با عقب انداختن مذاکرات مردم بیشتر صدمه می بینند
شهروند- نسرین الماسی- “استراتژی روحانی و آینده نظام” عنوان سخنرانی حسن داعی پژوهشگر و فعال سیاسی بود که در نشست روز یکشنبه ۲۳فوریه ۲۰۱۴ در سالن اجتماعات شهرداری نورت یورک سنتر از ساعت ۲ تا ۵:۳۰ بعدازظهر به میزبانی “انجمن فعالان سیاسی و اجتماعی تورنتو” برگزار شد. این برنامه که از استقبال خوبی برخوردار بود، با یک گزارش ویدیویی و سپس سخنرانی شروع شد و بعد از تنفس، بخش دوم به پرسش و پاسخ اختصاص داده شد.
از ویژگی این برنامه زمان بندی آن بود که برای بخش وعده داده شده ی پرسش و پاسخ در آگهی، فرصت مناسبی در نظر گرفته شده بود که با طرح پرسش های مربوط به گزارش ویدئویی و سخنرانی از سوی شرکت کنندگان، به تعمیق بحث مطرح شده یاری رساند.
ابتدا طاها حسنیانی از کنشگران سیاسی کرد، حسن داعی را چنین معرفی کرد:
حسن داعی نویسنده و پژوهشگر مسائل ایران است که مقالات و گزارشات خود را به زبان انگلیسی و فارسی به چاپ می رساند. متولد ۱۳۳۵ در تهران و تحصیلکرده پلی تکنیک تهران است. داعی از فعالان دانشجویی قبل و بعد از انقلاب در این دانشگاه بود.
با شروع سرکوب و کشتار مخالفان در آغاز دهه شصت، حسن داعی نیز از کشور خارج و به فرانسه رفت. او فعالیت های خود را روی دفاع از حقوق بشر متمرکز کرد.
در سال ۲۰۰۱ به امریکا مهاجرت کرد و به تحقیق در مورد روابط ایران و امریکا پرداخت. از سال ۲۰۰۵ مطالعات خود را در مورد لابی های طرفدار جمهوری اسلامی در امریکا شروع و اولین گزارشات خود در این زمینه را از سال ۲۰۰۷ آغاز کرد.
در سال ۲۰۰۸ سازمان نایاک به رهبری تریتا پارسی با حمایت محافل طرفدار مماشات در امریکا از حسن داعی به دادگاه فدرال شکایت کرد و وی را به دروغگویی و اتهام زنی به این سازمان متهم نمود.
پس از ۴ سال و نیم پروسه قانونی، سازمان نایاک در دادگاه شکست خورد و قاضی دادگاه آنان را به دلیل تقلب و دروغگویی به پرداخت بخش مهمی از هزینه های حقوقی حسن داعی محکوم کرد.
پروسه دادگاه و انتشار اسناد آن در رسانه های امریکا، گام بزرگی در جهت افشای فعالیت های خارج از کشوری رژیم ایران بود و نشان داد که مبارزه با شبکه ی لابی طرفدار جمهوری اسلامی بخش جدایی ناپذیر از مبارزه برای آزادی کشورمان می باشد.
موضوع سخنرانی امروز آقای حسن داعی استراتژی روحانی و آینده جمهوری اسلامی است. می دانیم که رژیم ایران با چالش های بسیار بزرگی چون ورشکستگی اقتصادی، تحریم های کمرشکن، خطر انفجار اجتماعی و بروز یک جنبش مردمی روبروست. آیا دولت روحانی می تواند راه حلی برای این چالش ها و عبور نظام از بحران کنونی باشد؟
پس از معرفی سخنران، گزارش ویدیویی پخش شد. این گزارش تصویری ۳۵ دقیقه ای که با مراسم تنفیذ احمدی نژاد در سال۱۳۸۴شروع شد، هدفش طرح صورت مسئله ی تحولات و روند آتی در جمهوری اسلامی بود که با استفاده از نقل قول های مستقیم مسئولان نظام و با استفاده از نشریات خارجی و نیز رسانه های داخل ایران بدون هیچ گونه دخل و تصرفی مطرح شد. این گزارش از جمله به این موارد اشاره داشت:
– سیاست ها و عملکردهای مسئولان نظام در مورد مسائل نظامی، اقتصادی، موضوع هسته ای، و نقش سپاه پاسداران و نیروهای اصلی در امر سیاست گذاری های نظام،
– ادعای”سیاست برد- برد” رژیم در سطح بین المللی با الگو برداری از مدل چینی،
– مسئله تحریم ها و ورشکستگی اقتصادی،
– مسئله فقر و بیکاری و ویرانی ساختارهای اقتصادی و محیط زیستی
– مسئله لابیگری در خارج از کشور و نیز تشریح “لابی ایرانی” و “لابی برای ایران”.
