با توجه به اتفاقات چند روز اخیر، تفاوت بنیادینى بین این اعتراضات با دى ماه ٩۶ وجود دارد. شاخص ترین آنها عبارت است از گوناگونى اقشار و اصناف مختلفى که در این تجمعات حضور دارند.
اگر در دو سال گذشته بیشتر تجمعات حول محور مشکلات معیشتى بود اما امروز مردم کف خیابان با صداى بلند، خواهان رفتن این رژیم توتالیتر شیعى هستند.
جنبه دیگرى که باعث شگفتى بسیارى از ناظران شده است، میزان استقامت و پایدارى مردم در مقابل بازوى سرکوب این رژیم اشغالگر و دفاع مشروعشان است. به عنوان قطره اى از دریاى ملت که در تمام تظاهرات اعتراضى پیش از خروجم از کشور حضور داشتم تحلیل ام بر این است که این اعتراضات شباهت بسیار زیادى با عاشوراى سال ٨٨ دارد که کنترل بسیارى از میادین اصلى و خیابان ها از دست ملاها خارج شده بود.
دیگر نشانه اى از راهپیماىی سکوت نمى بینید. صداى زنان و مردان دلیرى را مى شنوید که بر سر مزدوران نظامى فریاد مى زنند. در آخر باید عرض کنم که بدون شک دیدگاه سیاسى غالب در تمام این تجمعات، طرفداران خاندان پهلوى و شخص شاهزاده هستند. علت خشم رهبر رژیم اشغالگر هم از همین موضوع است.
