چهارده دسامبر ۲۰۱۳ میلادی، به دعوت رسمی آقای منوچهر شفایی مسئول کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، بخش هانوور و چند کشور اروپایی، به مناسبت بزرگداشت پنجاه سال فعالیت حقوق بشر دکتر عبدالکریم لاهیجی و شصت و پنجمین سال بنیان گذاری سازمان حقوق بشر جهانی، به هانور رفتم. در این نشست، آقای دکتر لاهیجی و خانم دکتر شیرین عبادی، اولین بانوی قاضی در ایران و برنده جایزه صلح نوبل، سال ۲۰۰۳ میلادی و آقای حمید حمیدی، یکی از فعالان مبارز حقوق بشر، به عنوان سخنرانان اصلی حضور داشتند و من افتخار آشنایی نزدیک با دکتر لاهیجی را به دست آوردم.
آرزو می کردم همه روشن فکران از این مبارزان حقوق بشر یاد بگیرند که اولا دفاع از حقوق انسانی یک وظیفه است و دوما همان اندازه که حقوق انسانها مهم است، حقوق اقلیت های ملی و آیینی نیز مهم است و اگر کسی حقوق اولیه ی خود را طلب کند تجزیه طلب نیست. مبارزان حقوق بشر این مسایل اولیه را کمتر از دید ایدئولوژی و حزبی نگاه می کنند، لذا موجودیت انسان ها و اقلیت های ملی و آیینی بی آزار که فقط حقوق دمکراتیک خود را می خواهند، برایشان مهم هستند. بدون شک انسان هایی که پایبند به اصول دمکراتیک هستند با تجزیه طلبی روی خوشی ندارند. شاید دراین مورد اغراق نگفته باشم که در حقیقت این دومین سازمان مدافع حقوق بشر است که بی پروا و واقع بینانه از حقوق افراد و ملتها در ایران نام می برد و دفاع می کند و هیچ فرقی بین زندانیان فارس، آذری، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن و غیره نمی گذارد. به دیگر سخن آن گونه برای من شرکت کننده، تفهیم شده که این عزیزان دمکرات های واقعی نه تنها قبول دارند، ایران کشوری کثیرالملله، با زبان ها و فرهنگ های متنوع و از ملیت های متفاوت تشکیل شده است، بلکه از حقوق همه ملیت ها و آیین های اقلیت دفاع می کنند و آزادی و دمکراسی را فقط در این می بینند که هیچ کسی انتقاد را دشمنی نبیند و حق همه انسان های وابسته به هر ملیتی در ایران را، مانند حق و حقوق خود به رسمیت بشناسند.
در این جلسه به همان اندازه که از حقوق شخصیت های معروف و سرشناس و وکلای دادگستری عبدالفتاح سلطانی و نسرین ستوده و غیره دفاع شد، از حقوق محمد صدیق کبودوند، رهبر سازمان حقوق بشر کردستان نیز دفاع شد.
بعد از سخنرانی ها، پیام بهاییان توسط خانم دیان علایی نماینده جهانی بهاییان و پیام حزب دمکرات کردستان ایران، بخش هانوور توسط رفیق عزیز شهریار و پیام وکیل پایه یک دادگستری ایران، خانم نسرین ستوده و دیگران توسط خانم جوانی خوانده شدند.
متأسفانه به دلیل بیماری مطمئن نبودم که در نشست بتوانم حضور یابم، به همین خاطر برگزارکنندگان پیام یارسانان، اقلیت آئینی دو و نیم میلیونی در ایران، را جزو برنامه قرار نداده بودند، در نتیجه فرصتی دست نداد که در مورد اقلیت آیینی در اصل کردی یارسان پیامی خوانده شود، اما در مجموع نشست پر ثمری بود و من امیدوارم که روزی همه سازمان های حقوق بشر و همه احزاب سیاسی در عمل متحد شوند و برای به کرسی نشاندن افکار دمکراتیک و آزادی همه ی انسانها، به مبارزه بر حق خویش ادامه دهند.
