نابینایی جهان در برابر جنایات بودائیان/مهستی شاهرخی

(تذکر: مقاله با عکس های دهشتناک تزیین شده است. روح های شکننده و حساس برای حفظ سلامت خود و پیشگیری از آسیب دیدن، از تماشای این عکس ها حذر کنند.)

عکس ها و منظره های دیدنی هر کشوری معمولاً از طرف آژانس های مسافرتی ارائه می شود، اما آیا واقعیتی که این عکس ها نقل می کند با آنچه حقیقتاً در آن کشور می گذرد یکی است؟ یا با آنچه در حال حاضر در بیرمانی می گذرد نزدیک است؟

باور کردنی نیست! وحشتناک است! جسد کودکان روی آب چون ماهیان مرده! انبوهی از مردگان! مانند نوار غزه، قوم روهینگیا در منطقه ای مرزی مانند نوار باریکی در خطه مرزی بین بنگلادش و میانمار(بیرمانی سابق) قرار گرفته است.

شعله های آتش به آسمان رسیده است. بمباران ها، شیون ها، ضجه ها، سوگواری ها؛ به صحنه هایی از یک فیلم جنگی می ماند. همه چیز حاکی از خشونت ارتش میانمار با ساکنان این روستاهای مرزی است. روهینگیا قومی مسلمان است واقع در غرب میانمار در ایالت راخین و در منطقه ای مرزی زندگی می کند که توسط ارتش میانمار بمباران شده است. شعله های آتش بر اثر سوختن خانه ها سر به فلک می کشد. شدت حریق به حدی جدی و پیشرفته است که در آن سوی مرز نیز قابل دیدن است.

طبق آخرین آمار رسمی میانمار، آمار کشته شدگان در این سرکوب نظامی ۸۶ نفر اعلام شده است که ۴۰ نفرشان زن و ۲۵ نفرشان کودک بوده اند؛ اما آمار حقیقی رقمی بسیار بالاتر از این است، چون در عکسی که در روز دهم نوامبر از بالا گرفته شده نشان می دهد ۱۲۰۰ خانه مسکونی به کل نابود شده است و تاکنون ۲۷۰۰۰ نفر آواره شده اند.

در ماه اکتبر۲۰۱۶ گروهی سرباز وارد روستایی می شوند و روستاییان را به گلوله می بندند. رگبار گلوله! باران گلوله!

خبرنگاران رویتر در حال تحقیق و پیگیری بر روی موارد تجاوز توسط نظامیان در منطقه به زنان قوم مسلمان روهینگیا بودند که حکومت نظامی اعلام شد و همه شان از منطقه اخراج شدند. راه های کمک رسانی به روی روستائیان به کل بسته شده است! آنها در چادرهای امدادی در شرایط بدی بسر می برند. امکان گرفتن هیچگونه کمکی را ندارند. در شرایط کنونی کمتر روزنامه نگاری توانسته وارد مناطق حساس بیرمانی شود.

جرقه بمباران این مناطق به دلیل کشته شدن چند پلیس مرزبان در یک درگیری هنگام بازرسی در یک پاسگاه مرزی روز ۹ اکتبر زده شد. البته از آن سو هم کشته دادند، اما خون این دو با هم برابر و یک رنگ نبوده و نیست. این درگیری یادآور قتل عامِ پیشین این قوم در ۲۰۱۲ است که در یک درگیری هفت ماهه، سه هزار نفر توسط ارتش قربانی شدند. (عکس توده اجساد جزغاله شده مربوط به ۲۰۱۲)

بیرمانی کشوری قدیمی است (میانمار نامی است که جمهوری نظامی بیرمانی پس از جنگ دوم جهانی و پس از قیام مردمی برای خود برگزید تا تاریخ گذشته را نفی کند و آینده ای با «جمهوری نظامی» پیشه کند؛ پس اسمش را عوض کرد. اما بسیاری از کشورها به روال سابق این کشور را بیرمانی خطاب می کنند.) این کشور در کل بیش از هفتاد میلیون جمعیت دارد، اما اکثریت آن با بودائیان است و اقلیت کمی با مسلمانان و ادیان دیگر. قوم روهینگیا با جمعیتی یک میلیونی که از دیرباز ساکن همین منطقه راخین بوده است {و دولتش به غلط آنان را «مهاجران غیر قانونی از بنگلادش» قلمداد می کند} هراز چند گاهی توسط ارتش بودایی به طرز وحشیانه قلع و قمع می شود، گردن زده می شود و مُثله می شود. در بیرمانی از این اقلیت مسلمان با اکثریت بودائی، «حق شهروندی» گرفته شده است. آنها هیچ گونه حقی برای دسترسی به پزشک و بیمارستان و بهداشت و آموزش و حق استخدام و (مزایای شهروندی) و نداشتن مجوز کار و کارت هویت ندارند و همچنین از همان روستا حق خروج هم ندارند.

