من یک زن هستم . زنی که فریاد خاموش زنان را از اعماق تاریخ در سینه دارد. زنانی که جنس دوم شمرده می شوند و در بسیاری از نقاط جهان برایشان حقی قائل نیستند. زنانی که در جنگها به غنیمت گرفته می شوند و حتی در قرن ۲۱ در بازار برده فروشانی که داعشیان ساخته و پرداخته اند به فروش می رسند. زنانی که در بسیاری از نقاط جهان حق انتخاب ندارند. نه برای اجتماعشان و نه برای زندگی شخصی شان.
من زنی هستم که رنج کشیدن دختران معصوم را، وقتی در معرض تجاوز قرار می گیرند و صدای بر حق و عدالت جویشان در دفاع از خود شنیده نمی شود، با گوشت و پوست خود حس کرده ام. چرا که فرزندم در چنین شرایطی قرار گرفت
.
من یک مادر هستم. مادر دختری که به دار جفا آویخته شد.
اما، من نیز چون دخترم، و دخترم نیز چون هزاران زن دیگر، در کوران درد و رنج آبدیده شدیم. دانستیم که می توان زن بود و بر حق خود پافشرد. می توان زن بود و شرایط سخت را با صبوری تغییر داد. زن بود و بر راستی باقی ماند. حتی اگر نقد جان را از دست بدهی.
ریحانه من، اکنون به تاریخ پیوسته، اما با پایداری و اصرار بر حق و عدالت طلبی، الگویی برای دختران بسیاری شده است.
جفاکاران شب اندیش، یک ریحانه را از آغوشم ربودند و به دار آویختند. غافل از اینکه بذر ریحان در زمین کاشته شده و هزاران ریحان سرسبز و با طراوت از آن خواهد رویید. دختران مهربان و با عطوفت و سخت کوشی که هر روز بیش از روز قبل نیرو می گیرند و در کارزار برابری طلبی، چون یک قهرمان می جنگند. اینان نه عروسک های بزم های عیاشانند و نه کسانی که خود را پشت چهره ای دیگر پنهان می کنند. اینان زنانه زندگی می کنند. زنانه با شرایط می جنگند. زنانه جهان خویش را می سازند و مثل یک قهرمان بر سرنوشت خویش فرمان می رانند. اینان آینده سازان زمین هستند. زمینی که مادر همه ی موجودات زنده است. و زنان نشانه ای از مادر زمین در وجود خود دارند.
روز جهانی زن بر همه دختران زمین شادباد.
