تاریخ چندهزارساله بیت المقدس با کشمکش و دست به دست شدن عجین شده است. از زمان داود، پادشاه یهودی در هزاره اول پیش از میلاد مسیح، این دست به دست شدن ها، که غالبا با هجوم و حمله نظامی هم همراه بوده، در درازای قرن ها رخ داده و هرازچندگاه این شهر در تصرف کشوری بوده است. در این میان با آن که یهودیان از قدمتی بیشتر برخوردارند، اما مسلمانان و اعراب سهمی بیش از بقیه دارند و بیش از ۱۲ قرن براین شهر سلطه داشته اند.
با پایان یافتن جنگ جهانی اول، شکست امپراتوری عثمانی و تکه پاره شدن سرزمین های آن، بیت المقدس نیز تحت قیمومیت انگلستان قرارگرفت. پس از آن که در سال ۱۹۴۷ سازمان ملل متحد رأی به تقسیم سرزمین فلسطین و تشکیل کشور اسراییل داد، قرار شد که بیت المقدس با مدیریت بین المللی اداره شود. کشورهای عرب با این تصمیم سازمان ملل مخالفت کردند. در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ و شکست کشورهای عرب در برابر اسراییل، که این کشور بخش هایی از سرزمین های آنان را اشغال کرد، بیت المقدس نیز به تصرف اسراییل درآمد و اداره بخش فلسطینی آن به عهده اردن گذارده شد. در سال ۱۹۸۰ پارلمان اسراییل (کنست) کل بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسراییل اعلام کرد. سازمان ملل طی قطعنامه ۴۷۸ این تصمیم را غیرقانونی دانست. در سال ۱۹۸۸ اردن از ادعای خود نسبت به شرق بیت المقدس چشم پوشید و پس از آن سازمان آزادی بخش فلسطین بخش شرقی بیت المقدس را پایتخت خود اعلام کرد.
در سال ۱۹۹۸، در دوره دوم ریاست جمهوری بیل کلینتون، سنای آمریکا قانونی را تصویب کرد که به موجب آن بیت المقدس به عنوان پایتخت اسراییل به رسمیت شناخته شد. در طول دو دهه گذشته، همه رییس جمهوری های آمریکا از اجرایی کردن این قانون خودداری کردند تا آن که دونالد ترامپ در اجرای وعده انتخاباتی خود، در ژانویه امسال اعلام کرد که سفارت آمریکا در اسراییل را به بیت المقدس انتقال می دهد.
روز دوشنبه ۱۴ می دونالد ترامپ این وعده را عملی کرد و دختر و داماد یهودی خود را نیز برای مراسم افتتاح سفارت آمریکا در بیت المقدس فرستاد. این امر آتش خشم فلسطینی های ساکن نوار غزه که تحت سلطه سازمان حماس ـ دست نشانده حکومت آخوندی ـ هستند را برانگیخت و گروهی از تظاهرکنندگان خشمگین به سوی مرز اسراییل روآوردند و قصد ورود به آن را داشتند. ارتش اسراییل در واکنشی خشن، شدید و نامتناسب با عمل تظاهرکنندگانِ بدون سلاح و دفاع، به روی آنها آتش گشود و موجب کشته شدن بیش از۶۰ تن و مجروح شدن بیش از ۲ هزار تن گردید. این کشتار خونین که توصیف «جنایتکارانه» برای آن غیر منصفانه نیست واکنش های بسیاری برانگیخت. سوای ادعای خود اسراییل که آن را «حق دفاع از خود» و «حق نگهداری از مرزها» توصیف کرد و پشتیبانی آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی که «حق دفاع از خود» را برای اسراییل به رسمیت شناختند، بقیه کشورها کم و بیش آن را نکوهش یا محکوم کردند. تندترین واکنش از آن رجب طیب اردوغان رییس جمهوری ترکیه بود که سفیران خود را از اسراییل و آمریکا فراخواند و کار اسراییل را «کشتار جنایتکارانه» توصیف کرد.
روز سه شنبه ۱۵ ماه می، شورای امنیت سازمان ملل برای رسیدگی به این رویداد نشستی برگزار کرد. این نشست به دلیل اختلاف نظر اعضاء موفق به نتیجه گیری و صدور قطعنامه نشد. خانم نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل، حماس را عامل خشونت ها نامید و مانع از صدور قطعنامه در نکوهش اسراییل یا انجام تحقیقات مستقل درباره رویدادهای روز دوشنبه شد. در این روز یک بار دیگر ناتوانی سازمان ملل در انجام کارهایی که به خاطر آنها تأسیس شده به نمایش گذاشته شد، اما آقای آنتونیو گوترش دبیرکل نسبتا تازه نفس سازمان ملل متحد گامی جهشی به پیش برداشت و برای توصیف وضعیت از واژه ای تازه استفاده کرد!
دبیرکل سازمان ملل که مانند سلف خود برای این گونه رویدادها معمولا ابراز «تأسف» یا «نگرانی» می کند، این بار قاطعیت خود را با گفتن این که از شمار زیاد کشته ها و زخمی های فلسطینی «بهت زده» است نشان داد!
