شهروند ـ فرح طاهری: جمعه ۲۵ ژانویه ۲۰۱۳ در سالن اجتماعات مرکز امور شهری نورت یورک، جلسه ای درباره مرکز اسناد نقض حقوق بشر در ایران بود. با تقاضای تعدادی از حاضران در سالن برای اطلاع رسانی در مورد یک برنامه، گرداننده جلسه میکروفن را به دست خانمی سپرد. این خانم خاله ی سپهر، جوانی ست که در زندان به سر می برد و در انتظار تعیین زمان اخراج از کاناداست.

او به کوتاهی و به انگلیسی از وضعیت سپهر گفت و همه را به گردهمایی روز بعد در مقابل میدان مل لستمن برای حمایت از سپهر دعوت کرد.

من با حضور در این گردهمایی، چند دقیقه ای با خانم روح انگیز نصیرزاده، خاله ی سپهر گفت وگو کردم.

روح انگیز نصیرزاده خاله سپهر در گردهمایی میدان مل لستمن

او در مورد وضعیت سپهر گفت: سپهر حاجی پور، جوان ۲۸ ساله ای ست که سه سال پیش، در سال ۲۰۰۹ در پی سرکوب های شدید رژیم پس از انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری، از کشور خارج شد و خودش را به کانادا رساند و تقاضای پناهندگی داد ولی متاسفانه سال گذشته تقاضایش رد شد. قبل از سپتامبر اطلاع دادند که او در معرض اخراج است و باید آماده شود. الان هم حدود پنجاه روز است که در زندان به سر می برد.

خاله سپهر گمان دارد که چون سپهر دچار اضطراب شدید بوده، نتوانسته در دادگاه مسائلش را خوب بیان کند، و همین باعث شده که آنها اظهارات سپهر را نپذیرند.

خانم نصیرزاده در مورد دلیل دستگیری سپهر گفت: دلیلش برای ما هم معلوم نیست. برای او به تاریخ ۱۱ دسامبر (۲۰۱۲) بلیت گرفته بودند، روز ششم دسامبر ما رفتیم برای آخرین مصاحبه. سپهر در تمام جلساتی که برایش گذاشته بودند حضور پیدا کرد و حتی یکی از آنها را نرفته نگذاشت. در آخرین مصاحبه هم باز تأکید کرد که به قانون کانادا احترام می گذارد، اما از برگشتن، دستگیری و کشته شدن می ترسد.

گردهمایی در میدان مل لستمن در حمایت از سپهر و در اعتراض به حکم اخراج او

خانم نصیرزاده اشاره کرد که آنها دلیلی برای لغو زمان قبلی اخراج نیاوردند و یکی از دلایل آنها برای بازداشت، Flight Risk بودن سپهر بود چون سپهر اعلام کرده بود از کشته شدن در برگشت می ترسد.

خاله ی سپهر، تأکید کرد که سپهر را به این بهانه که چون او بوکسور است و ما مأموران تعلیم دیده در صورت مقاومت او نداریم و باید در بازداشتگاهی باشد که سکوریتی بیشتری دارد، به زندان مجرمان عادی انداخته اند و نه در بازداشتگاه اداره مهاجرت، و سپهر الان بیش از ۵۰ روز است در این شرایط به سر می برد. الان در زندان، دچار استرس و افسردگی شدید شده است و تازه بعد از این همه مدت، چند شب پیش اولین داروهایش را دریافت کرده.

گفتنی ست سپهر پاسپورت و شناسنامه همراه ندارد و دولت کانادا می خواهد با برگه ی عبور موقت او را راهی ایران کند.

خانم نصیرزاده از خصوصیات شخصیتی سپهر گفت، سپهر می تواند انسان مفید و مثمرثمری برای این جامعه باشد. سپهر وقتی آمد حتی یک لغت انگلیسی بلد نبود، ولی به عنوان داوطلب شروع کرد در مدارس تورنتو کار کردن و الان به خاطر سختکوشی اش، به عنوان دستیار آموزشی بزرگسالان  در Vocational schools  به طور نیمه وقت استخدام شده.  من دلم می خواد برای قضاوت در مورد یک نفر این چیزها را درنظر بگیرند. تنها چیزی که سپهر می خواد این است که خوشحال باشه و در امنیت و آزادی زندگی کنه.

شنبه ۲۶ ژانویه،  روز بسیار سردی بود، ولی تعدادی از فامیل و دوستان و آشنایان سپهر به همراه ایرانیانی که برای جلوگیری از دیپورت ایرانی ها دور هم جمع شده اند و گروه  No Deportations to Iran را به راه انداخته اند، در پیاده روی مقابل میدان مل لستمن جمع شده بودند و با به دست گرفتن پلاکاردها و عکس های سپهر، از دولت کانادا تقاضا داشتند، که  اگر جمهوری اسلامی ایران را ناقض حقوق بشر می داند، پس اخراج ایرانی ها را از کانادا متوقف کند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد سپهر و اینکه چه می شود کرد، به سایتی که برای او درست کرده اند، نگاه کنید:

http://www.helpsepehr.ca/

گردهمایی بعدی در حمایت از سپهر، روز شنبه دوم فوریه ساعت ۱ تا ۳ بعدازظهر در مقابل بازداشتگاه غرب تورنتو واقع در :

۱۱۱ Disco Rd., Rexdale