شهروند- آرش عزیزی: خیال آدری بلانجرِ ۲۰ ساله جمع و جور بود.
این دختر ساکن شهر کوچک ۳۰۰۰ نفری پوینیگاموک در شرق کبک (نزدیک مرز آمریکا) می‌خواست عازم سفری هزاران کیلومتر دورتر از خانه، در آسیای جنوب شرقی، شود اما خواهرش، نوئمیِ ۲۶ ساله را در کنار خود داشت که در سفر به گرگی باران دیده می‌مانست.
نئومی به هر گوشه‌ی کره زمین که فکرش را کنید سری زده بود. سه ماه در چین درس خوانده بود. در پاریس یک دوره درس روان‌شناسی خوانده بود. هم انگلستان را زیر پا گذاشته بود و هم مکزیک و البته سراسر کانادای عظیم را. نگرانی‌های پدر و مادر به کنار، دلیلی نبود ویتنام و تایلند تفاوتی داشته باشند.
نئومی و آدری بلنجر در تایلند درگذشتند
اکنون اما نه آدری و نه نئومی دیگر در میان ما نیستند. هفته‌ی گذشته بود که جسد بی‌جان‌شان در هتل پالم رزیدنس در جزیره پی پی دونِ تایلند پیدا شد. «پی پی دون» بزرگ‌ترینِ جزایر پی پی است که آن‌ها را از زیباترین‌های جهان می‌نامند اما خبرنگار شما که چند سال پیش مهمانشان بود بیش از آن‌که محو زیبایی طبیعی آن‌ها شود (که در تمام آن منطقه‌ی جنوب تایلند به چشم می‌خورد) محو حضور هزاران نفره‌ی توریست‌هایی شده بود که به جزیره‌ی بیچاره اجازه‌ی نفس کشیدن هم نمی‌دادند.
وصف زیبایی این جزایر سالیانه هزاران توریست غربی را به آن‌جا می‌کشاند و پی پی جای خوشگذرانی و مست کردن تا طلوع بامداد است. فیلم «ساحل» با بازی لئوناردو دی‌کاپریو، که نزدیک همین هتل پالم رزیدنس فیلم‌برداری شده بود، نیز پی پی را مشهورتر از پیش کرده است. اما از میان این داستان‌های عیش و خوشی، قصه‌هایی تلخی مثل ماجرای آدری و نئومی نیز کم پیدا نمی‌شود. در مه ۲۰۰۹ بود که زنی آمریکایی و زنی نروژی پس از استفراغ و کمبود آب شدید در مهمان‌خانه‌ی کوچکی در پی پی درگذشتند. علت مرگ آن‌ها هرگز معلوم نشد.
اکنون نیز علت مرگ آدری و نئومی هنوز مشخص نیست و به گمانه‌های بسیاری در این مورد دامن زده است.
جسد دخترها روز جمعه پیدا شد و از جزایر پی پی به بیمارستانی در کرابی، مرکز استان واقع در ساحل دریای آندامان، رسانده شد. پرستاری در این بیمارستان به کندین پرس گفت پزشکان پس از بررسی‌های اولیه به نکته‌ی غریب خاصی در جسدها برنخورده‌اند. البته در زمان چاپ شهروند کالبدشکافی هنوز انجام نشده. رسانه‌های محلی اما تاکید کردند پلیس نشانه‌ای از خشونت در اجساد نیافته.
با همکاری سریع مقامات وزارت امور خارجه‌ی کانادا جسدها به کانادا رسانده شدند و روز شنبه‌ی هفته‌ی گذشته به خاک سپرده شد. پدر دو قربانی، کارل بلانجر، سه‌شنبه‌ی این هفته در مصاحبه‌ای احساسی با آژانس خبری کیو ام آی، پلیس تایلند را محکوم کرد که جلوی افشای دلیل واقعی مرگ دخترانش را گرفته. او در گفته‌های فرانسوی خود گفت: «مقامات می‌گویند جسدها را ۱۲ ساعت پس از مرگ پیدا کرده‌اند. طبق محاسبات ما این میزان ۴۸ ساعت بوده است.»
حتی در صورت عدم خشونت، می‌توان تصور کرد که ماجرایی جنایی پشت مرگ آدری و نوئمی بوده و این «مرگ» شاید واقعا قتل بوده باشد. قتل با زهر یک احتمال است که پس از انتشار نتایج کالبدشکافی مشخص خواهد شد. روزنامه‌ی محلی «منیجر» از قول یکی از افسران پلیس خبر داد که اجساد یافته‌شده نشانه‌ی استفراغ شدید داشته‌اند.
روزنامه‌ی «پوکت گزت» (از پوکتِ تایلند) می‌گوید دو خواهر اولین بار روز سه‌شنبه اتاقی در هتل گرفتند. در ادامه‌ی گزارش این روزنامه در وب‌سایت آن می‌خوانیم دو خواهر شبِ سه‌شنبه بیرون آمده و سپس بازگشته بودند و اما چهارشنبه تمام روز را در خانه مانده بودند. ظاهرا یکی دو روز گذشته تا مسئولین هتل مشکوک شوند و روز جمعه بوده که به قصد بررسی اوضاع وارد اتاق می‌شوند.
در گزارش‌های بعدی خواندیم که در فیلم دوربین‌های مداربسته‌ی هتل مردی پیدا شده که دو خواهر را به سوی اتاق‌شان می‌برده.
آژانس کیو ام آی از قول منبعی گفته پلیس تایلند اکنون دنبال دو مرد پرتغالی ساکن همان هتل است اما هر دو کشور را ترک کرده‌اند.
***
از دست رفتن دو ساکن شاد و خندان شهری ۳۰۰۰ نفری بی‌شک ضربه‌ی بزرگی به کل آن می‌زند.
پوینیگاموک حدود ۲۰۰ کیلومتری شرق شهرِ کبک، پایتخت استان، واقع شده است و مردم محل در این چند روز به رسانه‌ها گفته‌اند که در شهر به این کوچکی همه هم را می‌شناختند و مرگ خواهرها ضربه‌ی بزرگی بوده است.
آدری و نئومی (به همراه خواهر بزرگترشان) در دانشگاه لاوالِ شهر کبک درس می‌خواندند اما در عین حال در مغازه‌ی خانوادگی‌‌‌شان به نام «مارش بونیشوآ» (Marche Bonichoix) هم کار می‌کردند.
ماجرای مرگ آدری و نئومی، که یک سرش در تایلند است و یک سرش در پرتغال، شاید سال‌های سال مرموز بماند. اما در هر حال دل‌های بسیاری هست که برای آن‌ها تنگ می‌شود.
