ریچموند هیل: دو مانع بتنی و هزار حرف و حدیث
شهروند- آرش عزیزی: اول که دو مانع بزرگ بتنی که وسط خیابان گرتل درایوِ ریچموند هیل را گرفته‌اند ببینی فکر می‌کنی این‌ها را برای چه این‌جا گذاشته‌اند و کی برشان می‌دارند؟ اما این دو مانع ۱۶ سال است که همان‌جا جا خوش کرده‌اند و حالا بعد از این همه مدت تنها دستور شورای شهر است که قرار است آن‌ها را به زودی کنار بزند. حالا دو مانع بتنی به زودی کنار می‌روند، اما در عوض کلی اختلاف در این شهر، که بسیاری تصمیمات شورای آن در یکی دو سال گذشته به نسبت پر تنش بوده، ایجاد شده است.
قضیه از این‌جا ِآغاز شد که هفته‌ی پیش ۱۴ نفر از ساکنان شهر به شورای شهر رفتند و در مورد وجود این موانع شکایت کردند. شورای شهر هم بلافاصله تصمیم گرفت رای به کنار زدن‌شان بزند. گزارشی از خدمه‌ی شهرداری نشان می‌دهد که در نتیجه روزی ۸۰۰ ماشین بیشتر از این خیابان رد خواهد شد. همین باعث شده گروهی دیگر از ساکنان نگران شوند که اگر این موانع کنار روند ترافیک بالا می‌رود و امنیت کودکان محل به خطر می‌افتد.
این دو مانع گذشتن ترافیک در خیابان گرتل از «تریبورن درایو» در جنوب تا «هیدن تریل اونیو» در شمال را سد می‌کنند. تریبورن از خیابان یانگ، زیر تقاطع الگین میلز، آغاز می‌شود و به غرب می‌رود و هیدن تریل از خیابان ریجنت، باز هم زیر تقاطع الگین میلز، آغاز می‌شود و به شرق می‌رود.
حالا وقتی این موانع کنار بروند، گرتل و هیدن تریل هر دو از خیابان‌های مهم و شلوغ محله می‌شوند چرا که کسانی که می‌خواهند درگیر ترافیک یانگ و الگین میلز نشوند از آن‌ها عبور خواهند کرد. پیش از این با توجه به وجود این موانع، مردم از خیابان آکسفورد، در شمالِ هیدن تریل و جنوبِ الگین میلز، استفاده می‌کردند و این تنها راه رفتن از یانگ به ریجنت بود.
حالا نظر مردم در این مورد بسته به این‌که در چه خیابانی زندگی می‌کنند تفاوت می‌کند و همین باعث قائله‌ای در محل شده است. کسانی که در خیابان هیدل تریل و خیابان‌های جنوب مانع زندگی می‌کنند خواهان ماندن موانع بتنی و مخالف تصمیم شورای شهر هستند و ساکنان خیابان آکسفورد طرفدار این تصمیم.
خیلی‌ها هم که اصلا از این منطقه‌ی شهر نیستند می‌گویند مانع برای آرام کردن ترافیک خوب بوده بخصوص به این علت که خیلی خیابان‌های اطراف تریبورن اصلا پیاده‌رو ندارند و دانش‌آموزان دبستان کاتولیک «سنت ماری ایمکولیت» و مدرسه‌ی عمومی «مک‌کیلاپ» در آن نزدیکی مجبورند وسط خیابان راه بروند و با خطر مواجهند.
این دو مانع بتنی اولین بار در سال ۱۹۹۶ و به تقاضای ساکنان محل کار گذاشته شدند. در آن موقع هنوز خیابان‌های لوکاس و تریبورن پیاده‌رو نداشتند و خیابان‌های دیگر مثل ایردل درایو گسترش نیافته و به آکسفورد وصل نشده بودند. تحقیقاتی که آن موقع انجام شد به فکر ایجاد بن‌بستی در منتهی الیه شمالی خیابان گرتل بود، اما خیابان برای این کار زیادی باریک دانسته شد.
مساله‌ی مانع خیلی مطرح نبود تا این‌که گروهی از ساکنان خیابان آکسفورد با خواست برداشتن آن به شورای شهر رفتند و موفق به کرسی نشاندن حرف خود نزد صاحبان کرسی این شورا شدند. شورا تصمیم گرفت که پس از ۱۶ سال وقت آن رسیده که موانع بتنی کنار روند.
