در میان انبوه خبرهای ناگوار: جنگ، کشتار، استبداد، فاجعه های طبیعی، نابسامانی های اقتصادی و… که بطور بی وقفه توسط رسانه ها چشم و گوش و مغزها را بمباران می کنند و بر آمار افسردگی و اضطراب نوع بشر می افزایند، هفته گذشته خبری خوشایند و امیدوار کننده منتشر شد.
این خبر تصویب درخواست محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین از مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای پذیرش فلسطین به عنوان کشور ناظر غیرعضو این سازمان بود. درست در شصت و پنجمین سالروز تصویب قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر تقسیم سرزمین فلسطین به دو کشور مجزا برای یهودیان و اعراب فلسطینی، محمود عباس طی سخنانی در برابر همین مجمع خواستار به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور ناظر غیر عضو در سازمان ملل شد و این اقدام را به صدور «گواهی تولد» برای دولت فلسطین تشبیه کرد.
لحظه ی تاریخی برای فلسطینیان، روزی که با اکثریت قاطع در سازمان ملل فلسطین به عنوان کشور ناظر شناخته شد
به گزارش تارنمای “العربیه”، محمود عباس در سخنان خود گفت: «ما از همه جهانیان می خواهیم که با تصحیح بی عدالتی تاریخی و ظلمی که علیه فلسطینیان انجام گرفت، به وظیفه تاریخی خود عمل کنند». او در بخشی دیگر از سخنان خود با واقع بینی درخور تحسین گفت: «ما اینجا نیامده ایم که مشروعیت اسراییل را نفی کنیم، بلکه برای فراهم کردن فرصتی جدید جهت دستیابی به صلحی پایدار و مشروعیت دادن به دولت فلسطین آمده ایم».
مجمع عمومی سازمان ملل درخواست محمود عباس را به رأی گذاشت و اعطای جایگاه کشور ناظر غیرعضو با اکثریت چشمگیر ۱۳۸ رأی موافق، ۹ رأی مخالف و ۴۱ رأی ممتنع به تصویب رسید. پذیرش فلسطین به عنوان کشور ناظر غیرعضو در سازمان ملل موجب شادی فلسطینی ها شد و بسیاری از آنها در رام الله به خیابان ها آمدند و به شادی و پایکوبی پرداختند.
البته تصویب عضویت فلسطین در سازمان ملل اقدامی کافی برای استیفای حقوق فلسطینیان نیست، زیرا با این تصویب فلسطین از حقوق کامل یک کشور عضو سازمان ملل برخوردار نمی شود، ولی چنان که سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی هم ناگزیر از تأیید آن شده گامی مثبت به شمار می رود. یک سال پیش محمود عباس در درخواستی که به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد خواستار پذیرفته شدن فلسطین در این سازمان به عنوان عضو برخوردار از تمام حقوق بود ولی عمدتا به دلیل مخالفت ایالات متحده نتوانست آراء اکثریت را کسب کند. پس از آن عدم توفیق، امسال محمود عباس درخواست پذیرش به عنوان کشور ناظر غیر عضو را مطرح کرد و توانست رأی اکثریت قابل توجهی از کشورهای جهان را به دست آورد.
فریادی که سالها در گلو مانده بود
این پذیرش موجب می شود که فلسطین به عنوان عضو کامل برخوردار از همه حقوق به عضویت دادگاه جزایی بین المللی، دادگاه عدالت بین المللی و دیگر ارگان های سازمان ملل درآید و ازاین راه ابزاری حقوقی و قانونی از نظر بین المللی برای دفاع از خود در برابر تجاوز و اشغالگری اسراییل به دست آورد. درواقع می توان گفت که با پذیرش فلسطین راه احقاق حق با آن که هنوز دراز و پرفراز و نشیب است، اما از بیراهه کشتار و ویرانگری به جاده هموارتر مذاکره و پذیرش قوانین بین المللی می افتد و اگر اراده سیاسی برای یافتن راه حل مسالمت آمیز به وجود آید، می توان امیدوار بود که در آینده فلسطینی ها به آرزوی خود در مورد داشتن یک کشور مستقل دست یابند.
پذیرش درخواست محمود عباس در مجمع عمومی سازمان ملل واکنش هایی برانگیخت. بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد پس از رأی گیری گفت: «من معتقد هستم که مردم فلسطین این حق قانونی را دارند تا از یک کشور مستقل برای خود برخوردار باشند و همچنین معتقد هستم که اسراییل نیز این حق را دارد که درکنار همسایگان خود در صلح و امنیت زندگی کند».
دولت های اسراییل، ایالات متحده و کانادا در زمره اقلیت کم شمار ۹ کشوری هستند که به قطعنامه پذیرش فلسطین رأی مخالف دادند و شمار کم این کشورها بازگوکننده افکار عمومی دنیا درمورد مسئله فلسطین است.
سخنگوی دولت انگلیس، که کشورش به قطعنامه رأی ممتنع داده نیز گفت: «به رغم آن که با تصمیم سازمان ملل در اعطای جایگاه کشور ناظر غیرعضو به فلسطین مخالف است، اما به این تصمیم احترام می گذارد».
نماینده اسراییل در سازمان ملل نیز در مخالفت با پذیرش فلسطین به عنوان کشور ناظر گفت: «فلسطینی ها هیچگاه اسراییل را به عنوان یک سرزمین یهودی نشین به رسمیت نشناخته اند در حالی که مطابق رأی اعضای سازمان ملل متحد برای تشکیل دو سرزمین یهودی نشین و عرب نشین در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷، اسراییل یک کشور محسوب می شود».
با آن که خشونت، تجاوز و اشغالگری اسراییل قابل انکار نیست، اما این نکته نیز درخور توجه است که عدم پذیرش قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل در مورد تشکیل دو حکومت در سرزمین فلسطین توسط اعراب و دامن زدن به اقداماتی که از یک سو “مقاومت” و از سوی دیگر “تروریستی” خوانده می شوند، نقشی تعیین کننده در به درازا کشیده شدن و حتی به بن بست رسیدن مسئله فلسطین داشته و اقدام اخیر محمود عباس در واقع تلاش برای گشودن راهی برای خروج از این بن بست خودساخته است.
با اقدام ارزشمند و مثبت مجمع عمومی سازمان ملل، که تا حدودی اعتبار از دست رفته این نهاد را ترمیم می کند، و شکستی که اسراییل و امریکا با قرارگرفتن در اقلیت مطلق متحمل شده اند، اکنون می توان امیدوار بود که گام های بعدی در مسیر همزیستی مسالمت آمیز برمبنای تشکیل کشور مستقل فلسطین در جوار کشور اسراییل برداشته شوند و چنان که محمود عباس گفته این «بی عدالتی تاریخی تصحیح» شود.
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8@gmail.com
