این صفحه به بهائیان اختصاص دارد

مروری بر تعالیم بهایی

حضرت عبدالبهاء می­فرمایند:

بدترین اخلاق و مبغوض­ترین (بدترین) صفات که اساس جمیع شرور است دروغ است. از این بدتر و مذموم­تر (بدتر) صفتی در وجود تصور نتوان کرد. هادم (خراب کننده) جمیع کمالات انسانی است و سبب رذائل (صفات پست) نامتناهی و از این بدتر صفتی نیست. اساس جمیع قبائح (زشتی­ها) است.

بر طبق تحقیق محققان، ضرر دروغ بیشتر از ضرر تمام نقص­های اخلاقی دیگر متداول در بین مردم است، به عبارت دیگر اگر زیانی که از دروغ به افراد یا جامعه می­رسد به صورت اعداد و ارقام درآید، روشن گردد که زیان دروغ از زیان تمام نقص­های اخلاقی دیگر انسان بیشتر است.

دروغ به صور مختلفی ظاهر می­شود و در بعضی اوقات انسان بدون آگاهی با توجه به دروغگویی مرتکب آن می­شود و دیگران را گمراه می­کند.

  • دروغ در قالب تظاهر: بعضی از افراد خود را به غیر آنچه هستند نشان می­دهند.
  • دروغ در قالب تملق: بعضی بیش از حد لزوم در تعریف و تمجید دیگران داد سخن داده و مزایای غیر واقعی را به آنان نسبت می­دهند.
  • دروغ در قالب تعارفات که در آداب مکالمه و مکاتبه در بعضی فرهنگ­ها فوق­العاده رایج است.
  • دروغ به منظور جلب منافع بیشتر در کسب و تجارت و بازاریابی متداول و حاکی از نفع پرستی است.
  • دروغ با شرکت دیگران: افرادی که دروغ دیگران را با آگاهی به دروغ، تصدیق کرده نام آن را ادب می­گذارند.
  • دروغ در قالب سکوت: افراد با آگاهی به آن که اظهار نظر آنها ضرورت دارد ولی سکوت کرده خود را بی­اطلاع نشان می­دهند.
  • دروغ در قالب تدبیر: موضوعی را به وجهی غیر از آنچه واقعیت دارد جلوه داده آن را حسن تدبیر می­خوانند.
  • دروغ در قالب جریده نگاری: انتشار مطالبی خلاف حقیقت به خاطر منافع شخصی و یا منحرف کردن افکار عمومی.
  • دروغ بر حکم تقیه که در بعضی از مذاهب برای حفظ جان و یا پیشبرد مقاصد دینی یا شخصی جائز گشته حکم تقیه یعنی به دروغ دین خود را برای حفظ جان یا رفع ضرر یا حتی مقاصد شخصی پنهان کنند و یا خود را به عقیده و یا طایفه­ای دیگر منسوب دانند.

حضرت عبدالبهاء می­فرمایند:

راستگو و کفرگو بهتر از آن است که کلمه ایمان بر زبان آری و دروغ گویی.

در سه دهه گذشته صدها بهایی در کشور ایران به علت باورهایشان راهی زندان حتی اعدام شده­اند و بسیاری از آنان به این مسئله برخورده­اند که خیرخواهانی به آنها پیشنهاد تقیه کرده ­اند یعنی دین حقیقی خود را در دل پنهان دارند و فقط به دیگران بگویند که بهایی نیستند تا آزاد گردند. هزاران بهایی دیگر نیز از اول پیدایش این آئین در این دوراهی قرار گرفته ولی راه صداقت و شهامت را با سرافرازی بر راه دروغ و تزویر ترجیح دادند. وقتی قرار باشد که انسان به اسم دروغ مصلحت آمیز به خود اجازه دهد که حتی در مورد ایمان که مقدس­تر از آن چیزی نیست تزویر به کار برد و به دروغ متوسل شود دیگر چه اعتمادی می­توان کرد که سخنان دیگرش را به راستی گفته باشد، اگر چنین رسمی جزئی از فرهنگ ملتی باشد اعتماد بین مردم سلب می­گردد.

مقاله این هفته را با یکی از فرمایشات حضرت بهاءالله خاتمه می­دهیم:

امروز بهترین میوه درخت دانایی چیزی است که مردمان را بکار آید و نگاهداری نماید، بگو زبان گواه راستی من است، او را به دروغ میآلائید و جان گنجینه راز من است، او را به دست آز مسپارید، امید چنان است که در این بامداد که جهان از روشنی های خورشید دانش روشن است به خواست دوست پی بریم و از دریای شناسایی بیاشامیم.

خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر :     ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵   ،   ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com

وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی :      www.reference.bahai.org/fa