به سازمان زنان ایرانی انتاریو بپیوندید
با حضور خود در گرامیداشت روز جهانی زن در ۲۱ مارچ با ما همصدا شوید
“روز جهانی زن برهمه شما مبارک”
۸مارچ روز همبستگی برای مبارزه در راه برابری حقوق و زندگی زنان است. انتخاب تاریخ روز هشتم مارچ به عنوان روز جهانی زن به خاطره مبارزه زنان کارگر نساجی در سال ۱۸۷۵در شهر نیویورک برمی گردد. شرایط کاری سخت و غیر انسانی و دستمزد کم کارگران زن که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم همراه با مردان در کشورهای صنعتی وارد بازار کار شده بودند، آنان را وادار به اعتراض و مبارزه صنفی به شکل های سازمان یافته و یا غیرمتمرکز علیه این بی عدالتی می کرد. در این روز کارگران نساجی زن در یک کارخانه بزرگ پوشاک برای اعتراض علیه شرایط بسیار سخت کاری و وضعیت اقتصادیشان دست به اعتصاب زدند. خاطره این اعتصاب برای کارگران نساجی باقی ماند. نارضایتی عمومی از این شرایط برای زنان کارگر ادامه داشت. در هشتم مارچ سال۱۹۰۸ بعد از گذشت بیش از پنجاه سال کارگران زن کارخانه نساجی کتان در شهر نیویورک با خاطره اعتصاب در این روز، به دلیل تبعیض و محرومیت و فشار زیاد کار در مقابل حقوق بسیار کم اعتصاب خود را شروع کردند. صاحب این کارخانه به همراه نگهبانان برای جلوگیری از همبستگی کارگران دیگر بخش ها با این اعتصاب و سرایت آن به بخش های دیگر این زنان را در محل کار خود در کارخانه محبوس کرد. به دلایل ناشناخته ای آتش در کارخانه در گرفت و فقط تعداد کمی از کارگران محبوس توانستند خود را نجات دهند. ۱۲۹ کارگر زن در آتش سوختند. روز هشتم ماه مارچ بر پایه سنتی مبارزه کارگران زن علیه شرایط سخت کاریشان در خاطره ها ماند.
در سال های بعد در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکا مبارزه زنان به شکل تظاهرات و اعتصاب علیه فشار، تبعیض و استثمار کاری و همینطور برای داشتن برابری حقوق در اجتماع و علیه جنگ ادامه پیدا کرد. از جمله یکی از مهمترین مدافعان حقوق زنان در کشور آلمان خانم کلارا زتکین (۱۹۳۳-۱۸۷۵) خواست های مبارزان زن در آلمان را مبنی بر – هشت ساعت کار در روز برای زنان و همینطور حق داشتن تعطیلات و مرخصی زایمان و برابری حقوق در مقابل قانون مطرح کرد. در اروپا دومین کنفرانس سوسیالیستی بین المللی زنان که در آن صد شرکت کننده از هفده کشور جهان شرکت داشتند؛ به پیشنهاد کلارا زتکین در ۲۷ اگوست سال۱۹۱۰ در کپنهاک روز هشتم ماه مارچ به عنوان روز زن و برای دفاع از حقوق آنان در مقابل تبعیضات مختلف و چند جانبه برگزیده شد.
بعدها در سال ۱۹۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل به همراه دول عضو روز ۸ مارس را به عنوان روز سازمان ملل متحد برای حقوق زنان و صلح جهانی نامید؛ اولین روز جهانی زن در ماه مارچ ۱۹۱۱ در دانمارک، آلمان ، اتریش ، سوئیس و آمریکا برگزار شد. میلیون ها زن در برگزاری این روز شرکت کردند. خواست های اساسی زنان عبارت بودند از قوانین حمایت کننده کار برای زنان، حق رأی و شرکت در انتخابات، حمایت از مادر و کودک، تعیین حداقل مزد. در فاصله دو جنگ جهانی علاوه بر موضوعات قبلی حق قانونی سقط جنین و حمایت از مادران نیز از اهمیت خاصی برخوردار شد. این مبارزه به یک حرکت بزرگ تبدیل شد. از طرف دیگر مسئله برابری در مقابل کار برابر، کوتاه کردن ساعات کار ، پائین آوردن قیمت اجناس و غیره نیز از خواست های زنان بودند. خواست هایی که برای امروز ما هم غریبه نیستند.
