همانگونه که در مقاله قبل اشاره شد یکی از دغدغه های رایج پدر و مادرهای جوان تفاوت گذاری منطقی و درست بین فرزندان است. در شماره قبل در مورد تفاوت سنی یک سال و تاثیراتی که بر جنبه های سلامتی، عاطفی و اقتصادی خانواده دارد مورد بحث قرار گرفت. در این مقاله، این تاثیرات در مورد تفاوت سنی دو سال مورد بررسی قرار می گیرد.

 

مزایا:‌

* از آنجا که بدن مادر زمان بیشتری برای بهبودی داشته حاملگی راحت تری نسبت به مادرانی که فاصله سنی کمتری داشتند خواهد داشت.

* اطلاعات این مادران برای فرزند دومشان کماکان به روز است.

* از آنجا که فرزند اولشان مرحله نوزادی را رد کرده، نسبت به مادرانی که فرزندانشان تفاوت سنی کمتری دارند این مادران اعتماد به نفس بیشتری دارند.

* دو فرزند هنوز می توانند به خوبی با هم بازی کنند.

* فرزند اول تحمل اینکه نیازهایش با کمی تاخیر تامین شود را دارد.

* فرزند اول برای آنکه نشان دهد از فرزند دوم بزرگتر و با اعتماد به نفس تر است سعی می کند رفتارهای کودکانه اش را زودتر کنار بگذارد مثلا زودتر دستشویی رفتن را یاد می گیرد، بطری شیرش را زودتر کنار می گذارد یا خودش لباسش را می پوشد.

* تحقیقات نشان داده است که تفاوت سنی دو سال می تواند موجب افزایش توانایی فرزند اول در ریاضیات و خواندن شود.

معایب:‌

* اگر مادر در دوره بارداری دچار مشکلاتی مانند حالت تهوع صبحگاهی شود فرزند اول به اندازه کافی بزرگ هست که ناراحتی مادر را متوجه شود ولکن به اندازه کافی بزرگ نیست که آن را درک کند. در نتیجه دچار استرس و آشفتگی می شود.

* زمان هایی خواهد بود که مادر ناچار شود فرزند اول را در حین بارداری بغل کند و وزن زیاد فرزند اول به شکم مادر فشار خواهد آورد.

* در این سن فرزند اول به تازگی شروع به درک احساساتی مانند همدردی کرده و در نتیجه درک کاملی از گریه های مدام فرزند دوم را نخواهد داشت در نتیجه دچار استرس و آشفتگی می شود.

* خستگی های شدید دوره آغازین این باروری با زمانی که فرزند اول تازه یاد می گیرد راه برود و بدود هم زمان می شود. در نتیجه مادر انرژی بسیار کمی برای هم راهی با فرزند اول را دارد.

* کودکان در سن دو سال بیشترین میزان حسادت را به خواهر یا برادر جدیدشان نشان می دهند. سن دو سال سنی است که کودک می آموزد بیشتر از هر زمانی خودخواه باشد و حس حسادت به اوج خود می رسد.

* ترس از جدایی در سن دو سال زیاد است و حضور فرزند دوم موجب تشدید این احساس در کودک اول می شود.

* بر روی مادر فشارهای فرزند نوزاد و فرزند نوپا همزمان خواهد بود.

* فرزند اول دید منفی بیشتری نسبت به خود و والدین در این فاصله سنی دارد. فرزند اول این عدم رضایت را با کم خوابی یا کم خوردن نشان می دهد. کودکان در این سن هنوز آمادگی ندارند که والدینشان را با کودک دوم به طور مشترک استفاده کنند و در نتیجه به علت کم توجهی والدین، دچار افت عزت نفس می شوند.

ادامه دارد