خانم فرح طاهری در شماره ۱۴۶۶ شهروند مورخ ۷ آذر ۱۳۹۲ شمه ای از سخنرانی مورخ ۲۲ نوامبر ۲۰۱۳ دکتر الهی قمشه ای را آورده است. در بخشی از این نوشته خانم طاهری می نویسد که دکتر قمشه ای “وقتی از دین و قرآن می گوید نوع دیگری را به مخاطب نشان می دهد که در آن اجبار نیست و اختیار است و خشونت نیست و زیبایی است”. او از دکتر قمشه ای چنین نقل کرده است: «من اما ۳۶۵ قطعه از قرآن انتخاب کرده ام که ممکن است هر یک چند آیه در آن باشد، تا نشان دهم پیام آن پیام جهانی ست و هیچ تعصبی هم ندارد. قرآن صراحتا گفته که ما انسان ها را آفریدیم زن و مرد، شما را از ادیان و قبائل گوناگون و عقاید و آئین های گوناگون و نگفته که این که من می گویم از همه بالاتر است و رستگاری شما در این کتاب است.»

(گزارش شهروند را اینجا بخوانید.)

دکتر الهی قمشه ای در سخنرانی تورنتو

دکتر الهی قمشه ای در سخنرانی تورنتو

آقای دکتر درست می فرمایند، قرآن در سوره الحجرات آیه ۱۳ این پیام انسانی را به صراحت اعلام داشته است، لیکن قرآن پیام های دیگری را دارد که باید به دقت بر آن ها تأمل کرد. در آیه دوم سوره ی بقره می خوانیم که قرآن کتابی است که در آن هیچگونه شکی را نباید روا داشت و این کتاب راهنمای راه پارسایان است و به عبارت دیگر منبع رستگاری انسان ها. در سوره ی اسرا در آیات ۸۸ تا ۹۰ چنین می خوانیم:”اگر تمام انس و جن جمع گردند و به هم یاری رسانند، نمی توانند آیه ای چون قرآن بیافرینند و ما در این کتاب برای آدمیان از هر موضوعی مکرر آورده ایم.” این موضوع در سوره ی بقره آیه ۲۲، سوره ی یونس آیه ۳۸ و سوره ی هود آیه ۱۳ تکرار شده است.

اهمیت قرآن به عنوان منبع رستگاری آدمیان و بالاترین بودن آن را به خوبی می توانیم از آیه ۸۸ سوره ی مائده دریابیم:

“و آنان که کافر شدند و آیات قرآن را تکذیب کردند اهل جهنم اند.”

قرآن ام الکتاب (کتاب مرجع) کتاب مکنون و لوح محفوظ است. (آیه ۳ سوره ی الزخرف و آیات ۲۱ و ۲۲ سوره ی البروج). قرآن نزد ما بلندمرتبه و با حکم است (آیه ۳ سوره ی الزخرف). آنان که بر قرآن تأمل می کنند و آن را درنمی یابند، بر قلب هاشان قفلی سنگین نهاده شده است(سوره ی محمد آیه ۲۴)

در عالم اسلام قرآن قدیم است و در زمان نامحدود. هر جایی که قرآن خوانده می شود، انسان مسلمان باید سکوت کامل را رعایت کند و به آن گوش فرا دهد.

در قرآن ـ مانند هر کتاب دینی دیگر ـ بسته به شرایط زمان و مکان هم موارد مدارا و تساهل وجود دارد و هم قهر و خشونت. اسلام دینی است که جهان را به دو بخش دارالحرب(جهان جنگ) و دارالاسلام (جهان صلح) تقسیم می کند. تمام مسلمانان در زیر پرچم خدای یگانه متمدند، غیرمسلمانان یا باید جزیه دهند و یا در یک جنگ مذهبی کشته شوند. قرآن به همان اندازه که با مؤمنین و متقیان شفقت می ورزد با مخالفین اسلام سر ستیز دارد. یهودیان شبه جزیره عربستان برای مدتی تحمل شدند، لیکن بعد دشمن اعلام گردیدند:”سخت ترین دشمنان مؤمنین یهودیان و مشرکانند”(سوره ی مائده آیه ۸۵)

سختگیری بر مخالفین اسلام و پیامبر را می توان از آیات ذیل دریافت:

ـ”کسانی که به خدا و پیامبرش آزار رسانیدند، خدا آنان را در این دنیا نفرین فرمود و در آن دنیا به شکنجه های دردناک مبتلا ساخت.”(سوره ی ۳۳ آیه ۵۷)

ـ” برای آنان که با خدا و پیامبرش می جنگند و در زمین فساد می کنند، پاداشی نیست جز آنکه کشته شوند، بر دار گردند، دستها و پاهاشان از جهت مخالف بریده شود و از زمین رانده شوند. برای آنان در این جهان خواری و خفت و در آن دنیا شکنجه ای بزرگ در نظر گرفته شده است.”(سوره ی مائده آیه ۳۷)

با توجه به آنچه گذشت می توان داوری کرد که برداشت آقای دکتر الهی قمشه ای از قرآن، انتخابی، یک جانبه و اراده گرایانه است.

تورنتو ـ ۳ دسامبر ۲۰۱۳