حسن زرهی
در هیچ جای جهان جان انسان به بی بهایی او در میهن ما نیست. رهبران رژیم جمهوری اسلامی به نام خدا و دین دست به جنایت هایی می زنند که باورنکردنی است. بچه های معصوم بزرگ شده در دوران حکومت سی ساله ی خود را در روز عاشورا به گلوله می بندند، و در زندان های پایتخت دارالقرای اسلامی به جوانان بی گناه تجاوز می کنند و به قتل شان می رسانند، و در همان حال رهبران حکومت از بی عدالتی در جهان دم می زنند. حالا هم برای ایجاد ترس در دل مردم می خواهند بیشتر اعضای یک خانواده را اعدام کنند تا دیگر کسی به گمان باطل آنان شهامت ایستادگی در برابر جور جمهوری اسلامی را پیدا نکند. این همه تا به امروز نتیجه ی خلاف انتظار حضرات به بار آورده است، اما کو گوش شنوا.
انتشار خبر محکوم شدن پنج عضو یک خانواده و دوستانشان به اعدام به ادعای واهی ارسال عکس و فیلم خبری به تشکیلات سازمان مجاهدین خلق ایران در خارج کشور، حکایت از هار شدن ماشین آدم کشی حکومت دارد. حکومتی که همه در زیر سایه ی او محکوم و مجرم و واجب المجازات هستند مگر بتوانند خلاف آن را ثابت کنند. در حالی که در باقی جهان امروز این امر مسیری کاملا خلاف را می پیماید، یعنی شهروندان جهان در پیوند با هر واقعه ای بی گناه هستند، مگر در دادگاه های صالحه خلاف آن به اثبات برسد.
رهبران جابر حکومت تهران مردم ایران را بردگان خویش و بخشی از دارایی دولت و حکومت به حساب می آورند و هرگونه رفتار شنیع و غیرانسانی با آنان را حق مسلم خود می دانند. این همه با همکاری دولت و رهبر رژیم رخ می دهد و کسی نیست به داد مظلومان فجایعی برسد که به دست مأموران رژیم، بر سر دختران و پسران ایران آمده و می آید. جامعه ی جهانی بهتر است به خود آید و اجازه ندهد رژیم تهران مانند گربه عابد عبید زاکانی پنج پنج شکار کند و همچنان به عابد و مسلمان بودن خویش فخر بفروشد.
حالا جان این پنج تن در دستان گربه های عابد و مسلمان شده ی زمانه ی ماست. مطهره بهرامی، محسن دانشپور مقدم(زن و شوهر) و پسرشان احمد دانشپور مقدم و دو تن از دوستان نزدیک خانواده، خانم ریحانه حاج ابراهیمی و هادی قائمی. اگر جامعه ی جهانی اقدام به موقعی برای پیشگیری از این فاجعه انجام ندهد، و یا گروه های ایرانی حقوق بشری و کوشندگان اجتماعی و سیاسی به دام ادعای رژیم در وابستگی آدمها به سازمان های سیاسی گرفتار شوند، دیری نخواهد پایید که حکومت به بهانه های مشابه خانواده های دیگری را به جوخه های آدمکشی خود برد.
اینکه محکوم بهایی و یا مجاهد و یا ملحد و موصوف به هر صفت دیگری هست و می تواند باشد، بهانه ای بیش نیست، زیرا از حقوق شهروندی آدمهاست که دین و باور و عقیده شان را خود انتخاب کنند و حکومت ها و حاکمان هیچ حقی ندارند که آنان را به دلایل مذهب و یا عقیده و حتی سلیقه ی پوششی و یا آرایشی شان مورد تعرض قرار دهند، چه رسد که قصد جان شان کنند.
در میهن ما اما جان انسان کم بهاترین کالاهاست. سن فحشا به زیر ده سال سقوط کرده و آمار سکته های هر روزه دارد از میان جوانان قربانی می گیرد. در حالی که کرامت انسانی و شرافت شهروندی ایرانیان قربانی بی لیاقتی رهبران حکومت تهران شده است، حکومت به جای چاره اندیشی برای نجات جامعه و جمعیت مملکت خود داس مرگ به دست گرفته و جان و جوانی درو می کند. اگر تا دیروز یک یک می کشت حالا هار و حریص شده و پنج پنج می کشد. حکومت جبار تهران حق قتل هیچ شهروند و به هیچ بهانه ای را ندارد. این را ایرانیان سراسر جهان و جهانیان اگر به رهبران رژیم حالی نکنند، رژیم که از ترس سقوط دچار جنون شده است پس از این دست به جنایت های بزرگتر و کشتار شهروندان بیشتر خواهد زد و دیگر مجاهد و بهایی و سنی و کرد و بلوچ و هر قوم و باور دیگری از هجوم جانیان حکومتی در امان نخواهند ماند.
ترفند زشت رژیم در ترساندن خانواده های مبارزان ایرانی در داخل کشور و تهدید آنان به زندان و شکنجه و اخراج از کار و مصادره ی اموال، از اقدامات جنون آمیز دیگر حکومت است.
اینکه خانواده ی روزنامه نگار ایرانی تبار مازیار بهاری را در تهران مورد آزار و اذیت و تهدید قرار می دهند تا فرزندشان به وظایف انسانی و شهروندی خویش عمل نکند و یا از فردا همین شیوه را درباره ی خانواده های همه ی ما ایرانیان خارج کشور به کار گیرند تا هم آنها در آنجا مجبور به سکوت و همسویی با عمله ی ظلم شوند و هم ما در سرزمین های محل اقامتمان برای ملاحظه ی حال اقوام و عزیزانمان دست از انجام وظایف انسانی و شهروندانه مان برداریم، بازی تازه ای نیست که حکومت شروع کرده است.
رژیم تا دیروز برای ساکت کردن مبارزان و مخالفان به ترور متوسل می شد، اما به مدد افشاگری ها، دیگر نمی تواند از این شیوه استفاده کند، ناچار دست به تهدید می زند. باید با افشای موردهای این گونه مانع از دست درازی بیشتر حکومت تهران به حقوق شهروندی ایرانیان در درون و بیرون کشور شد.
به حاکمان ایران بگوئیم، علیه هرگونه تهدید ساکت نخواهیم نشست.
