این هفته از لحاظ خبری، هفته هیجان انگیزی بود. یک عروسی سلطنتی داشتیم، کشته شدن اسامه بن لادن را داشتیم و البته انتخابات کانادا.

 بعد از ماه ها خبرهای بد و کشتارهای داخلی و فجایع طبیعی، تغییر مطبوعی بود که تلویزیون را روشن کنی و راجع به یک عروسی بشنوی. من که لذت بردم.  فقط نمیدونم چرا همش منتظر بودم یک اتفاقی بیفته. نمیدونم دلیلش این بود که عادت به دیدن و شنیدن اخبار “ شاد “ ندارم، یا فیلم زیاد می بینم!

همانطور که مراسم را دنبال می کردم، تصاویر عجیبی توی مغزم شروع کردند به رژه رفتند: که الان یک بمب منفجر میشه، خب الان که از کلیسا آمدند بیرون با اون جمعیت حتما  ترورشون می کنند، یا وقتی سوار کالسکه روباز شدند و به سمت کاخ باکینگهام می رفتند این تصویر و می دیدم که وسط لباس سفید و توری عروس یک لکه بزرگ خونه!

باورکنید راست میگم! و از همه اینها غصه ام گرفت! از اینکه دارم در دوره ای زندگی می کنم که همواره منتظرم یک اتفاق وحشتناک بیفته. که اگر هم خبر خوبی بشنوم به آن خبر مشکوکم. که “اخبار” برایمان حکم “خبر” ندارد اگر که در مورد مرگ و قتل و جنایت و تجاوز نباشد.

 بعد حالم بد شد از اینکه همه این افکار با تماشای مراسم یک عروسی به مغزم خطور کرده بود و ترجیح دادم ربطش بدم به “زیاد فیلم دیدن” ، که البته با توجه به اینکه گزارشگر CNN چند وقت یک بار به “پادشاه لکنتی ” ( stuttering  king )   اشاره می کرد، کار آسونی بود چون یادم انداخت که چقدر فیلم  King’s speech  رو دوست داشتم و چه خوب که دیدمش که الان بدونم منظور گزارشگر از عبارت “پادشاه لکنتی”  چه بود و بعد همانطور که نصف دنیا منتظر بودند تا زوج جوان تشریف بیارند روی بالکن و همدیگر را ببوسند و اندرسون کوپر راجع به قدمت کاخ و تاریخچه آن بالکن توضیح می داد، دیدم که تقریبا تمام چیزهایی را که می گفت، می دونم! و فکر کردم که چقدر فیلم دیدن می تونه مثل گذروندن واحد تاریخ در مدرسه یا  دانشگاه باشه!

  دست آخر تحت تاثیر این عروسی سلطنتی، تصمیم گرفتم چند تا از فیلم های خوبی که تا به حال درباره تاریخ پادشاهی هایی انگلستان دیده ام را به شما معرفی کنم و امیدوارم که اگر تا به حال این فیلم ها را ندیده اید، از دیدنشون لذت ببرید:

۱- King’s speech -2010

۲- Young Victoria -2009

۳- The Other Boleyn Girl -2008

۴- Elizabeth -1998

۵- Her Majesty, Mrs. Brown -1997  

 

پ.ن: فکر کنم برای اینکه من خیالم راحت بشه که دنیا هنوز”عادی”ست و قرار نیست اخبار که نگاه می کنی همه لبخند بزنند و حس خوب بهت بدهند، یکشنبه شب خبر کشته شدن اسامه بن لادن را زنده شنیدیم و خدا رو شکر به زندگی نرمال برگشتیم!