ساکنان روستاهای مرزی ایالت راخین از اعمال جنایتکارانه و تجاوز و اعدام توسط باندهای خشونت گرا شکایت کرده اند، اما دولت و ارتش این ادعاها را رد کرده اند. وکلا و گروه های حامی اقلیت های مذهبی، عکس ها و ویدئوهایی منتشر کردند که در آن روستاییان با خشونت بسیار زجرکُش می شده اند، اما دولت نگذاشته این ویدئوها پخش بشود. سانسور شدیدی که بر کشور حاکم است مانع از خروج هرگونه خبری در این باره می شود. خانم آنگ سان سوچی، برنده جایزه نوبل جهانی صلح سال ۱۹۹۱ که خود سالها در حصر خانگی می زیست، در حال حاضر دو سالی می شود که حزبش (اتحاد ملی برای دموکراسی) به قدرت رسیده و در نتیجه او رئیس جمهور بیرمانی است، اما او در دفاع از قوم مظلوم روهینگیا نه تنها هیچ اقدامی نکرده است، بلکه در چنین شرایطی با سکوت در برابر جنایات ارتش و ماندن در رأس دولتی نظامی بودایی بیشتر به تبار بودایی و سنتی و قومی خویش وفادار مانده است.

زنان مسلمان میانمار، نیروهای امنیتی را به زنده آتش زدن کودکان متهم کرده اند؛ چون آنها با به آتش کشیدن روستاها باعث به آتش کشیده شدن کودکان هم شده اند. زنی شهادت داده است که آنها به جای نجات دادن کودکان، کودکی را زنده به میان آتش پرتاب کرده اند.

صبح زود ۱۳ نوامبر ۲۰۱۶، همه ساکنان روستای کایرگوانک تانگ را خالی کردند و رفتند. هیچ معلوم نبود اگر به چنگ مأموران ارتش بیفتند چه بلاهایی به سرشان خواهند آورد. پایشان را قلم خواهند کرد؟ دستشان را با ساطور قطع خواهند کرد؟ یا نه، یک دفعه آنها را گردن خواهند زد؟ زنها را چی؟ زنده زنده، پستان هایشان را خواهند برید؟ یا نه؟ اول به آنها تجاوز خواهند کرد؟ و بچه هایشان چی؟ گلوی نازک کودکانشان را خواهند برید؟ یا این که یک دفعه زنده زنده به میان آتش پرتابشان خواهند کرد؟

در راه پیمایی هایی که در افشای جنایات ارتش میانمار و برای جلب حمایت جهانی نسبت به قوم روهینگیا ترتیب داده بودند سمبل هایی به شکل پستان های بریده زنان همراه با پلاکارد حمل می شده است.

در حال حاضر شبکه تلویزیونی ار. بی. مشغول بررسی اتهام سوزاندن های عمدی توسط نیروهای امنیتی است. ارتش میانمار برای سرکوب روستائیان مسلمان روهینگیا از هلی کوپتر و خمپاره استفاده کرده است، در واقع حکومت میانمار کشور خود را (شهروندان خود را) بمباران کرده است! اما مگر ایران همین کار را با مردم کردستان نکرد؟

با قوم روهینگیا همچون محکومان ابدی رفتار می شود چون فرار و پناهندگی در این شرایط مرگبار به هیچ وجه برایشان میسر نیست. دولت میانمار پنهانی قرار و مدارهایی با کشورهای همسایه گذاشته است تا از دادن پناهندگی به قوم روهینگیا خودداری ورزند و آنها را به بیرمانی دیپورت کنند. اخیراً بنگلادش دو کشتی حامل پناهجویان روهینگیایی را به میانمار پس فرستاد. ادعایشان این بود که اینها تروریست هستند و پناهجو نیستند! و تکلیف آنهایی که ترجیح دادند بمیرند، اما برنگردند تا به چنگ ارتش میانمار نیفتند چیست؟ آنها از کشتی خود را به آب اقیانوس افکندند.

