده ساله ای است که در معرض از دست دادن شنوایی اش است. دختر که با پدر و مادر برای خرید سمعک همراه می شوند، در طول مسیر با واقعیتی تلخ روبرو می شود.
یکی دیگر از زمینه های فعالیت سمیرامیس عکاسی است. او ضمن بازی در تئاتر “هنگامی که حادثه اخطار می شود” به کارگردانی سهیل پارسا، عکاسی این نمایش را هم برعهده داشت. ماه گذشته عکس های او در کنار عکاسان و نقاشان دیگری در گالری کوئین در تورنتو به نمایش درآمد.
پروژه ی عکاسی او از چرخی های بازار تهران با نام “تمرینی برای تماشا” قرار است سال آینده در بازار بزرگ تهران به نمایش درآید.
برای این فیلمساز جوان و پرتلاش موفقیت های بیشتر آرزو می کنیم.
فیلم های کوتاه سمیرامیس را می توانید در کانال ویمیو ی او ببینید:
