برگزاری نشست اعتراضی در تورنتو به بازداشت روزنامه نگاران در ایران

جرم: روزنامه نگاری

شهروند ـ فرح طاهری: شنبه ۸ فوریه ۲۰۱۳، در سالن شماره سه مجتمع امور شهری نورت یورک، بیش از پنجاه تن از ایرانیان تورنتو گرد آمدند تا به موج اخیر بازداشت روزنامه نگاران اعتراض کنند.

برگزارکنندگان این نشست، سکولارهای سبز تورنتو، جبهه متحد دانشجویی در تورنتو، دانشجویان و دانش آموختگان لیبرال ایران و اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران ـ تورنتو بودند و مرکز بین المللی حقوق بشر در کانادا، بامدادخبر، شورای رسانه های ملی و قومی کانادا و نشریه شهروند نیز حامیان آن.

گرداننده ی مراسم، آرنوش، در آغاز تقاضا کرد تا در محکومیت حمله به کمپ لیبرتی در عراق و کشته و زخمی شدن تعدادی از مجاهدان مستقر در آن طومار اعتراضی به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی تهیه و امضا شود.

نخستین سخنران دکتر فرخ زندی، استاد دانشگاه یورک و رئیس سکولارهای سبز تورنتو، با اشاره به دستگیری گسترده روزنامه نگاران در دو هفته ی اخیر، تیتر خبرهای سه سال پیش نشریات انگلیسی را خواند که در آن به دستگیری ۴۷ روزنامه نگار اشاره داشت و افزود که به نظر می رسید این تعداد بسیار زیاد است در حالی که این روند همچنان تا امروز ادامه داشته است.

زندی به فعالیت های نهادهای حقوق بشری و آگاهی رسانی آنها در خصوص موارد نقض حقوق بشر در ایران پرداخت، که گرچه کمک کننده است اما کافی نیست.

زندی سپس بخشی از مقاله ی توماس فریدمن از نیویورک تایمز را درخصوص رابطه آمریکا با ایران خواند که در آن توصیه شده بود مشروعیت رژیم را نشانه گرفته و روش خود را عوض کنند و مستقیما با مردم ایران تماس بگیرند.

سخنران بعدی، مرتضی عبدالعلیان از CJFE (روزنامه نگاران کانادایی برای آزادی بیان) بود که حاضران را با این سازمان آشنا کرد و کارهایی که در رابطه با روزنامه نگاران ایران انجام داده اند، برشمرد.

“روزنامه نگاران کانادایی برای آزادی بیان” در سال ۱۹۸۱در مونترال برای دفاع از روزنامه نگارانی که از جنگ های چریکی در ال سالوادور خبر تهیه می کردند، بنیان گذارده شد.

بعد از آن دکتر رضا مریدی، نماینده مجلس انتاریو بودند که دو روز بعد به وزارت پژوهش و نوآوری در کابینه خانم کاتلین وین انتخاب شدند.

دکتر مریدی که از بدو ورود در مجلس انتاریو، همواره به عنوان یک سیاستمدار ایرانی تبار در اکثر گردهمایی ها و نشست های بویژه اعتراضی ایرانیان در کنار آنها حضور داشته، با حضور در این جلسه نیز اعتراض خود را به دستگیری روزنامه نگاران اعلام و از آنها حمایت کرد.

دکتر مریدی، دستگیری روزنامه نگاران را تعجب آور نخواند و به دستگیری روشنفکران و روزنامه نگاران از همان روزهای اول انقلاب اشاره کرد و به جمله ی مشهور آقای خمینی که گفت، بشکنید این قلم ها را، و افزود: بزرگترین دشمن دیکتاتورها روزنامه نگاران هستند. در هر کجای دنیا که حکومت دیکتاتوری برپاست، روزنامه نگاران بیش از همه تحت فشار و سرکوبند و ایران هم از این قاعده مستثنا نیست.

مریدی تأکید کرد، مسئولیت هر اتفاقی که در ایران می افتد، مسئولیت هم

ه ی این جنایات و خلاف کاری ها با شخص آقای خامنه ای ست.

وزیر پژوهش و نوآوری انتاریو ضمن اشاره به خبر حمله به کمپ لیبرتی و کشته و زخمی شدن ده ها تن از هموطنان ما در این کمپ، گفت: چند سال پیش که رژیم عراق به کمپ اشرف حمله کرد، من در صحبتی گفتم که هر خونی که از دماغ هر ایرانی در کمپ اشرف و هر جای عراق جاری شود دولت آمریکا و عراق مسئولند و امروز هم همین را می گویم. و ما ایرانیان نمی توانیم این موضوع را نادیده بگیریم.

