آشتی با حیوانات
در مطلب پیشین به تاریخچه تشکیل اولین انجمن حمایت از حیوانات در ایران در سال ۱۳۲۷ اشاره کردیم. در این مطلب شما را با تأسیس اولین پناهگاه حیوانات بی پناه در ایران ۵۵ سال بعد از آن، آشنا می کنیم.
می دانید که در ایران شیوه ی مقابله با حیوانات خیابانی، اغلب کشتن آنها به شیوه های مختلف بود. مأموران شهرداری سگ ها و گربه های ولگرد را یا با گوشت مسموم، یا با تیر می کشتند و این کشتار در مقابل چشم کودکان و بقیه مردم اتفاق می افتاد. این نحوه ی رفتار با یک موجود زنده، حس مهربانی نسبت به حیوان را از بین می برد و این تصور را در برخی به وجود می آورد که پس می شود به آنها سنگ زد و آزارشان داد، صرفا برای تفریح، گویا که آنها هیچ درک و احساسی ندارند و زوزه هایی که از سر درد می کشند، حسی در افرادی که آنها را آزار می دادند به وجود نمی آورد.
می گویند اگر می خواهی فرهنگ یک کشور را ببینی، نحوه ی رفتار آنها را با حیوانات ببین.
پوستر روز جهانی عقیم سازی
دیدن همین رفتارهای خشن با حیوانات بود که خانم فاطمه معتمدی، زنی که دوستدار تمامی حیوانات است، را واداشت تا در زمینی که هدیه ای از همسرش بود، اولین پناهگاه حیوانات بی سرپرست را با سرمایه خود بسازد.
پناهگاه وفا در سال ۱۳۸۲ تاسیس شد و به عنوان اولین پناهگاه حیوانات در ایران شروع به کار کرد. تعهد “وفا” کمک کردن و پناه دادن به حیوانات آسیب دیده و بی پناه در ایران است. پناهگاه وفا یک سازمان خیریه غیر دولتی است که فقط به کمک های مردمی و خدمات داوطلبانه اتکا دارد.
این پناهگاه در حاشیه شهر جدید هشتگرد و در فاصله یک ساعت و نیمی غرب تهران در جاده قزوین قرار دارد.
در حال حاضر، پناهگاه زیر نظر آقای علی ثانی اداره می شود و گروهی از داوطلبان فداکار و صمیمی و دامپزشکان دلسوز و مهربان خدماتشان را به این مرکز هدیه کرده اند.
“وفا”، به زودی ده ساله می شود، گرچه از سال ۱۳۸۰ برای راه اندازی اش وقت و انرژی صرف شده تا به اینجا رسیده. وقتی سازمانی فقط با عشق و انرژی و نیروی داوطلبان و حمایت مالی دوستدارانش پا می گیرد و می تواند خدمات بیشتری ارائه کند و به اصطلاح جا می افتد، این تصور پیش می آید که دیگر اوضاعش خوب است و نیازی به کمک و حمایت ندارد و بهتر است به آنها که تازه از راه رسیده اند کمک شود. این تصور اشتباه را اگر هر یک از حامیان مالی و معنوی “وفا” داشته باشند، و حمایتشان را قطع کنند، زیر پای “وفا” خالی می شود؛ پناهگاهی که در ماه های پایانی سال ۱۳۹۱ پذیرای حدود ۵۰۰ سگ است، سگ هایی که نیاز به دو وعده غذا در روز دارند، نیاز به دامپزشک برای عقیم سازی و جراحی، و بسیاری کارهای دیگر که باید رفت و از نزدیک دید که چه حجم عظیمی از کار در آنجا انجام می شود که اکثرا با نیروی داوطلبان و چند تن از کارگران پناهگاه انجام می شود.
با گسترده شدن پناهگاه و میهمانانش، نیازهای “وفا” هم بیشتر و بیشتر می شود، به همین منظور، ایرانیان دوستدار حیوانات در کشورهای مختلف، جمع های خود را تشکیل دادند که به نحوی به “وفا” کمک کنند.
با مهاجرت خانم معتمدی به تورنتو، جمع دوستداران “وفا” نیز در تورنتو تشکیل شد و این جمع با نام دوستداران وفا، Friends of the Center for Animal Lovers در سال ۲۰۱۲ خود را به عنوان یک نهاد غیردولتی در انتاریو به ثبت رساند. آنها از این طریق می خواهند دست یاری به پناهگاه دهند تا بتواند روی پاهای هنوز شکننده اش بایستد.
ما نیاز به سازمان های غیردولتی پایدار، همچون حمایت حیوانات، دوستداران محیط زیست، کمک به کودکان و بیماران و…. داریم تا امر یاری، کار داوطلبانه، محبت و دوستی در بین مردم نهادینه شود.
* دوستداران وفا، گروهی هستند در تورنتو متشکل از حامیان و داوطلبان “پناهگاه حیوانات وفا” که در حومه ی تهران، نگهداری از سگ های بی سرپناه را برعهده دارد.
Facebook:Vafa Animal Shelter
www.cal.ir
