«آنچه که ما می‌خواهیم، برابری است!». امسال این شعار اصلی راهپیمایی هشتم مارس در پاریس است. زنان و مردان آزاده با ده ها شعار و خواست در سه زمینه مهم «حق زن بر بدنش»، «استقلال مالی و اجتماعی» و «برابر حقوقی»، که به شعار و خواستِ محوری «برابری» تعیّن می‌بخشد و آن را متحقق می‌کند، با راهپیمایی در خیابان‌های پاریس بزرگداشت روز جهانی زن را برگزار می‌کنند.
در فراخوانِ راهپیمایی ۸ مارس، ده ها انجمن مدافع حقوق زنان، سندیکاها و احزاب پیشرو فرانسوی، سیاست‌های دولت در زمینه های اقتصادی و اجتماعی را مورد انتقاد قرار داده و آن را به عقب نشینی در برابر نیروهای ارتجاعی و کارفرمایان تعبیر می‌کنند. آنها با تاکید بر این واقعیت که فشارهای ناشی از بحران کنونی، سیاست سختگیری اقتصادی و کاهش بودجه های رفاهی در درجه اول متوجه زنان است، از دولت می‌خواهند که از کاهش بودجه در زمینه های اجتماعی، بهداشت و فرهنگ به ویژه از بسته شدن بیمارستان‌ها، زایشگاه ها، مهدهای کودک و مراکز فرهنگی و تفریحی برای کودکان پیشگیری کند.
طرح مانا نیستانی
همچنین در این فراخوان، به رشد نیروهای واپسگرا و راست افراطی و کمبود سیاست‌های دولت برای پیشگیری و کاهش خشونت علیه زنان اشاره شده و بر همبستگی با مبارزه زنان و مردانی که برای برابری حقوق زن و مرد و علیه هرگونه تبعیض و خشونت جنسیتی در دنیا مبارزه می‌کنند تاکید شده است.
کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی از ایرانیان آزاده ساکن پاریس و حومه دعوت می‌کند تا برای همراهی با خواست‌های برگزارکنندگان این راهپیمایی، در آن شرکت کنند. در همان حال، فرصت خوبی خواهد بود برای اعتراض به نقض پیوسته حقوق پایه ای زنان در ایران و افشای سیاست‌های ضد زن جمهوری اسلامی که اساسش بر تبعیض آشکار جنسیتی بنا شده است.
در نظام جمهوری اسلامی، همه نابرابری‌هایی که نیروهای پیشرو در کشورهای اروپایی علیه آنها مبارزه می‌کنند، با شدتی بسیار بیشتر، بر زنان اعمال می‌شود. برابری زنان با مردان در ایران تنها در برابر سرکوب حاکمیت است. محکومیتِ کُنشگر دانشجویی مریم شفیع پور به هفت سال زندان و اعدام فرزانه مرادی در روزهای اخیر، دلیل روشنی است که دستگاه شکنجه، حبس و اعدام در جمهوری اسلامی تفاوتی بین زنان و مردان ایرانی قائل نمی‌شود.
هم اکنون ده ها کُنشگر جنبش زنان، زنان روزنامه نگار، کُنشگر اجتماعی و سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برند. وضعیت ده ها زن بهایی هم که تنها به خاطر دین‌شان به حبس‌های طولانی محکوم شده اند اسف‌بار است.
حضور ما در کنار نیروهای پیشرو جامعه فرانسه برای درخواست برابری حقوقی بین زنان و مردان و رفع خشونت علیه زنان در این جامعه، وظیفه انسانی ماست. همراه با آن، افشای تبعیض و اعتراض به سرکوب در جامعه ایران، کمترین وظیفه ای است که ما می توانیم در همبستگی با زنان میهن‌مان که در زندانی به گستردگی ایران اسیرند و در پشتیبانی از مبارزه آنها برای برابری حقوق، انجام دهیم.
هشت مارس، ساعت ۱۴:۳۰ /راه پیمایی از میدان باستیل به ریشیلیو
کمیته مستقل ضدسرکوب شهروندان ایرانی (عضو شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران)