این افراد به محض بازگشت به بیرمانی توسط ارتش بودایی و باندهای مهاجمش به سخت ترین شکلی مجازات می شوند. بریدن دست و پا، یا به اصطلاح «قلم کردن قلمِ پایشان» و در مورد زنان «بریدن پستان» هایشان مجازات هایی است که در مورد قوم مسلمان روهینگیا صورت گرفته است.

اما چرا بودائیان میانمار به حذف آن دیگری (یا اقلیت مسلمان کشورش) کمر بسته است؟ می توان علت های بسیاری را عنوان کرد، اما بوی پول علت اصلی است. روهینگیا قوم مرفهی است، ثروتمند و کاسب. ایالت راخین هم به همچنین، ایالت حاصلخیزی است؛ پس بوی مبلغی ده میلیون دلاری که بریتانیا می خواهد/ یا قصد دارد در ایالت راخین هزینه توسعه و پیشرفت کند بیش از هر چیز قانع کننده است. پس به خاطر پول بوده که این راهبان و عابدان بودائی خون جلوی چشمشان را گرفته و می خواهند سر همه افراد غیرخودی را زیر آب کنند تا همه آن مبلغ کلان پروژه مذکور در ایالت راخین بین هم مسلکان خودشان تقسیم شود.

کشورهای مسلمان جهان در مورد «پاکسازی قومی» هیچ موضعی نگرفته اند و همگی در برابر این همه شقاوت سکوت کرده اند. تاکنون فقط کشورهای ترکیه و مالزی و اندونزی و تا حدودی چین پناهجویان روهینگیا را پذیرفته اند، اما سکوت دیگر کشورها در برابر این «پاکسازی قومی» همچنان ادامه دارد. گویا قیام یا فریاد در برابر بی عدالتی (البته در درجه اول ربط مستقیم به منافع مادی و یا پول دارد و در درجه دوم) بستگی به منافع سیاسی دارد پس بدین ترتیب اکثریت کشورهای جهان دلیلی نمی بینند ده ها و صدها پناهجوی بی سقف را به مجموعه نان خورها و بیکاران و فقرای کشور بیفزایند.

پیش از این، شخصاً از وجود چنین جنایاتی در این سالها از سوی کشورهای بودایی به کل بی خبر بودم با دیدن بعضی عکس های خبری، چون قضیه و میزان شقاوت در منطقه خاور دور را(به دلیل همان دوری بسیارش) نمی دانستم. در ابتدا باورم نشد و گمان بردم فتوشاپ است، اما هنگامی که دوستی مطمئن، مرا در جریان وقایعی که در سفرش به چشم دیده بود گذاشت، حیرت کردم از میزان خشونت این بنی بشر! و از سوی دیگر یک بار دیگر دیوار خوش بینی و خوش خیالی ام فرو ریخت. چرا که همیشه بودائیان را مردمانی عابد و نیکوسرشت تصور می کردم که همیشه در تأمل و تعمق در کار جهان و معنویت هستند و آرامش و صلحی نیلوفری دارند و بر روی آب راه می روند که این فکرم مانند نقشی بر آب بود و از هم گسیخت و سرانجام به سرخی رنگ جامه راهبان بودائی شد. رنگ سرخِ ارتشی از برهمنان در میانمار که دیگر رنگ خون قوم روهینگیا را به خود گرفته است. اینها را نوشتم تا شما را نیز با چهره خونین و مخوف حضرت بودا آشنا کنم.

۱۹ دسامبر ۲۰۱۶ پاریس

Links :

http://www.bbc.com/persian/world-38082854

http://www.bbc.com/persian/world-38091747

http://www.bbc.com/persian/world-features-37759389

http://www.bbc.com/persian/38345307

http://www.bbc.com/persian/world/2013/07/130710_an_burma_muslims

http://www.bbc.com/persian/world/2013/04/130412_an_burma_violences

http://www.bbc.com/persian/world/2013/04/130402_l57_burmese_muslim_school

http://www.bbc.com/persian/world/2013/03/130327_em-burma-buddistthugs-muslims

http://www.bbc.com/persian/world/2013/03/130327_an_burma_military_aung_san_suukyi

http://www.bbc.com/persian/world/2013/03/130326_u04_burma_violence