پانل بین المللی Climate Change سال گذشته اعلام کرد که ما فقط دوازده سال وقت داریم که جلوی تغییرات برگشت ناپذیر جوی را بگیریم. در غیر این صورت این تغییرات با سرعت محیط زیست را تغییر خواهد داد و حیات را به شکلی که می شناسیم غیرقابل ادامه خواهد کرد.
هم اکنون روزانه جان و مال هزاران نفر در سراسر جهان دست خوش حوادث بی سابقه جوی است. امروز یک تغییر بنیادی در روش زندگی انسان ها بسیار ضرورت دارد. برخی سیاستمداران هنوز دنبال کردن منافع اقتصادی را ارجح می شمارند. اما زیان های مالی تغییرات جوی حتی تا همین حالا هم می رود که از منافع اقتصادی زودگذر پیشی بگیرد.
واضح است که صرفه جوئی افراد در مصرف انرژی هر چند ضروریست اما به تنهائی برای کنترل گرما کافی نیست و سیاست های دولت ها نیز باید بر اساس کنترل تولید گازهای گلخانه ای پایه ریزی شود.
آمار نشان می دهد که گرمای کانادا دو برابر نقاط دیگر دنیا افزایش داشته است. کانادائی ها شاهد سیل، آتش گرفتن جنگل ها، گرما و سرماهای بی سابقه و سایر حوادث غیر منتظره جوی بوده اند. احزاب کانادائی چاره دیگری ندارند جز این که وجود خطر را بپذیرند و در برنامه انتخاباتی خود راه های عملی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و جوّی ارائه دهند. حتی حزب کانسرواتیو هم که تا بحال این پدیده را نادیده می انگاشت اعلام کرده است که “کلایمت چنج” حاصل فعالیت های انسان است و در یک اعلامیه شصت صفحه ای رئوس برنامه اش را برای مبارزه با آن مطرح کرد.
در قرارداد ۲۰۱۵ پاریس کانادا متعهد شده است که میزان گازهای گلخانه ای خود را حدود ۳۰% زیر مقدار سال ۲۰۰۵ برساند. معنی اش این است که کانادا باید تولید گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۳۰ از ۷۳۲ مگا تن در سال به ۵۱۳ مگا تن کاهش دهد. پیش بینی می شود که مالیات بر کربن دولت لیبرال تولید گازهای گرمائی را فقط ۵۰ تا ۶۰ مگا تن کاهش دهد که کافی نیست. مالیات بر کربن از بیست دلار برهر مگا تن شروع می شود و تا سال ۲۰۲۲ به پنجاه دلار می رسد.
امروز شرکت همه ما برای تحت کنترل درآوردن مصرف سوخت فسیلی دردرجه اول اهمیت قرار دارد. با توجه به نزدیک بودن انتخابات فدرال بهتر است مواضع احزاب مختلف را در زمینه Climate Change بررسی کنیم. در زیر برنامه چهار حزب عمده کانادا را با هم مقایسه خواهیم کرد.
حزب سبز
حزب سبز خواستار یک برنامه جدی برای مبارزه با Climate Change است. این حزب پیشنهاد سرمایه گذاری جدی در صنایع تولید انرژی غیرفسیلی را ارائه می دهد. در برنامه این حزب تعلیم کارگران صنایع تولید نفت فسیلی برای آمادگی کار در صنایع تولید انرژی سالم تر و پرداخت سوبسیدی برای تغییر ساختمان ها به منظور جلوگیری از هدر رفتن سوخت پیش بینی شده است.
الیزابت می رهبر حزب سبز خواستار آن شد که تولید گازهای گلخانه ای ۶۰% نسبت به سال ۲۰۰۵ کاهش یابد. هرچند نگفته است چگونه می تواند به این مقدار دست پیدا کند. حزب سبز مخالفت خود را با خرید لوله نفت کیندر مورگان اعلام کرده بود. متاسفانه این حزب به دلیل کمبود کاندیداها به تنهائی قادر به تشکیل دولت نیست مگر آنکه از طریق شرکت در یک دولت ائتلافی بتواند اهداف خود را دنبال کند.
