and he spoke to me
neither wholly to me, nor to the next man
but a part of himself talked to himself
Ezra Pound, Canto LXXII
با من سخن می گفت،
اما انگار نه سراپا با من یا با دیگری،
گویی نیمی از او با خویش می گفت…
ازرا پاوند: کانتو شماره ۷۲
برگشتن* در آینه بودن* مثل ءِ آینه* چون جان که جفت می شود با جان* یا مثل ءِ اینکه بگویی برگشته ای* آیا تو هستی؟* وُ حالا برگشتن* دوباره در سلسله یءِ گُل بودن* همین که از میان ءِ آبهایءِ اطلس مثل ءِ مُرده هایءِ اساطیری بیرون بیایی* اطلس که می گویی…* آیا تو هستی؟* آیا تو خواهی هست؟* اطلس که می گویی…* پس زبان دوباره جوان می شود* مثل ءِ زبان ءِ نوح در خواب* آیا تو از رویءِ نقشه هایءِ اطلس پریده ای؟* اطلس که می گویم…* در آینه می گویم* درآینه افسرده ام* می گویی جان* افسردن ءِ جان در آینه* جلوتر بیا صورتت را در روشنایی نمی بینم* پس شراع می کشم از رویءِ سقفهایءِ تیری یءِ جهان* سقفهایءِ شمرده شده* همراه ءِ نوح ءِ خسته در شهرهایءِ سرخس وُ بامیان* به هردژی لشگر گسیل می کنم* برادرم خسرو می گوید: «مکان، نهایت ءِ جسم است»* او هنوز عاشق ءِ آن دریانورد ءِ ایرلندی است که همیشه از او می پرسید:
What do you mean by ‘whereness’?
وُ همیشه سر به سر ءِ هُوملِس هایءِ سیاهپوست می گذاشت* مکان، همان کجا بودن است وُ در آینه سفر کردن* یا مثل ءِ برگشتن به دریاهایءِ جهان* برگشتن در آینه بودن مثل ءِ آینه* همین که بگویی برگشته ای تو؟* برگشته ام؟* یا مثل ءِ آینه در نهایت ءِ جهان* آه نوح ءِ خجسته ی ءِ من!* آغاز ءِ کجا؟* صورتت را در روشنایی نمی بینم!* پس بیا زبان را جوان کنیم!* من افسرده ام وُ اینجا هزاره یءِ اول ءِ اساطیر است* وُ گاه صورتت را گریه می کنم* برادرم از بلخ زنگ می زند* آیا تو هستی؟* آیا تو خواهی هست؟* حالا این چه وقت ءِ تلفن کردن است؟* به سِل فونم سپرده بودم بیدارم کند* آیا تو هستی؟* من در زندگی یءِ قبلی هم کنار ءِ تو رویءِ سکوهایءِ قدیمی نشسته بودم* وُ در خواب خودم را امیر وُ شاعری پر آوازه می دیدم* حال آنکه مانند ءِ همه یءِ اعضایءِ خانواده از همان آغاز به شغل ءِ دریانوردی وُ شمشیرزنی پرداخته بودم* برخلاف ءِ پدرم* این سلطان ءِ دهاتی یءِ آواره* شاعری که فکر ءِ داشتن ءِ باغچه ای از اطلسی هایءِ سرخ پیرش کرده بود* روز ءِ مرگش همه یءِ دشمنان و قربانیانش در برابرش کُرنِش کنان به التماس زبان گشودند* عالیجاها! یکبار ءِ دیگر هم ما را شکار بفرمایید!* تصویری از این شکار، آخرین نقشی که پدرم کشیده، بر دیوار ءِ موزه یءِ ملی یءِ بلخ ءِ باستانی… نه، گویا بغداد… آویخته است* سیمایءِ عالیجاهی سنگدل با چشمانی مانند ءِ چشمان ءِ گوزن، معصوم وُ پاک* من اینها را از دریا نورد ءِ ایرلندی هم شنیده ام* او عاشق است وُ دوست دارد گوشواره به گوشش بیاویزد، ماتیک بزند وُ دامن بپوشد، اما خودش می گوید گِی نیست* آیا تو هستی؟ من مرده ام وُ بازگشتی در کار نیست*
در سال ءِ پنجم ءِ سلطنت ءِ شاه ءِ جوان* روز ءِ نهم ءِ ماه، زیر ءِ بارانکی خُرد* به دریابار درآمدم* شراع کشیدم وُ از همه یءِ شهرها یءِ جهان گذشتم* وُ روز ءِ چندم* سوارنظام ءِ دشمن را به یاری یءِ سپاه ءِ مجوس درهم کوبیدم* تابستان ءِ چهارم بانوی ءِ جوان مرا مسموم کرد* وُ خاکسترم را به دریا سپرد* اما من پیش از آنهم مرده بودم* بازگشتی در کار نبود* وُ می دانستیم سرانجام همه یءِ پرسشها بی جواب خواهند ماند* مثل ءِ آن بار که خنجر از پهلویءِ ماه بیرون کشیدی* خنجر آغشته به خون بود* اما خون از کجا، نمی دانم* وُ مثل ءِ ما که می گویم در آینه عین ءِ هم شده ایم* من وُ برادرت خسرو* حالا بیا زبان را جوان کنیم* وُ با نوح به غواصی یءِ استخوانهایءِ دایناسورها برویم* افسرده ای؟* نه* صورتت را بیار جلو* تویءِ روشنایی نمی بینمت* خسته ای؟*افسرده ای؟* آیا تو هستی؟* آیا تو خواهی هست؟* دیروز ءِ جهان نام ءِ تو خواهد بود* یادم آمد: مثل ءِ برگشتن ءِ نوح ءِ جوان به رویءِ قله های ءِ تنها…
در این متن «ءِ» به جای کسره ی اضافه به کار رفته تا خوانش شعر را بی غلط کند.