طرفداران این تصمیم می‌گویند از آن‌جا که گرتل «جاده» به حساب می‌آید بستن عمدی آن توسط دولت حتی می‌تواند به مشکلات قضایی بیانجامد.
کارمینه پرلی، نماینده منطقه ۲ در شورا، گفت: «مثل این‌که وسط خیابان یانگ را ببندیم و بگوییم این‌جوری امن‌تر است.»
ویتو اسپاتافورا، معاون شهردار، که به همراه اکثریت شورا رای داد به نکته‌ی دیگری اشاره کرد که گرگ بروس، نماینده منطقه ۱، مطرح کرده بود: با بستن خیابان‌ها شهرداری پیشینه‌ی بدی ایجاد می‌کند: «خیلی راحت سایر ساکنان و محلات هم می‌توانند بیایند و بگویند «بد فکری نیست، بیایید کوچه‌ی ما را هم بن بست کنید.».
نمایندگان شورای شهر که این تصمیم را گرفتند می‌گویند حدود روزی ۸۰۰ ماشین بیشتر مشکلی جدی برای محله ایجاد نمی‌کند.
از نکاتی که در بودجه‌ی سرمایه‌ی شهرداری امسال بر آن تاکید شده ساختن پیاده‌رو در بیشتر خیابان‌های نزدیک این محله است.
در ضمن بخشی از رای مربوط به برداشتن موانع خیابان گرتل به بهبود اقدامات امنیتی کل منطقه، ساختن پیاده‌رو در گرتل و اطلاع فوری به همه‌ی ساکنان در مورد این تغییر است.
علاوه بر اسپاتافورا، پرلی و بروس، برندا هاگ، نماینده شهر در شورای منطقه‌ای و نیک پاپا، نماینده‌ی منطقه ۵، از دیگر موافقان تصمیم اکثریت بودند.
***
اعتراض کارگران پرستار به تغییرات شهرداری
شهروند- آرش عزیزی: کارگران پرستاری منطقه‌ی یورک با تظاهرات در مقابل «مرکز بهداشتی نیومارکت» به تغییراتی که قرار است در برنامه‌ی کاری آن‌ها اعمال شود اعتراض کردند و گفتند این تغیرات به خدمات نگهداری از بیماران ضربه خواهد زد.
کارگران مذکور که عضو واحد ۹۰۵ کیوپی، اتحادیه کارگران دولتی کانادا، هستند در تظاهرات خود گفتند قضیه فقط ساعات و شرایط کاری آن‌ها نیست که وضعیت شهروندان سالمند و افراد معلول با این تغییرات دچار لطمه خواهد شد.
داگ شپرد، سخنگوی واحد ۹۰۵، گفت قصد اتحادیه پیکت و توقف ماشین‌ها نیست و فقط «ایجاد آگاهی» می‌کنند.
اداره خدمات محلی و بهداشتی منطقه‌ی یورک برنامه‌ای برای ساعات کار نه مرکز محل اعلام کرده که هدف از آن تغییر ساختاری خدمه است. به ادعای اتحادیه این تغییرات می‌تواند باعث اخراج ۲۰۰ تا ۳۰۰ کارگر پاره‌وقت و استخدام جانشین آن‌ها با ساعات کمتر باشد.
مسئولان اتحادیه اعلام کردند می‌خواهند با مقامات شهرداری منطقه‌ی یورک دیدار مستقیم داشته باشند و بر سر برنامه توافق کنند. ادلینا اوربانسکی، مسئول اداره‌ی مذکور، اما گفت بیش از یک سال است که کارگران و شهرداری در مورد این تغییرات مذاکره کرده‌اند. او گفت طبیعی است که کارگران برای وقف یافتن با این تغییرات با مشکل مواجه شوند. او تاکید کرد که کاهش اتکا بر کارگران فصلی و پاره‌وقت حقیقت دارد، اما در عوض ۲۳ سمت تمام‌وقت ایجاد خواهد شد و در ضمن به علت غیبت احتمالی کارگران تمام وقت برای مقاصدی همچون تعلیم، بیماری و تعطیلات، نیاز به کارگران پاره‌وقت از میان نخواهد رفت.