حزب نیودموکرات
جاسمیت سینگ رهبر نیودموکرات ها وعده کرده است که مصرف سوخت فسیلی را ۴۰_۵۰ % کاهش دهد. واضح نیست که چگونه دولت نیودموکرات به این مقدار دست پیدا خواهد کرد. البته نیو دموکرات ها برنامه مفصلی را ارائه داده اند. بودجه ان دی پی برای سرمایه گذاری در این زمینه ۱۵ میلیارد برآورد شده است وآنها می گویند که این بودجه سی صد هزار شغل جدید ایجاد خواهد کرد.
نیودموکرات ها در برنامه خود بیشتر به سرمایه گذاری و تولید کار پرداخته اند تا وضع قوانین برای محدودیت مصرف انرژی فسیلی. آنها آموزش دوباره وکمک مالی به کارگران بخصوص به کارکنان صنایع تولید سوخت فسیلی را توصیه کرده اند.
جاسمیت سینگ هم برنامه دارد که با ایزوله کردن ساختمان های جدید وتعمیر ساختمان های قدیمی از هدر رفتن انرژی جلوگیری کند. پیشنهاد دیگر نیو دموکرات ها تأسیس یک “کلایمت بانک” است که در صنایع سالم تر سرمایه گذاری کند.
همچنین این حزب خواستار تأسیس یک اداره مخصوص برای بازرسی پیشرفت دولت در رسیدن به اهداف اعلام شده، است. مانند لیبرال ها ان دی پی قصد دارد خرید اتوموبیل های را لکتریکی را تشویق کند. آنها طرح مالیات بر کربن را ادامه خواهند داد. دولت نیودموکرات استفاده از تولیدات مواد پلاستیکی یک بار مصرف را تا سال ۲۰۲۲ ممنوع خواهد کرد. ان دی پی به منظور کاهش تولید گازهای گلخانه ای قوانین سخت تری از لیبرال ها برای صنایع وضع خواهد کرد و اشاره ای هم به مجانی کردن بعضی بلیت های ساب وی تورنتو دارد. نیودموکرات ها قول داده اند که تا سال ۲۰۳۰ همه الکتریسیته را از منابع غیرفسیلی تأمین کنند.
دولت ان دی پی ایالات را با گفت و گو وادار خواهد کرد که مرحله به مرحله مصرف انرژی خود را کاهش بدهند تا به مقدار از پیش تعیین شده دست پیدا کنند. در سال های گذشته حزب ان دی پی در انتخابات استانی و فدرال موفقیت هائی داشته است. اما به نظر می رسد بهترین شانس این حزب هم شرکت در یک دولت ائتلافی است که در طی آن بتواند اهداف خود را دنبال کند.
حزب لیبرال
حزب لیبرال یک برنامه پنجاه ماده ای برای مبارزه با تغییرات جوی ارائه داده است که شامل سرمایه گذاری به منظورتولید ۹۰ در صد الکتریسیته تمیز، توقف تدریجی مصرف ذغال سنگ، سرمایه گذاری برای حفاظت اقیانوس ها و سواحل، حمایت از احداث بیش از هزار پروژه وسایل نقلیه عمومی، ایزوله کردن ساختمان ها برای جلوگیری از هدر رفتن انرژی، پرداخت سوبسیدی برای خرید وسائل نقلیه الکتریکی و غیره است. همچنین دولت لیبرال ۱۰۰ میلیون دلار خرج محدود کردن تولید ضایعات پلاستیکی خواهد کرد.
در چند سال گذشته لیبرالها باید در مقابل شکایت کانسرواتیوها که آن ها را متهم می کردند که در سیاست های کنترل Climate Change تندروی کرده اند، از خود دفاع می کردند، حالا باید پاسخ گوی حزب سبز و نیودمکرات ها به جهت کم کاری در این زمینه باشند.
