تمپل گرندین نویسنده، دام‌پزشک، پروفسور و استاد علوم دامی در دانشگاه ایالتی کلرادو است. او همچنین عضو مرکز اطلاعات و تحقیقات اتیسم و مهمترین نویسنده و مشاور برای رفتار حیوانات اهلی است. او با درک زبان و حالات حیوانات، انقلابى در سیستم گاودارى امریکا به وجود آورده است.
تمپل گرندین تا حدود چهار سالگى حرف نمی زد و کودکى دشوارى داشت و پزشکان تشخیص اُتیسم را به گمان یک آسیب مغزى روى او گذاشتند.
در دوران مدرسه کودک عجیب و غریبى محسوب می شد و در نوجوانى دائما مورد طعنه و آزار همکلاسى هایش قرار مى گرفت، اما در همان دوران که مورد تمسخر دیگران بود، به خاطر حافظه حیرت انگیز و تفاوت هاى ذهنی اش مورد توجه معلم علوم خود قرار گرفت و همان معلم نقش عمده ای در تشویق و پیشرفت او ایفا کرد.
دکتر گرندین از افراد بسیار تاثیرگذار جهان است. او یک نویسنده برجسته است و در زمینه اُتیسم تاکنون صدها سمینار برگزار کرده و علاوه بر همه اینها او امروز یک استاد علوم جانورى است و همچنین یک مشاور حرفه ای در طراحی تجهیزات دامی و امور رفاه حیوانات است. امروزه بسیاری از گاوهای امریکا در مراکزی که دکتر گرندین طراحی کرده است، نگهداری می شوند.
تمپل گرندین در مورد اُتیسم چنین مى گوید:
در سال ۲۰۱۳ میلادی، انجمن روانپزشکی آمریکا معیارهای تشخیص اُتیسم را مورد تجدید نظر قرار داد. به طوری که طیف اُتیسم به مراتب گسترده تر شد. امروز اُتیسم شامل دانشمندان، هنرمندان، موسیقیدانان برتر و همچنین افرادی است که به سادگى قادر به پوشیدن لباس خود نیستند.
یکی از مشکلات امروز این است که بچه باید یک برچسب داشته باشد تا بتواند در مدرسه خدمات ویژه دریافت کند. او مى گوید طیف اُتیسم آنقدر گسترده است که از انیشتین و موتزارت و تا افرادی با ناتوانی های تکلمی و ذهنى در یک زیر مجموعه مى گنجند و مرز توانایى و ناتوانى آدمها بسیار نامحسوس است. استیو جابز هم احتمالا اُتیسم خفیف داشته. در واقع، حتما شما افراد نخبه ای را می شناسید که از نظر اجتماعی بسیار بی دست و پا هستند ولی بسیارباهوشند. در واقع مرز مشخصی بین نخبگی و اُتیسم وجود ندارد. احتمالا نیمی از نخبگان دنیای فن آوری اُتیست هستند.
تعداد کودکان مبتلا به اُتیسم در حال افزایش است و ما با خیل کثیری ذهن هایی با توانایی متفاوت روبرو هستیم و انتظارات خشک علمی و اجتماعی به سادگى قادر است ذهنی را خفه کنند که روزی ممکن است انسان را به سیارات دور ببرد.
دکتر گرندین در آخرین کتاب خود “ذهن اوتیست: فکر کردن به پهنای طیف” در رابطه با پیشرفت های علمی و درک اُتیسم می نویسد: “والدین اغلب چنان نگران نداشته هاى بچه هاى خود هستند که توانایی هایی را که روزی ممکن است تبدیل به یک شغل شوند را کاملا نادیده می گیرند. این کودکان اغلب مهارت های ناموزون دارند. آنها به انعطاف بیشتری نیاز دارند. حتى اگر برای خواندن به کمک نیاز دارند این موضوع نباید مانع پیشرفت آنها در علوم و ریاضیات بشود.
تشخیص زودهنگام از این جهت می تواند مفید باشد که برنامه های آموزشی مخصوص در اختیار کودک قرار می گیرد ولی از جهت دیگر برچسب دائمی در جامعه مرزبندى شده می تواند به سادگى مانع پیشرفت شخصیت کودک شود.
والدین کودکان اُتیستیک نقش مهمى در آموزش مهارت های اجتماعی عملی کودکان دارند. مثل سفارش غذا یا خرید و ممکن است این کودکان تا ابد وابسته باقى بمانند. برای کمک به رشد این کودکان باید آنها را تشویق کرد که دایره فعالیتشان را گسترش دهند. این مسئله که برخى والدین از کودکان انتظاری ندارند چون فکر مى کنند او از پس آن بر نمى آید، بسیار دردناک است. من کودکان بسیاری را می بینم که بسیار باهوش هستند و در مدرسه هم موفق بوده اند ولی شغلی ندارند چون هرگز مهارت های شغلی فرا نگرفتند. آنها مهارت زندگی نمی آموزند. مادر و پدر با خود فکر می کنند طفلکی او اُتیستیک است لازم نیست خرید کردن یاد بگیرد.
مهارت های افراد مبتلا به اُتیسم باید تشویق و قدردانی شوند و این به نفع خود آنها و جامعه است.
تمپل گرندین مى گوید اگر روزی برای اُتیسم درمانی کشف شود، من ترجیح می دهم همینطور که هستم باقى بمانم. من منطقی فکرکردن را دوست دارم. در واقع من سر در نمی آورم چقدر انسانها موجودات غیر منطقی اى هستند.
اگر اُتیسم نبود انسانها همچنان کنار غارهایشان مشغول معاشرت و حرف زدن بودند و هنوز هیچ کارى انجام نشده بود. اگر بشر روزى کاملا اُتیسم را ریشه کن کند شما در آینده هیچ کس را برای تعمیر کامپیوتر خود نخواهید داشت.
