کشتزارها،/ کوههای «هوباکو»/ نه روز دیگر، / بهار./ باران بهاری/ زیر درختان/ رودخانه بلورین./ نخستین باران زمستانی./ چه دشوار راه می سپرم./ نامم؟ مسافر!
شهروند ۱۲۳۰ پنجشنبه ۲۱ می ۲۰۰۹
کشتزارها،
کوههای «هوباکو»
نه روز دیگر،
بهار.
باران بهاری
زیر درختان
رودخانه بلورین.
نخستین باران زمستانی.
چه دشوار راه می سپرم.
نامم؟ مسافر!
بیدار شو پروانه!
دیرگاه است،
راه درازی در پیش داریم!
پائیز سر پیچ.
برنجزارها.
دریا به دوگامی.
سبز سبز!
ماه تابان.
دور برکه گام برمی دارم.
آه بنگر!
سپیده بر زده است.
بهار،
از پس مه صبحگاهی.
آن کوه چیست؟
صبح برفی.
کلاغ
از پس کلاغ.
چشم به راه برف.
برق تندر
در فنجان چای شاعر.
سالروز مرگ بودا.
دستهای پیر.
تغ و تغ دانه های تسبیح.
آخرین روزهای سال.
همه کنجهای دنیای سپنج را جارو زده ام!
پائیز.
حتی پرنده ها و ابرها نیز
پیر شده اند.
صدای زنجره.
باغ زمستانی.
ماه نازک.
تویی که می نالی،
کارتنک!
یا باد پائیزاست؟
چه بویی!
از کجاست؟
از کدامین درخت؟
زنجره درحال مرگ،
چه زنده می خواند!
چه پر!
دره جنوبی.
باد
بوی برف را به همراه می آورد.
چمنزارهای تابستان:
از تمام رویاهای سرباز
تنها همین مانده است.
خسته از سفر.
کشتزارهای سوخته:
رویا اما به راهش می رود.
* در میان هایکو نویسان ژاپن، هیچ شاعر ژاپنی به پای باشو (۱۶۹۴-۱۶۴۴) نرسیده است. این هایکوها از مجموعه چاپ پنگوئن برگزیده شده است.
