بیائید تا با هم سفری دور ولی به دیاری آشنا نمائیم. شاید رودکی را در کنار جوی مولیان در کنار یار مهربان بیابیم و با فردوسی طوسی نبرد دلیر سلحشور رستم دستان را با فرزند خود نظاره کنیم و ازمرگ فرزند به دست پدراشک ریزیم واز دیدگاه بیژن به دخت افراسیاب نظری از مهر افکنیم. دمی با عنصری و فرخی نظمی در وصف بهاران بسرائیم و گامی با بابا طاهر عریان در روز گرد کوی معشوق گردیم و درشامگاه برخشتی سرد سر نهیم.
بیائید به گوش هوش به کلام سنائی غزنوی گوش فرا دهیم و رموز عشق را از او فرا گیریم. بگذارید تا خیام ما را به کارگاه کوزه گران آورد ودرآنجا به گوش جان صد گفته در کوزه های خموش بشنویم. بگذارید تا از کنار دجله بگذریم وبا خاقانی گذاری برایوان مدائن کنیم و قطره اشکی نثار کرده و خاکش را تحفه ای جهت شیروان بریم. در منزل دیگر گذاری به کوه ها کنیم و در دل شب با صدای خراش سنگها ناله های فرهاد را درفراق شیرین بشنوِیم و به نظم نظامی صد آفرین گوئیم .
بیائید با عطارهفت وادی عشق را طی کنیم و به تمنای وصال سیمرغ به کوه قاف بشتابیم. پس از این تفرجی در گلستان و بوستان سعدی می باید تا با دامنی پر گل از لفظ و معانی باز گردیم. شکایت جدائی را از حکایت نی باید شنید و با ملای رومی به یاد شمس تبریزی به وجد و سرورآئیم. باید در این سفر گذری به در میخانه کرد و در آنجا که ملائک گل آدم را به شراب عشق می آمیزند با حافظ راه نشین باده های مستانه شویم و با جامی، جامی از کف معشوقه گیریم.
چون ازاین سفر بازمی گردیم باید ارمغانی نیکو برای فرزندانمان بازآریم و آن گنجینه ای است از شعر و ادب پارسی میراث گرانبهای نیاکان ما و بازگو کننده زیباترین و عمیق ترین احساسات بشری و کلید آن آموختن زبان فارسی است.
مربیان و والدین محترم اکنون که اکثر ما به ضرورت زمانه لانه و آشیانه خود را ترک کرده و دور از ایران عزیزمان به سر می بریم بیش از هر چیز به فرزندانمان و آینده آنان می اندیشیم که به ناچار در مدارسی غیر ایرانی و به زبانی جز زبان فارسی درس می خوانند و با فرهنگی غیر ایرانی پرورش می یابند. اگر این کودکان و نوجوانان را امروز در نیابیم و به حال خویش رها کنیم فردا جوانانی خواهیم داشت با تبار ایرانی ولی بیگانه و ناآشنا به زبان و فرهنگ مادری. خوشبختانه همگی آگاهیم که دانستن زبان دوم مزیتی است که همواره به نفع فرد خواهد بود و چه بهتر که این زبان دوم، زبان فارسی باشد زیرا زبان فارسی شیرین است و شکرین.