دکتر مریدی، با اشاره به اینکه هر چه به انتخابات ریاست جمهوری در ایران نزدیک می شویم، بیشترباید شاهد اینگونه اتفاقات باشیم، گفت: ایرانیان بخصوص اپوزیسیون باید هشیار باشند و در دام نمایش انتخابات رژیم نیفتند. چهار سال پیش هم مردم در این دام افتادند و فکر کردند انتخابات آزاد است و رای دادند، اما نمی دانستند که این رژیم ماهیتاً با دمکراسی مخالف است و به هیچ وجه این رژیم را نمی توان اصلاح کرد.

دکتر مریدی با مقایسه ایران با ترکیه و مالزی و کره جنوبی در مقطع انقلاب ۵۷، افزود: ۳۴ سال از بهترین ایام مردم ایران از بین رفته است، و این کشورها که در موقعیتی پایین تر از ایران قرار داشتند، حالا بسیار جلو زده اند. ایران از منزوی ترین رژیم هاست و اعتبار ایران در بین جهانیان کمتر شده، فساد و دزدی در کشور بیداد می کند، پول ایران تبدیل به کاغذپاره شده.

دکتر مریدی با اشاره به تعداد نشریات و رسانه های جامعه ی ایرانی در تورنتو، از حضور اندک چند روزنامه نگار در نشست دفاع از همکارانشان در ایران، گلایه کرد و در پایان، بر لزوم اتحاد بین اپوزیسیون، ضمن حفظ عقاید متفاوت، تأکید کرد.

چهارمین سخنران، حسن زارع زاده اردشیر، رئیس مرکز بین المللی حقوق بشر در کانادا بود.

اردشیر در آغاز از زحمات برگزارکنندگان نشست تشکر و از حمله به کمپ لیبرتی اظهار تأسف کرد و ابراز خوشحالی کرد از اعلام محکومیت جمهوری اسلامی توسط دادگاه مردمی ایران و گفت، براساس آخرین آماری که سازمان خبرنگاران بدون مرز، اعلام کرده ایران امروز بیشترین روزنامه نگار را در زندان دارد که بالای ۷۰ نفر هستند.

اردشیر با نام بردن از روزنامه نگاران دستگیرشده گفت، اینها همه از یک طیف نیستند و نمی شود گفت همه از روزنامه های اصلاح طلب هستند.

اردشیر با اشاره به این که در ایران روزنامه نگار بوده، گفت: در پروسه ی دمکراسی خواهی، رسانه ها جایگاه بسیار مهمی در رشد افکار عمومی دارند. روزنامه نگاران در آن جامعه در واقع دارند از رکن چهارم دمکراسی با توجه به ظرفیت های موجود در جامعه بهترین استفاده را می کنند تا مشکلات را به تصویر بکشند. ما نبایستی نگاه کنیم به اینکه یک روزنامه نگار در ایران وابسته به جریان خاص سیاسی هست.

به گفته ی اردشیر، بسیاری از روزنامه نگاران مجبورند در چارچوبی کار کنند که اعتقادی به آن ندارد، بلکه فکر می کنند در آن چارچوب می توانند حرف هایشان را بزنند.

ریحانه طباطبایی، فاطمه ساغرچی، سلیمان محمدی، میلاد فدایی اصل، فاطمه ساغرچی، جواد دلیری، نسرین تخیری، ساسان آقایی، حسین یاغچی، پژمان موسوی، امیلی امرایی، پوریا عالمی، نرگس جودکی، اکبر منتجبی، کیوان مهرگان، صبا آذرپیک و علی دهقان از روزنامه نگاران دستگیر شده هستند.

آخرین سخنران، نسترن علیی، یکی از اعضای گروه سکولارهای سبز تورنتو بود. او در آغاز  با اشاره به اینکه تغییر رژیم از خواست های اساسی این گروه است، خواستار اتحاد بیشتر گروه ها حول نکات مشترک شد.

 

علیی با اشاره به متوسط سن روزنامه نگاران دستگیر شده که حدود ۳۰ ساله هستند، گفت، رژیم نسل من را در دبیرستان محدود کرد و سعی کرد نسل ما را کنترل کند ولی نسلی که آن موقع به دنیا آمد علیه این رژیم قد علم کرده است.

عضو سکولارهای سبز تورنتو افزود: زمانی که ما مبارزه می کردیم، روزنامه نگاران را به جرم نوشتن به هواداری از سازمان های سیاسی می گرفتند، اما امروز روزنامه نگاران را دستگیر می کنند به جرم اینکه چرا گفته اند به زلزله زدگان آذربایجان به موقع کمک رسانی نشده، یا بچه ها در سرما لرزیده اند.

نسترن علیی در پایان به مشکلات رسانه های متعهد در تورنتو اشاره کرد و از همه خواست که بررسی کنند و راه حلی بیابند.

در بین برنامه چندین اسلایدشو از روزنامه نگاران زندانی به نمایش درآمد و در پایان از حاضران پذیرایی شد.