با روی کار آمدن حکومت دیکتاتوری فاشیستی در کشور آلمان و ممنوع کردن هر گونه تشکل مخالف، امکان برگزاری این روز غیر ممکن گردید. با وجود این که در این سال ها مبارزان حقوق زنان تاکید زیادی روی وضعیت اقتصادی زنان و فشارها و تبعیض در محیط کار بر آنان داشتند و کمتر به بافت مردانه و پیچیده جامعه پرداخت می شد، ولی زنان مبارز از کشورهای مختلف خواست های خود برای رفع تبعیض در خانواده و کار تربیتی زنان را نیز مطرح کرده بودند. در سال های هشتاد بود که در برخی کشورها روز هشتم مارچ باز هم اهمیت و معنی خاصی پیدا کرد. دوباره موضوعاتی مانند برابری حقوق زنان در تمام عرصه های زندگی، حق سقط جنین، رفع تبعیض در زندگی خانوادگی و حمایت از مادران در دوران حاملگی و بعد از زایمان مورد توجه قرار گرفتند. یکی از نقاط اوج این اعتراضات در سال ۱۹۹۴ روز اعتصاب زنان بود که بیش از یک میلیون زن در سراسر آلمان علیه تبعیض و نابرابری در حقوق زنان در آن شرکت کردند. امروزه تقریبا تمامی کشورها به عنوان روز اعتراض عمومی به اجحاف و فشار بر روی زنان و هم چنین تجلیل از کسانی که این مبارزه را شروع کردند و برای دگرگونی و بهبود وضع زنان تلاش ورزیدند، با ترتیب دادن اجتماعات و گردهمائی ها این روز را گرامی می دارند. در طی دو قرن گذشته پیشرفت ها برای به رسمیت شناختن و قبول حقوق اولیه و انسانی زنان اندک نبوده است. در اکثر کشورهای جهان حق رأی زنان و شرکت آنان در فعالیت های سیاسی و اجتماعی به رسمیت شناخته شده است. با وجود این راه طولانی برای انجام واقعی این خواست ها در پیش است.
زنان هنوز در موارد زیادی در خانواده ، در اجتماع و یا در محیط کار مورد خشونت قرار می گیرند. قوانین زن ستیز در بسیاری از کشورها عمل می کنند. برای نیروی کار زنان در مقابل کار مساوی با مردان هنوز حتی در کشورهای صنعتی کمتر پرداخت می شود. در امد نسبی زنان در همه کشورها بسیار پایین تر از مردان است. آنان از امکانات آموزشی و بهداشتی به مراتب کمتری برخوردارند. سه چهارم بیسوادان در سطح جهان را زنان تشکیل می دهند. اکثر آوارگان و پناهندگان جنگی زنانند. تعیین پوشش معین برای زنان، قاچاق و خرید و فروش زنان، سوء استفاده جنسی از آنان و غیره و غیره از نمونه اجحافات آشکار علیه حقوق زنان هستند که امروزه به طور عادی و در همه جا اجرا می شوند. از تاریخ برگزاری اولین روز زن ۱۰۰ سال می گذرد، اما هنوز هم دلایل زیادی وجود دارد که به عنوان زن و یا مدافع حقوق زنان در این روز از خواست های اولیه آنان در سراسر جهان به پشتیبانی برخیزیم.
برگرفته از سایت اصالت
برای هر گونه اطلاعات بیشتر می توانید از طریق زیر، با دفترسازمان تماس بگیرید:
Tel: (416)496 – ۹۵۶۶, Fax: 1-866-461-6026
E-mail: info@iwontario.com
توئیتر: iwontario
فیس بوک: facebook.com/IranianWomenOrganizationofOntario
۱۷۶۱ sheppard Ave. East, Ground floor, Toronto , ON, M2J 0A5