این گزارش با نشان دادن سخنرانی های مسئولان رژیم از جمله روحانی و ظریف برنامه های آینده رژیم را در استفاده از اهرم نفت و انرژی در به جریان انداختن “لابی ایران” در کشورهای مورد نظر به تصویر کشاند و در واقع تاکیدی بود بر تلاش رژیم که چگونه می کوشد در هنگام مذاکرات هسته ای خواست های خودش را به غرب تحمیل کند.
اهمیت و تأثیرگزاری این گزارش تصویری از آن جا ناشی می شد که تمام صحبت ها و مسائل مطرح شده به نقل قول ها و سخنان مسئولان نظام و نیز خبرهای منتشر شده در نشریات خارجی و داخلی اشاره داشت که با عکس ها و تصویرهای نشان داده شده کاملا انطباق داشت.
حسن داعی
پس از این گزارش تصویری، آقای داعی به تشریح صورت مسئله ای که در گزارش مطرح شده بود، پرداخت و گفت، نمی توان تحولات و روند آتی نظام جمهوری اسلامی را صددرصد پیش بینی کرد و فاکتورهای زیادی در این مسئله نقش دارند، اما سئوال اساسی بعد از هفت ماه که روحانی آمده این باید باشد که چه اتفاقی افتاده؟
او افزود: یادتان می آید که وقتی روحانی رئیس جمهور شد چه جوی در خارج از کشور درست شد و ما متهم به این می شدیم که با مخالفت مان مردم را دچار یأس و ناامیدی می کنیم و حتی طوماری امضا شد و به دفتر وزیر امور خارجه همین کانادا فرستاده شد که به چه حقی او گفته است که انتخابات در ایران آزاد نبوده است.
به اعتقاد من از وقتی که آقای روحانی رئیس جمهور شد در مورد آزادی های اجتماعی نه تنها پیشرفتی نکردیم که بدون تردید عقب گرد کرده ایم. مقایسه کنید تعداد اعدام شدگان را و نیز بسته شدن دفاتر روزنامه ها و…
داعی ادامه داد: حکومت در واقع نمی خواهد این پیام را بدهد که تحولی صورت گرفته تا مبادا مردم برای اعتراض شجاع شوند. در زمینه سیاست های منطقه ای هم تغییری نکرده، در زمینه تورم و مشکلات اقتصادی هم پیشرفتی صورت نگرفته و بر اساس نظر اقتصاددانان هیچ برنامه مشخصی ارائه نشده است. تنها زمینه ای که باقی می ماند همین مذاکرات هسته ای ست و رفع تحریم ها. در واقع انتخاب روحانی و حاضر شدن جمهوری اسلامی بر سر میز مذاکره هر دو یک پیام دارند و آن ضعف حکومت است. حکومت با چالش هایی روبرو است که هر کدام از آنها می تواند حکومت را ساقط کند. حتی خود مسئولان نظام همان گونه که در گزارش تصویری دیدید و شنیدید می گویند، کشور با ورشکستگی اقتصادی و فقر و نارضایتی مردم مواجه است، جنبش چهار سال پیش مردم می تواند با کوچکترین جرقه ای به آتشفشان تبدیل شود و در واقع آتش زیر خاکستر است. ورشکستگی اقتصادی دیگر قابل انکار نیست، تحولات منطقه و سیاست هایی که رژیم سی سال رویش سرمایه گذاری کرد، مثلا در سوریه به بن بست رسیده و مهم تر از همه تحریم هاست که رژیم را از موضع ضعف مجبور به عقب نشینی کرد.
فشرده ی کلام آقای داعی این بود: تئوری برد- برد هم همانند دیگر تئوریی های سی سال گذشته جوابگوی معضلات اساسی جامعه ایران نیست و این حکومت می داند که اگر شش ماه دیگر هم مذاکرات را عقب بیاندازد، تنها مردم بیشتر صدمه می بینند و این ماجراجویی برای رهبری و سپاه مهم است و افرادی مانند روحانی و ظریف کاری از پیش نخواهند برد.
با طولانی تر شدن مذاکرات و ادامه تحریم ها، رژیم ایران دیر یا زود در برابر دو گزینه قرار خواهد گرفت: یا میز مذاکرات را ترک کند که در این صورت تحریم ها تشدید می شوند و اقتصاد ورشکسته ایران باز هم بیشتر در هم می شکند، یا این که مجبور شود بیشتر عقب نشینی کند که آن وقت در گام های بعدی، سیستم موشکی و دخالت های منطقه ای اش نیز روی میز قرار می گیرند. در این صورت، خامنه ای و سپاه به شدت تضعیف شده و شکاف های داخل نظام بازتر می شوند و فضای مساعدی برای رشد و نمو اعتراضات مردمی و جنبش مردمی فراهم خواهد شد.
عکس ها از فرامرز شیراوند
