شهروند – آرش عزیزی: «جمهوری موز.»
تا به حال این عبارت به گوش‌تان خورده؟ البته منظور «بنانا ریپابلیک» فروشگاه معروف لباس فروشی نیست. در علوم سیاسی این عبارت در مورد کشورهایی به کار می رود که به دلیل عدم ثبات سیاسی اقتصادشان عموما متکی به صادرات یک محصول واحد و محدود، مثل موز، است. هندوراس و گواتمالا و کشورهای مشابه در آمریکای لاتین برای اولین بار افتخار ملقب شدن به این لقب را داشتند.
تیم هوداک رهبر محافظه کاران انتاریو
حالا اما رهبر اپوزیسیون رسمی انتاریو می‌گوید این یکی از توسعه یافته ترین واحدهای سیاسی- جغرافیایی جهان نیز باید این لقب را بگیرد.
تیم هوداک، رهبر محافظه کاران، می گوید فساد دولتی از دلایل اصلی است که سرمایه گذاران آن طور که باید و شاید به انتاریو نمی آیند.
منظور هوداک افتضاحاتی است که در دوره ی اخیر حول چند نیروگاه گاز در تورنتوی بزرگ پیش آمد. دولت لیبرال برپایی دو نیروگاه این چنینی در میسیساگا و اوکویل را با تقبل خرج چند صد میلیون دلار لغو کرد به این امید که آرای محلی مردم این مناطق را در انتخابات گذشته از دست ندهد.
هوداک پنجشنبه ی هفته ی گذشته در گفتگو با خبرنگاران گفت: «این داستانِ فساد و سوءمدیریتِ باورناپذیر است. این چه پیغامی به سرمایه گذاران در سراسر جهان می فرستد؟ باعث شده ما شبیه جمهوری های موز جلوه کنیم.»
رهبر حزبِ آبی در ضمن گفت قیمت بالای برق، با وجود این‌که انتاریو مازاد برق دارد، باعث می شود بسیاری تولیدکنندگان به همسایه ی جنوبی بروند.
او برای نمونه یک مورد کارخانه ی بسته بندی غذا در منطقه ی نیاگارا را مثال زد که کارخانه ی خواهری در تگزاسِ آمریکا دارد. خرج برق برای دومی ۶۹ سنت ارزان تر است.
همزمان با گفته های هوداک، لیزا تامپسون، وزیر سایه ی انرژی محافظه کاران، قرار است لایحه ای خصوصی به مجلس بیاورد که به گفته ی او به یارانه های انرژی سبز پایان خواهد داد و به شهرداری ها قدرت بیشتری برای تشخیص مکان نیروگاه های باد صنعتی خواهد داد.
هوداک گفت بالا رفتن قیمت برق تا حدودی به خاطر یارانه هایی است که دولت لیبرال برای تولید انرژی باد خرج می کند.
تامپسون می گوید تلاش لیبرا‌ل‌ها برای ساختن انرژی سبز شکست خورده و نتیجه ای ندارد به جز بالا بردن هزینه ها و بیرون کردن کسب و کارها از انتاریو.
