آژانس آب و هوای سازمان ملل هفته گذشته اعلام کرد که ما فقط دوازده سال وقت داریم که نتایج وخیم تغییر آب و هوا را محدودتر کنیم. دانشمندان می گویند که زمان به سرعت از دست میرود، انسان باید یک تغییر اساسی در نحوه زندگی خود بوجود آورد.
IPCC دریک گزارش هفتصدصفحه ای اثرات افزایش یک ونیم درجه سانتیگراد اتمسفر زمین را اعلام کرد. هم اکنون این افزایش گرما حول و حوش یک درجه است.
این گزارش به صراحت اثرات بالا آمدن سطح اقیانوس ها، افزایش بیشتر خشکسالی، زیاد شدن طوفان ها، و غیره را خاطر نشان میسازد. آژانس بین المللی بررسی آب و هوا پیش بینی میکند که با این روند افزایش دما وضعیت اسفناک تری به دلیل میزان قحطی، بیماری، ضرر اقتصادی و هجوم پناهندگان برای انسان فراهم خواهد کرد. این ضایعات اگر به افزایش دو درجه سانتیگراد نزدیک شویم بسیار بیشتر خواهد بود. در نشست سال ۲۰۱۵ پاریس تقریبا همه کشورهای جهان از جمله کانادا متعهد شدند که مصرف انرژی خود را کاهش دهند تا افزایش دما را در حدود یک و نیم تا دودرجه نگه دارند.
سازمان ملل از آژانس خواسته بود تا نتایج کنترل نکردن افزایش دما را بررسی کند. این آژانس بیش از شش هزار مقاله علمی که حاصل تحقیق یک صدو سی و دو نویسنده است را بیرون کشید و از بیش از یک هزار دانشمند خواست تا آن ها را بررسی کنند.
نتیجه این بررسی ها این است که افزایش حدود دو درجه که در عهد نامه پاریس توافق شده بود فاجعه آمیز است. باید افزایش دما از حدود یک و نیم درجه بالاتر نرود. برای نگاه داشتن دما زیر یک ونیم درجه، جهان باید تولید گاز گلخانه ای را تا ۲۰۳۰ به چهل و پنج درصد زیر سال ۲۰۱۰ کاهش دهد و تا ۲۰۵۰ این تولید را به صفر برساند.
مسئله این است که با روند کنونی، ما به سمت افزایش سه درجه ای پیش می رویم. با این روند بیم آن میرود که تا سال ۲۱۰۰ افزایش دما به چهار درجه برسد. در چنین شرایطی کره زمین قابل زندگی نخواهد بود.
این در حالی ست که سیاستمداران غیرمسئول مانند دانالد ترامپ و داگ فورد و امثالهم با عوام فریبی سعی میکنند که یا وقوع فاجعه را مسکوت بگذارند و یا به بهانه دفاع از اقتصاد حرکت هائی را که در جهت کاهش مصرف سوخت فسیلی است متوقف کنند. دونالد ترامپ سال گذشته از تعهد نامه پاریس سر باز زد و داگ فورد به تبعیت از او اقدام به متوقف کردن برنامه کپ اند ترید که به تجربه بهترین راه کاهش مصرف سوخت فسیلی است، نمود.
داگ فورد هم اکنون به راه افتاده است تا در دادگاه به جنگ مالیات بر مصرف کربن که دولت فدرال وضع کرده است، برود. این حرکت شتاب زده او با نام کاهش مالیات نه تنها بقای انسان را به خطر می اندازد، بلکه تعقیب دعوای آن با دولت فدرال در دادگاه برای مردم انتاریو بسیار پر خرج خواهد بود. جالب است که بدانیم جایزه نوبل امسال در اقتصاد به دانشمندی تعلق گرفته است که ثابت کرده است مالیات بر کربن در کاهش مصرف سوخت فسیلی مؤثر است.
دست یابی به هدف کنترل دما نیاز به تغییرات اساسی در سیستم های حمل و نقل، منابع انرژی، استفاده از زمین، تغییرات بنیادی در ساختمان و تشکیلات زیربنائی و سیستم های صنعتی دارد. این آژانس کاهش مصرف ذغال سنگ به یک سوم و احداث وسیع تکنولوژی های جدید برای جذب اکسید کربنرا توصیه میکند. تمام این ها باید در دوازده سال آینده صورت گیرد. این در حالیست که ما متأسفانه داریم چهار نعل در خلاف جهت می تازیم.
هر میزان صرفه جوئی در مصرف سوخت فسیلی موثر است. در سطح فردی ما میتوانیم در درجه اول به سیاستمدارهایی رأی بدهیم که متعهد به کاهش مصرف انرژی در حیطه ی عمل خود هستند. حتی الامکان از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنیم و یا اتومبیل کم مصرف، هایبرد و یا برقی بخریم. روش های بسیاری برای کاهش مصرف وجود دارد. فقط کافیست مصرف انرژی روزانه خود را مرور کنیم.
بر اساس این گزارش راه دیگری وجود ندارد یا ما هزینه بالای این اصلاحات را می پردازیم و یا مجبور میشویم که هزینه سنگین تری را با از دست دادن جان و مال انسان ها متحمل شویم. به طور مثال بالا آمدن آب اقیانوس ها جان میلیون ها انسان را به خطرخواهد انداخت.
از طرف دیگر حتی اگر قسمت کوچکی از مصرف انرژی کم شود، اثر مثبتی در کم کردن دما دارد و منافع اقتصادی بلند مدت به دنبال خواهد داشت.
بطور خلاصه اوضاع بدتر خواهد شد . فرصت برای راه های ساده تر از دست رفته اند، اما هر حرکتی نقش خود را در سرنوشت کره زمین ایفا میکند، ولی هنوز میتوانیم افزایش دما را در حدود یک و نیم درجه نگه داریم. باید توجه داشته باشیم که فرصت به سرعت از دست می رود.
گزارش اخیر برای آنهائی که اخبار آب و هوا را دنبال میکنند چیز تازهای ندارد. گزارش پانل در ۲۰۱۲ نیز به همین نتایج رسیده بود فقط این بار شواهد بیشتری، در تأیید پیش بینی های سابق جمع آوری شده است.
اثرات یک درجه گرم شدن دمای زمین از زمان انقلاب صنعتی تا ده ها سال باقی خواهد ماند. بنابراین کم کردن سرعت تولید اکسید کربن راه چاره نیست باید هر چه زودتر تولید را متوقف کرد. پی آمدهای گرم شدن هوا مانند افزایش فقر و بیماری، زیان های جانی، مالی و کمبود مواد غذائی، و آب به همراه می آورد و امنیت انسان ها و رشد اقتصادی را به خطر می اندازد.
