انتخابات دارد برای جمهوری اسلامی دردسرساز می شود؛ انتخابات مجلس را می گویم. گردانندگان حکومت به میزانی ترسیده اند که رهبر رژیم از هم اکنون مدعی شده که انتخابات پرشور خواهد بود و لابد دشمنان به گفته ایشان موفق نخواهند شد مردم را از مشارکت گسترده در انتخابات باز دارند. این ها اما همه ی ماجرا را آشکار نمی کند و صورت دیگری از واقعه ناگفته می ماند و آن هم ترس جدی حکومت از امر از همیشه جدی تر تحریم است. حکومت برای پیشگیری از دامنه ی تحریم می خواهد علاوه بر تقلب گسترده کاری کند که سیمای ظاهری انتخابات با آنچه انتخابات دیگر بود آن قدر تفاوت نداشته باشد که صورت متقلبانه ای که حکومت قصد دارد وانمود کند، پوشش ندهد. در نتیجه سعی بر آن است که درصدی از مردم به پای صندوق های رای بروند تا بشود هر ادعائی را از میزان مشارکت مردم پذیرفتنی نشان داد. برای همین است که رهبر رژیم خود وارد گود شده تا ادعائی را به عنوان امری مسلم طرح کند و دیگر هیچکس جرئت نکند سخنی خلاف آن بگوید و در نتیجه ادعای رهبر بشود معیار نگاه و تحلیل از انتخابات. در حکومتی که تقلب می کند و هر کس به آن اعتراض کند را به گلوله می بندد، حال که به درستی می داند از بخت اقبال عمومی برخوردار نیست، بی گمان از هر ترفندی بهره خواهد برد که از مهلکه جان سالم بدر برد. جلو انداختن رهبر استفاده از آخرین تیر در کمان حکومت است. تیری که ممکن است به ضد آنچه منظور حکومت است تبدیل شود.
اگر مردم هوشیارانه از مشارکت در انتخابات فرمایشی تر از همیشه خودداری کنند، بی گمان ضربه جبران ناپذیری برای حکومت به وجود خواهد آمد و بدین ترتیب عدم مشروعیت این حکومت برای مردم ایران یک بار دیگر به اثبات می رسد.
روی جلد شماره ۱۳۶۸
درشرایطی که حتی برخی فرماندهان پیشین سپاه هم شرایط رژیم را با سالهای پایانی دوران حکومت شاه قیاس می کنند، مردم اگر هوشیارانه برخورد کنند حکومت نخواهد توانست به آسانی به مقصد متقلبانه خود دست یابد.
رد صلاحیت ده ها تن از نمایندگان کنونی مجلس آن هم پیش از مانع اصلی و همیشگی انتخابات یعنی شورای نگهبان حکایت از ترس حکومتی ها حتی از خیلی خودی ها دارد، تا چه رسد به غیر خودی ها که هرگز به مراکز قدرت حکومتی راه نداشته اند.
و این ها همه خبر از شرایط دشوارتر حکومت در انتخابات کنونی دارد که وظیفه ما مردم در برخورد با انتخابات را از همیشه حساس تر می کند. به این معنی حال که حکومت قادر نیست دست به بسیج عمومی بزند و با ابزار مشارکت عمومی علیه مردم و برای پیشبرد مقاصد خود به زیان آنان اقدام کند، بخت برای ما مردم و نیروهای مردمی بیش از هر دوره دیگری مهیاست که با روشنگری در میان آن گروه از مردم که هنوز نسبت به حکومت توهم دارند، آنان را برای عدم مشارکت در نمایش های انتخاباتی تشویق کنیم. کاری که اگر با برنامه ریزی و دقت نظر و مراقبت کامل انجام گیرد و توجه ماموران دولتی را برای سرکوب و بگیر و ببند جلب نکند، بی تردید با موفقیت همراه خواهد بود. دامنه ی مخالفت در حال حاضر از چنان گستره ای بهره دارد که اگر از این بخت کم نظیر ما مردم به درستی استفاده نکنیم، چه بسا احتمال تکرار آن به روزگاران دور و دراز موکول شود.
