گوگوش و مارتیک در ادامه تور موسیقی «رفاقت» وارد واشنگتن شدند و کنسرت بزرگی را در پایتخت آمریکا برگزار کردند.
با توجه به رویدادهای اخیر در ایران و سرکوب خونین معترضان توسط حکومت، این برنامه با تغییراتی در گزینش آهنگ ها و اجرای ترانه ها همراه شد.
گوگوش و مارتیک، ضمن حمایت از اعتراضات مردمی، این کنسرت را به ایران و مردمان شجاعی تقدیم کردند که اسیر این رژیم خودکامه هستند.
گوگوش در بخشی از کنسرت با اشاره به چهل سال سرکوب و خفقان جمهوری اسلامی، آرزو کرد رهبران جهان صدای اعتراض مردم ایران را بشنوند.
این کنسرت شامل مجموعه ای از ترانه های خاطره انگیز و آثار جدید گوگوش بود که تعدادی از آنها را به صورت مشترک با مارتیک خواند.
مارتیک نیز در بخش هایی از کنسرت به صورت انفرادی روی صحنه رفت و ترانه های عاشقانه خود را برای حاضرین اجرا کرد. این نخستین کنسرت مارتیک در شهر واشنگتن در چهل سال اخیر بود.
رهبری گروه نوازندگان را که اکثرا غیر ایرانی بودند، بابک سعیدی بر عهده داشت و منوچهر چشم آذر نیز مانند کنسرت های گذشته آنها را همراهی می کرد.
در بخشی از کنسرت، رها اعتمادی، ترانه سرای تعدادی از آثار جدید گوگوش به صورت غیرمنتظره ای روی صحنه آمد و قسمت کوتاهی از یکی از ترانه ها را در حین اجرای زنده، به صورت همزمان دکلمه کرد.
در پایان برنامه، سرود «ای ایران» توسط گوگوش و مارتیک و با همراهی تماشاگران با شور و هیجان زیادی اجرا شد.
