شارن بورو دبیر کل کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری طی نامه ای به آیت اله خامنه ای نگرانی خود را نسبت به وضعیت ارژنگ داوودی، زندانی سیاسی، شاعر و نویسنده که در صف اعدام قرار گرفته ابراز داشته است که در زیر می خوانید:
دفتر آیت الله سید علی خامنه ای
۱۷ آگوست ۲۰۱۴
آیت الله سید علی خامنه ای،
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری، بشدت نگران وضعیت زندانی سیاسی ارژنگ داوودی می باشد. کسی که بعد از تحمل یازده سال زندان، هم اینک به خاطر نویسندگی و فعالیتهای سیاسی مسالمت جویانه، با اتهام «دشمنی با خدا» بطور غیرقانونی محکوم به مرگ گردیده است. آقای ارژنگ داوودی اخیرا به بخش قرنطینه زندان بندر عباس منتقل شده است.
ارژنگ داوودی، ۵۹ ساله، در سال ۲۰۰۳ دستگیر و متعاقبآ بجرم نگارش «مانیفست سکولار» و بنیانگزاری «جنبش آزادی ایرانیان» و «کفرگویی» و توهین به ولی فقیه و دیگر مقامات حکومتی، به ۱۵ سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شد و از آن زمان تاکنون در زندان بسر می برد.
در مارچ ۲۰۰۵ وی به خاطر فعالیت های مسالمت جویانه اش در هدایت مرکز آموزش فرهنگی، مواجه با اتهام ترویج و تبلیغ علیه نظام و ایجاد نهادی مخالف حکومت گردید که منجر به صدور حکم ۲۵ سال زندان برای ایشان شد که البته بعد از فرجام خواهی این حکم به ۱۰ سال زندان تقلیل یافت. در ماه می ۲۰۱۴ او به اتهام توهین به ولی فقیه محکوم به دو سال زندان اضافی گردید که این حکم در پروسه دادگاه تجدید نظر می باشد.
در طول این یازده سال زندان، ارژنگ داوودی متناوبا مورد شکنجه و بدرفتاری واقع شده به طوریکه این اعمال منجر به شکستن دندانها و جراحت چشم، پرده گوش، شانه و زانوی وی گردیده است. در این مدت او مکررا مابین زندانهای مختلف تهران و زندان مرکزی بندرعباس جابجا شده است ضمن این که زندان بندرعباس بسیار دورتر از محل زندگی خانواده اوست. ضمنا او مدت های مدیدی نیز در سلولهای انفرادی بسر برده است. در حال حاضر او در زندان مرکزی بندرعباس و در میان بیش از ۲۰۰ زندانی خطرناک در شرایط بغایت بدی بسر می برد. در حالی که غذای ناکافی با کیفیت پائین و کمبود امکانات بهداشتی و زیستی و عدم دسترسی به الزامات سلامت فردی، مزید بر علت شده است.
داوودی در گذشته بارها به زندان های مختلف تبعید شده و حداقل دو بار هم در زندان مرکزی بندرعباس بسر برده است در حالی که ماه ها در سلول انفرادی تحت شدیدترین شکنجه ها قرار داشته است. بنابر گزارشات، او از جراحات زیادی در زیر شکنجه رنج می برد که منجر به از دست دادن بخش قابل ملاحظه ای از بینایی و شنوایی خود شده است. این زندانی قدیمی در تمامی دوران طولانی زندان خود، همواره از حق مرخصی محروم بوده است.
ارژنگ داوودی، یک زندانی صریح و فاش گو بوده که در چندین اعتصاب غذای اعتراضی شرکت داشته، نامه های متعدد به مقامات دولتی و بین المللی نوشته و بسیاری از بیانیه های گروهی را امضا نموده است. به تلافی چنین رفتاری، ارژنگ در سال ۲۰۰۹ به مدت یک سال از هرگونه تماس با خانواده خود محروم گردید. متعاقبآ در سال ۲۰۱۰ وی یک نامه شکایت آمیز به دفتر زندان رجایی شهر در کرج نوشت. در یک اقدام تلافی جویانه دیگر دستگاه قضایی ایران، خانه مسکونی داوودی را مصادره کرد و آن را فروخت. او در سال ۲۰۱۰ در نامه اش نوشت که اگر مقامات حکومتی شکوائیه او را نادیده بگیرند و خانه او را به خانواده اش که حالا بی خانمان شده اند، برنگردانند نتیجتا او به نهادهای بین المللی شکایت خواهد برد. در سال ۲۰۱۱ همسر ارژنگ، خانم نازنین داودی هم به مدت چهار ماه در بازداشت بسر برد.
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری، هراس آن دارد که مبادا او در آینده نزدیک اعدام شود و از همین رو، برای آزادی فوری و بدون قید و شرط ارژنگ داوودی به شما فراخوان می دهد، چرا که او یک زندانی وجدان است و صرفآ بخاطر استفاده مسالمت آمیز از حق آزادی بیان خویش محبوس شده است.
مقامات حکومت ایران می بایست حکم اعدام ارژنگ داوودی را متوقف کنند. ایران بیشتر از هر کشور دیگری در جهان، حکم اعدام اجرا کرده است. فعالین سیاسی، کارگران، اقلیتهای مذهبی و قومی همواره در معرض آزار و اذیت بوده اند. بعنوان یک رهبر مذهبی شما بایستی جلودار لغو مجازات اعدام باشید نه اینکه سکوت کنید و یا از این عمل زشت و سیاه در ایران جانبداری نمائید.
ارادتمند شارن بورو، دبیر کل کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری
