دیروز، روز به آخر نرسیده بود که سنگ های آذربایجان ترکید. خاک قبر شمس تبریزی، ستارخان و کسروی از هم پاشیده شد. بیش از سیصد جان باخته، سه هزار مصدوم جدی، پانصد روستای ویران شده و هزاران انسان دربدرشده و فرزندان بی پدر و مادران بی فرزند، دستاورد حرکت اندک شش ریشتری زمین بود.
دیگر پدری نیست که شاهد گاری ترک برداشته و بیل شکسته باشد. فرزندان دهقان پیر، در کشتزارش، به زیر خاک جا مانده اند.
سقف خانه که فرو ریخت، تنگ آرزوهای ماهی شکست و در کنار کودک خردسال له له زد و همزمان با او نفس آخر را زد.
هنوز ممکن است قلبی در زیر آوارها بتپد
در کجای جهان سراغ دارید که زلزله شش ریشتری بیش از سیصد کشته پشته کند؟ سزاوار هم وطنان ما این نبود …..
زلزله شش ریشتری، در دنیای کنونی، قرار بر این است که چند مصدوم از خود باقی بگذارد و بس.
ساختمان های کاه گلی باقی مانده از دوران شاه اسماعیل صفوی و یا حتی پیش از آن، ساخت و سازهای نامناسب روستاها و جاده ها و نبود مدیریت بحران عامل اصلی این کشتار بزرگ هستند.
و این “ساخت و سازها ” در وظیفه حکومتیان است. اگر اندک مبلغی که در جنوب لبنان یا برای ماندگاری بشار اسد صرف می شود، هزینه “ساخت و سازها”ی روستاهای ایران می شد، امروز هم وطنان ما سوگوار نبودند.
هرچند که این درخواست، سودا و خیالی بیش نیست، که اینان، خود مغز ایرانیان اسیر و گروگان گرفته شده را در کاسه ریخته و به خدمت ضحاک بارگاه خلافت می برند.
و به راستی اگر این حادثه به جای پنج پس از نیمروز در پنج سحرگاه پیش می آمد آیا تعداد قربانیان به اندازه زلزله بم نبود؟
“صدا و سیمای”حکومتیان درگیر”شب قدر و احیا” بودند و مراسم شهادت علی ابن ابی طالب در چهارده قرن پیش را به نمایش می گذاشتند و کاهگل به سر می ریختند و فرصت نداشتند که گزارشی از زلزله زدگان ارایه دهند. کیهان بیت مقام معظم هم گرفتار “محور مقاومت: سوریه – حزب الله – ایران” بودند و حتی نیم اشاره ای به این امر نکردند. هر آینه هم وطنان از طریق رسانه های دیگر از این امر آگاه شدند.
سرتیم هلال‌احمر در شهر هریس به دویچه وله گفت اسکان و تغذیه زلزله‌زدگان تاکنون به دلیل “برخی ناهماهنگی‌ها” صورت نگرفته است. نماینده آذربایجان شرقی در مجلس نیز گفت اگر امدادرسانی تسریع نشود، تلفات افزایش خواهد یافت.
فقط در شهرستان هریس ۱۲۵ نفر کشته شده‌اند.
آن‌طور که اعلام شده با گذشت یک روز از وقوع زلزله آذربایجان شرقی هنوز گروه‌های امداد به بسیاری از روستاها مراجعه نکرده‌اند چرا که در شرایط عادی چند ساعت تا برخی از این روستاها فاصله است و اکنون هم جاده‌ها بسته شده و دسترسی به این روستاها تنها از طریق هوایی میسر است.
نماینده مردم مرند و جلفا گفته است “مناطق اطراف اهر، هریس و ورزقان فاقد بیمارستان است و مجروحان جهت اعزام به بیمارستان در تبریز باید چندین ساعت در مسیر باشند. لذا لازم است بیمارستان صحرایی برپا شود تا اقدامات اولیه در محل انجام شود و انتقال مصدومین باعث وخیم‌تر شدن اوضاع آن‌ها نشود.”
اما وزیر کشور ادعا می کند امر کمک رسانی به پایان رسیده است. هنوز کودکان فراوانی با دست و پای شکسته به امید گروه امداد، چشم به در شکسته کلبه ویران شده خود نشسته اند.
* رضا علوی، مهندس مکانیک از دانشگاه علم و صنعت و فوق لیسانس مهندسی ساختمان از آمریکا. از فعالان جنبش آزادی خواهانه و حقوق بشر است . سال ها است که در زمینه ی سیاست و تاریخ پژوهش می کند و می نویسد. در حال حاضر ساکن تگزاس است.
rezaalavim@yahoo.com
