روی پنجره ات
زنبورعسلی
درکندوی نگاهت
درعسلی چشمانت
نشسته است
گاه گاهی با روی گلفام ات
حرف می زند
روزی این چشمان عسلی ات
مرا خواهد کشت
………………………………..
………………………………..
دیگرجهان بزرگ نیست
می خواهم گوری
به حجم چشمان آبی اش
حفرکنم
وآن رابدورازچشم ماه وستارگان
دفن اش کنم
وبا دستمال گریه ی باران
جسم چرکین اش را بپوشانم
………………………………….
………………………………….
دستهایمان را
از قفسه ی اتاق های سیاست
بیرون بکشیم
واندکی نیز به انسانیت بیاندیشیم
……………………………………..
……………………………………..
عسل کدام مان شیرین تراست
این سئوالی است
که تو با هربوسه ای
ازلبهایم می پرسی؟!
…………………………………….
……………………………………
شعرفقط !
با واژه های عاشقانه زیباست
پای خود را
ازسیاست بیرون بکشید
این را سهراب به من گفت
……………………………..
……………………………
تمام عمرمن
امشب ام است
مگرنه این است
تومهمان دلمی
…………………………….
…………………………….
سرزمینم!
درشعرهم نمی شناسم ات
چنان مویت سپید
و صورت ات چروک شده
