از خوانندگان
در حالی که جهان شاهد تدارک مقدماتی است که ایران دچار سرنوشت کشورهایی نظیر عراق بشود، کسانی که پیگیرانه در جلوگیری از چنین فاجعه ای اقدام کرده و می کنند، نوشتن متنی توسط یک روزنامه نگار شناخته شده ی مسلمان را که با بی توجهی بر طبل جنگ می کوبد زیر سئوال می برند. این نوشته به نمایندگی عده ای از آنان خطاب به روزنامه نگار مذکور است:
آقای هارون صدیقی، پیش از هر مطلبی لازم است تأکید کنیم که ما در رابطه با استفاده از انرژی اتمی نه تنها در ایران بلکه در جهان، در کنار جنبش صلح سبز Green Peace ایستاده ایم، جنبشی که همواره در مخالفت با این برنامه ریزی به جهت خطرات بالقوه ی آن برای انسان و محیط زیست، فعالیت داشته و دارد.
ما ایرانیان خارج از کشور همواره مخالف هرگونه پشتیبانی از فعالیت های دولت ایران هستیم و از آنجایی که وسایل ارتباط جمعی از جمله روزنامه ها نقشی حساس در شکل گیری افکار عمومی دارند، لازم دانستیم که به مقاله ی شما تحت عنوان “با مسلمانان یکسان برخورد کنید”*۱ جوابی را که در ادامه می خوانید بدهیم. برای شروع لازم است دو سئوال اساسی را مطرح کنیم: ۱ـ هدف شما از نوشتن چیست؟، ۲ـ مهم ترین و عمده ترین وظیفه ی یک دولت از نظر شما چیست؟ پاسخ منطقی به این دو سئوال می تواند این ها باشد:
۱ـ برای کمک به اجرای عدالت و برابری حقوق بشر ، ۲ـ حفظ جان و هستی یک ملت عمده ترین وظیفه ی یک دولت صالح است. اما مقاله ی شما کاملا در ضدیت با این هدف و به اصطلاح نیت خیر شماست! چرا که به خودتان اجازه داده اید تنها براساس عنوانی که دولت ایران برای خود انتخاب کرده ـ “حکومت اسلامی” ـ این دولت را مستحق دفاع بدانید! و اما آنچه که شما از آن دفاع می کنید داشتن حق مساوی برای استفاده از انرژی اتمی است که خود این امر خواسته ایست در ضدیت با سلامت محیط زیست و حق حیات بی خطر برای همه انسان های روی زمین که مسلمان و نامسلمان در آن شریکند! در ارتباط با سئوال دوم و وظیفه ی یک دولت، آیا این دولت به اصطلاح مسلمان تا به حال به جهانیان ثابت نکرده که برای حقوق انسانها در مقابل قدرت طلبی و سوءاستفاده های عواملی که در خدمت دارد پشیزی ارزش قائل نیست؟ آیا شما هنوز پس از گذشت سی و اندی سال تاریخ کشتار فردی و جمعی و جنایات فرهنگی ـ اقتصادی که ملت ما را به قهقرا کشیده است در عدم صلاحیت این دولت شک دارید؟ و اگر شک ندارید چگونه است که هدف اصلی این دولت را برای داشتن حق ایجاد تأسیسات انرژی اتمی در ایران، نمی بینند؟
شما فکر می کنید چنین دولتی لحظه ای در استفاده از این انرژی برای از بین بردن مخالفان خود از جمله ایرانیان داخل کشور، شک خواهد کرد؟
شما به عنوان یک نویسنده / روزنامه نگار مذهبی (مسلمان) باید در روش خود تجدیدنظر کنید، چون در مقالات شما به طور مداوم این اشتباه تکرار می شود که نقایص موجود در جوامع غیرمسلمان را یادآور می شوید و این کار را به این دلیل انجام می دهید که بر روی نقایص جوامع مسلمان سرپوش بگذارید، در واقع شما به درستی این مثل معروف که می گوید”وجود دو نادرستی نتیجه اش درستی نیست” باور ندارید*.۲
شما به عنوان یک فرد مدافع حقوق بشر و مسلمان، بهتر است راهی را برای نوشتن و استدلال انتخاب کنید که نشان بدهد داشتن تنها یک عنوان “مسلمان” کافی نیست که هر سوءاستفاده یا اشتباهی توجیه پذیر و قابل حمایت باشد چون کسانی که عنوان مسلمان بر خود ندارند هم همین اشتباهات را مرتکب می شوند!
علاوه بر این ها، داشتن حق ایجاد سیستم انرژی اتمی جزو حقوقی نیست که برخورداری از آن را حق مسلم بشر بدانیم و در واقع دفاع از یک دولت ناخواسته و جنایتکار برای داشتن چنین حقی به معنی طرفداری از دو اشتباه بزرگ است!
از همه ی این حقایق گذشته، اگر دولتی بخواهد به وظیفه اش که حفظ جان و سرزمین یک ملت از خطر تعرض باشد جامه ی عمل بپوشد، به خاطر هیچ حقی از جمله داشتن انرژی اتمی نمی باید که وظیفه اش را فراموش کند! مگر آنکه شما معتقد باشید که چون این دولت اسم “اسلامی” بر خود گذاشته حق دارد که اشتباهات کشورهای دیگر را تکرار کند!
به باور ما مهمترین کاری که تصور می شود کاملاً بجاست که توسط یک روزنامه نگار مدافع حقوق بشر انجام شود این است که در کنار مخالفان این رژیم بایستد و با افشای دروغ های این دولت و جنایاتی که عواملش در داخل و خارج ایران به نام مسلمانی مرتکب می شوند به آنهایی که ممکن است در اطراف جهان هنوز از ماهیت فاسد این رژیم مطلع نیستند، آگاهی بدهد و از این طریق به برگرداندن آبرویی که از این مذهب رفته است کمک کند و در حقیقت نوشتن را وسیله ای قرار دهد که تیغ از دست یک مست و دیوانه گرفته شود.
باشد که به زودی شاهد این واقعه ی خوشایند باشیم.
پانویس ها:
۱- “Be Consistent with the Muslim World”
۲- Two wrong doesn’t make a right
* نسخه انگلیسی این نامه برای چاپ در روزنامه تورنتو استار ارسال شده است.
