شهروند ـ بی گمان تورنتو یکی از مهمترین مراکز فرهنگی، هنری، سیاسی، اجتماعی اقتصادی ایرانیان خارج از کشورست. و البته به فرهنگ و هنر و ادبیات که می رسد جامعه ایرانی ساکن تورنتو حرف اول را می زند. بی اغراق کمتر جایی از دنیا را می شود پیدا کرد که ایرانیان اهل هنر و فرهنگش در کنار حمایت های بی دریغ بخش مالی این چنین فعال و درخشان هر هفته با برنامه ای جذاب و مفید حضور خواسته یا ناخواسته خود را دور از سرزمین مادری معنا بخشند و اخیرترین سند این مدعا برگزاری روز میراث فرهنگی ایران در موزه سلطنتی انتاریو بود، که بسیار پرشور و منظم و مفید توسط گروه ایرانیان تورنتو و با حمایت کنگره ایرانیان کانادا برگزار شد و نیز برگزاری فستیوال تیرگان است که از ۲۱ تا ۲۴ جولای قرار است با بیش از ۵۰ برنامه رایگان (۵ برنامه بلیتی) برگزار شود.

از طنین ترانه های آزادی زن بسیار خوب استقبال شده بود

در راستای همین کوشش های اجتماعی فرهنگی گروه هنری پردیس با همکاری مرکز بین المللی حقوق بشر ۲۲ اپریل ۲۰۱۱ در مرکز هنری ریچموندهیل نمایشی را به کارگردانی گلوریا یزدانی به روی صحنه برد که با استقبال بسیار خوب تماشاچیان روبرو شد و بی گمان انگیزه ای بسیار قوی برای گلوریا یزدانی و دیگر یارانش در این مرکز شد که به کوشش های حقوق بشرانه خود در قالب کارهای هنری ادامه دهند.

طنین ترانه های آزادی زن تاکیدی بود بر مبارزه زنان سرزمین مادری مان ایران و این که زنان آزادیخواه و مبارز ایران هرگز در مقابل باورها و سنت های غلطی که در قالب عرف و قانون بر آنها روا شده و همچنان می شود سکوت نکرده اند و دست از مبارزه نشسته اند.

نمایش طنین ترانه های آزادی که متن آن را گلوریا یزدانی با تاثیر از اشعار فروغ فرخزاد و قره العین و نیز زندگی مهوش ثابت ـ یکی از هفت مدیر بهائیان که در اسفند ۸۶ در مشهد دستگیر شد و هم اکنون نیز در زندان است ـ نوشته،  ترکیبی از  رقص و آواز و ترانه خوانی بود. گلوریا که کارگردان این نمایش نیز بود در این یک ساعت و ۲۰ دقیقه به درستی بر روی برخی از عادت ها و سنت های غلط و رایج در فرهنگ ما ایرانیان که با حضور حکومت جمهوری اسلامی بستر مناسبی برای رشد و تولید و بازتولیدشان فراهم شده، انگشت گذاشت و نه تنها این که من و تو و او را مورد خطاب قرار داد که همگی مسئولیم و باید به میزان مسئولیت خود در رفع این ناهنجاری فرهنگی که همانا ستم به زنان ایرانی ست قدم برداریم.

لازم به یادآوری ست بعد از پایان برنامه گلوریا در میان تشویق بی دریغ تماشاچیان همراه با دیگر بازیگرانش روی صحنه آمد و از دو زن که همیشه مشوق و الگویش بوده اند نام برد. مادرش که همیشه مشوقش بوده و نیز ندا معینی از مدیران شرکت گلدلاین که با حمایت های مادی و معنوی خود او را در راه انجام ایده ها و خواسته هایش یاری رسانده است.

به گروه هنری پردیس و نیز یارانشان در مرکز بین المللی حقوق بشر اردشیر زارع زاده و آزاده …. و نیز علی کرمی (دف زن) و مریم تومرایی که با صدای گرم و مخملینش یکی از جاذبه های برنامه بود، خسته نباشید می گوییم و برایشان آرزوی موفقیت های بیشتر در امور هنری فرهنگی داریم.

 

برای اطلاعات بیشتر درباره گروه هنری پردیس و گلوریا یزدانی به مصاحبه شهروند با او مراجعه کنید.

گلوریا یزدانی، نویسنده، کارگردان و بازیگر “طنین ترانه های آزادی زن”: می خواهم فرهنگ سازی کنم