کشور کانادا همه ساله ۳/۳ میلیارد دلار بابت انرژی فسیلی سوبسیدی می دهد. مبلغ عمده ای از این مقدار به شرکت های نفتی پرداخت می شود. به علاوه دولت لیبرال خط لوله کیندر مورگان که انتقال نفت قیری آلبرتا را به سواحل بریتیش کلمبیا برای صادر کردن تسهیل می کند را به مبلغ ۴/۵ میلیارد دلار خرید.
منتقدین می گویند که این مبلغ می توانست خرج احداث ایستگاه های تولید انرژی غیرفسیلی گردد. به علاوه دولت لیبرال اتمام ساختمان این خط لوله را تصویب کرد که مورد وثوق طرفداران حفظ محیط زیست نیست. مخالفین می گویند این خط از یک طرف تولید نفت آلوده کننده قیری را افزایش خواهد داد و از طرف دیگر احتمالا باعث آلوده کردن زمین های اطراف مسیر لوله خواهد شد.
جاستین ترودو مدعی است که برای انتقال به انرژی غیرفسیلی نیاز به سرمایه داریم، بنابراین تا آن زمان ناچار به فروش نفت آلبرتا هستیم. هر چند دولت لیبرال در کانادا وضعیت فوق العاده جوی اعلام کرده است، اما انتقاد به این دولت به علت کم کاری در زمینه Climate Change کاملا وارد است. در این مرحله قدم های جدی تری باید برداشت.
حزب لیبرال شانس بیشتری از دو حزب فوق برای تشکیل دولت دارد و اگر بر اساس اقدامات بسیار مثبت دولت سابق لیبرال انتاریو قضاوت کنیم این حزب صاحب این فرهنگ هست که مسئله Climate Change را جدی بگیرد.
حزب کانسرواتیو
حزب کانسرواتیو یک برنامه مفصل شصت صفحه ای ارائه داده است که درآن بحث مبسوطی شامل حفاظت اقیانوس ها، سواحل وجنگل ها، جلوگیری از آلودگی هوا و سایر شاخص های محیط زیست سخن رفته است. رئوس این برنامه عبارت از اقلام زیر است:
ترغیب ایجاد تکنولوژی سبز بدون بالا بردن مالیات
محیط زیست سبزتر و تمیزتر
جهانی کردن مبارزه با Climate Change
برنامه حزب کانسرواتیو از ایدئولوژی این حزب نشأت می گیرد و تأکید آن تکیه برتشویق سرمایه گذاری در صنایع مربوطه و بازاریابی برای محصولات این صنایع است. در این طرح آمده است که دولت کانسرواتیو با همکاری و هم فکری با دولت های استانی، منطقه ای و شهری و مردم راه های مبارزه واقعی با Climate Change و محیط زیست سبزتر وتمیز تر را پیدا خواهد کرد.
دولت کانسرواتیو آفات و گونه های مهاجم که مضر به حال زراعت و ماهیگیری هستند را معین می کند و سعی خواهد کرد از رشد و پخش آنها جلوگیری کند.
حمایت از ماهیگیران، شکارچیان، حیوانات غیراهلی و پرندگان مهاجر قسمت دیگری از این برنامه است.
کانسرواتیوها از کمپانی هائی که آلودگی بیشتری ایجاد می کنند خواهد خواست که برای هر تن مقدار معینی بودجه برای تحقیقات تخصیص دهند. این حزب پیش بینی می کند که تقاضا برای نفت و گاز تا سال ۲۰۳۰ و بعد از آن به قوت خود باقی بماند. در این طرح آمده است که ما تولید نفت و گاز را تمیزترین در جهان می کنیم و در بازار جهانی می فروشیم.
دولت اندرو شیر برای ایزوله کردن ساختمان ها برای خانواده ها معافیت مالیاتی قائل می شود. البته این معافیت مالیاتی برای خانواده های کم درآمد چندان موثر نیست. دولت کانسرواتیو همچنین کمک می کند کمپانی ها باطری های قوی تری بسازند تا ماشین های الکتریکی بتوانند مسافت بیشتری را طی کنند.
