به مجید نفیسی
در تاریکروشنی
آواز میدهی
از بیابان
و سکوتِ مرا میآکنی
با واژههایی از جنسِ باران
ابر
آفتاب
ماه
و ستارگان
واژههای پارسیَت
برای مرگ
اندوه
عشق
و خاطره
طنینانداز خواهند بود
دیرزمانی پس از آنکه
صداهای دیگر همه خاموش شدهاند
* نویسندهی لهستانیکانادایی و بازماندهی قتل عام یهودیان به دست نازیها