مرکز اسناد حقوق بشر ایران
“ایران متعلق به یک قشر یا قوم و دین و مذهبی خاص نیست، متعلق به همه ایرانیان است،” این جملات بخشی از سخنان آیت الله حمید معصومی تهرانی در جمع تعدادی از بهائیان معترض به قتل عطاءالله رضوانی است. وی همچنین افزود: “نمی توان و نباید افراد را به جهت تعلقات دینی و مذهبی و قومی شان از حقوق اولیه انسانی و اجتماعی محروم و محدود کرد. انسان فی النفسه دارای ارزش است و جان و حیاتش حرمت دارد. نمی‌توان به انسانی که به حقوق فردی و اجتماعی دیگران تعدی نکرده تنها به صرف آن که دارای دین و آیین دیگری ست تعرض کرد.” این نظرات در حالی بیان می شود که متولیان صاحب قدرت فقه شیعه در ایران نظرات متفاوتی دارند.
آیت الله خامنه ای، رهبر وقت جمهوری اسلامی معتقد است: “همه پیروان فرقه گمراه بهائیت محکوم به نجاست هستند و از هرگونه معاشرت و معامله با این فرقه ضالّه مضلّه، اجتناب نمائید.”
همچنین آیت الله مکارم شیرازی، از دیگر روحانیون در پاسخ به سئوالی در همین زمینه گفت: “معامله با اعضای فرقه ضالّه جایز نیست و اگر مشهور به بهائی بودن است، همان شهرت کافی است.”
پس از انقلاب اسلامی جامعه بهائیان ایران شاهد موارد متعدد نقض حقوق بشر و محرومیت هایی اساسی از حقوق شهروندی بوده است. بیش از دویست بهایی در این مدت اعدام و یا کشته شده اند.
بنابر گزارش جامعه بین المللی بهایی، از سال ۱۳۸۳ تاکنون دست‌کم ۹ شهروند بهایی در ایران به قتل رسیده یا در شرایط مشکوک درگذشته‌اند و ۵۲ تن دیگر از سوی عاملان حکومت، مأموران لباس شخصی یا مهاجمان ناشناس مورد تهاجم فیزیکی قرار گرفته‌اند. پرونده های قضایی مربوط به این حوادث بدون پیگیری قانونی مانده و همچنان مفتوح است.
قتل عطاءالله رضوانی از جمله این حوادث است. او که عضو سابق هیات سه نفری خادمین جامعه بهائی بندرعباس بود، دوم شهریور ماه جاری با شلیک گلوله از پشت سر در بندرعباس به قتل رسید. پس از حادثه مذکور تعدادی از بهائیان در جلسه ای با آیت الله معصومی به شرح مشکلات خود پرداختند که آیت الله معصومی در این جلسه به نقد برخوردهای افراطی با این گروه از شهروندان ایرانی پرداخت.
وی در همین زمینه گفت: “بنده از افکار و عقاید آیین بهائیت اطلاع دقیقی ندارم؛ اما بحث بر سر حق و ناحق بودن یا ضاله و هادی بودن ادیان یک بحث مطول است که اساسا هیچ نتیجه‌ای در طول تاریخ نداشته و تنها منتج به هم‌نوع‌کشی شده است.”
آیت الله معصومی تاکنون سه بار به زندان رفته است. او اولین بار در مهرماه سال ۶۸ به دلیل رد صلاحیت علمی رهبری جمهوری اسلامی در سخنرانی خود در ستاد نیروی هوایی بازداشت و توسط دادسرای ویژه روحانیت به جرم توهین به رهبری و مسئولین کشور و همچنین تحریک افکار عمومی و شایعه پراکنی و نشر اکاذیب، به پنج سال زندان و خلع لباس روحانیت محکوم شد.
گزارش مرکز اسناد حقوق بشر ایران در رابطه با ملاقات آیت الله معصومی با تعدادی از بهاییان را در این لینک بخوانید:
http://www.iranhrdc.org/persian/permalink/1000000374.html#.Ui8xsdJzFPt