این حزب متعهد می شود که صنایع تولید انرژی غیر فسیلی را حمایت کند. و از این طریق به کنترل Climate Change کمک کند. سپس برای این تکنولوژی در جهان بازاریابی می کند تا همه کشورها از محصولات کانادائی بهره ور گردند. (قسمتی ازجهانی کردن حزب کانسرواتیو برای مبارزه علیه Climate Change).
درمورد کاهش مصرف سوخت فسیلی توصیه کانسرواتیوها این است که کشورهای در حال توسعه تکنولوژی هائی که در کانادا تولید خواهد شد را به کار ببرند و از تولید کثیف خود بکاهند. برای مثال چین می تواند گاز کانادا را ابتیاع کند که بسیار از ذغال سنگ تمیزتر است.
مشکل این است که برنامه کانسرواتیو ها با این جمله گنگ شروع می شود که احتمالا بیش از نیمی از افزایش حرارت سطح کره زمین به علت فعالیت انسان هاست. سپس ذکر می شود کانادا فقط ۱.۶% گازهای گلخانه ای را تولید می کند و جمعیت کانادا تنها نیم درصد کل جمعیت جهان است (توجه بفرمائید که با این حساب مصرف سرانه ما بیش از سه برابر مصرف میانگین جهانی ست.)
این گزارش ذکر می کند که کانادا کم تر از یک دهم چین انرژی مصرف می کند. (در اینجا مصرف جمعیت سی میلیونی کانادا را با چین یک میلیاردی مقایسه می کند و می خواهد نتیجه بگیرد که مصرف ما به حساب نمی آید.)
در پاراگراف بعد آمده است که قرارداد پاریس اهداف بلند پروازانه ای (غیر قابل دسترسی) را وضع کرده است. و بعد ذکر می کند این قرارداد ضابطه ای برای اجرای تعهدات کشورها قائل نشده است.
برنامه کانسرواتیوها حمایت از محیط زیست را عمدتا بر عهده کمپانی ها می گذارد و مدعی است که شرکت های کانادائی کمپانی های مسئولیت پذیری هستند و بسیاری از آنها علاقه مندند که به سهم خود در این امر خیر شرکت کنند.
درباره جهانی کردن مبارزه طرح کانسرواتیوها میگوید Climate Change مرز نمی شناسد. علی رغم موافقت نامه سال ۱۹۹۲ کیوتو و عهدنامه اخیر پاریس و آگاهی مردم تولید گازهای گلخانه ای هم چنان در حال پیشرفت است. ( این نوشته متذکر نمی شود که حزب کانسرواتیو بود که از اجرای تعهد کانادا در مقابل عهدنامه کیوتو سر باز زد و کانادا را از این عهد نامه بیرون آورد.)
کیت استوارت کارشناس انرژی گروه “گرین پیس” می نویسد برنامه کانسرواتیوها کاملأ مطابق سلیقه لابیئیست های تولیدکنندگان نفت است. و اگر این طرح سیاست دولت فدرال شود مشل Climate Change را عمیق تر خواهد کرد.
اگر عملکرد دولت کانسرواتیو انتاریو را الگوی دولت احتمالی اندرو شیر بحساب آوریم، امید چندانی به یک برنامه جدی برای مبارزه با Climate Change توسط کانسرواتیو ها نمی توان داشت. داگ فورد به محض به قدرت رسیدن برنامه کپ اند ترید را حذف کرد، همه سوبسیدیهائی را که برای کم کردن مصرف سوخت فسیلی وضع شده بود، منحل کرد و بیش از هشتصد پروژه تولید انرژی تمیز را متوقف گذاشت.
ما بیش از یک کره برای زیستن در اختیار نداریم. زمان از دست می رود. باید با مسئله Climate Change جدی برخورد کرد. باید مسئولانه رای داد
سپتامبر ۲۰۱۹
