گروهی از فعالان شاعر، نویسنده، فیلم ساز، نوازنده، خواننده، روزنامه نگار و سیاستمدار در آستانه روز جهانی زن در جشنواره شعر و هنر زنان در سیدنی استرالیا گرد هم آمدند تا اعتراض خود را به اعمال هر نوع خشونت علیه زن در قالب فعالیت‌های ادبی و هنری به نمایش بگذارند.
جشنواره بین المللی شعر و هنر زنان که به «فریاد زن» شهرت دارد، نخستین بار در سال ۲۰۰۹ توسط «یائیل اوریب» شاعر، نویسنده و نقاش در جمهوری دومینیکن طراحی شد و تاکنون در طول ماه مارس در بسیاری از کشورهای دنیا برگزار شده است.
هدف این جشنواره ادای احترام به حقوق زنان، اعتراض به اعمال انواع خشونت علیه آنان و معرفی چهره های جدید ادبیات و هنر فمینیستی در بیش از ۴۰ کشور جهان اعلام شده بود
زنان شرکت کننده در جشنواره
.
جشنواره «فریاد زن» سیدنی با تمرکز بر هنر و ادبیات گروه اقلیت زنان مهاجر، همجنس گرا و بومی میزبان مهاجرانی از کشورهای ایران، پاکستان، آفریقای جنوبی، سومالی، بنگلادش، لبنان، اسپانیا و فرانسه به همراه گروهی از فمینیست های استرالیایی بود.
این برنامه توسط زنان طراحی، برنامه ریزی، مدیریت شده بود و با حمایت مشاور شهردار سیدنی و رئیس ارکستر سمفونی جوانان سیدنی برگزار شد. گروهی از مهمانان این برنامه شامل زنانی بود که به تازگی از اردوگاه پناهندگان آزاد شده‌اند و برای نخستین بار در سرزمین تازه خود روز جهانی زن را پاس می داشتند.
این فستیوال با خیرمقدم شاعر بومی استرالیا «جنی منرو» و با ادای احترام به بومیان استرالیا به عنوان مالکان اصلی این سرزمین آغاز شد و با ارائه آثار بیش از بیست زن شاعر و هنرمند ادامه یافت. جشنواره «فریاد زن» در سال ۲۰۱۵ به عنوان یکی از برنامه های مورد حمایت سازمان یونسکو معرفی شده است.
صبا واصفی، شاعر، مستندساز و مدیر اجرایی جشنواره «فریاد زن» می گوید که درآمد حاصل از فروش بلیت های این برنامه به یک بنیاد حمایت از پناهجویان اهدا شد.
صبا واصفی مدیر جشنواره در حال شعرخوانی با نوای ساز مینروا
واصفی می گوید: «فرهنگ مردسالار و گفتمان اجتماعی تک فرهنگی، به حفظ اشکال مختلف خشونت نمادین و تبعیض سیستماتیک یاری رسانده و زنان را در معرض تبعیض سازمانی و خروج ساختاری قرار می دهد. الگوهای فرهنگی تبعیض متقاطع هستند و زنان به دلایل متفاوتی چون نژاد، طبقه، جنسیت، تمایلات جنسی، توانایی، قومیت و سن به حاشیه رانده می شوند و من خوشحالم به عنوان یک زن از خاورمیانه توانستم پلی میان گروه های مختلف زنان بومی، مهاجر، لزبین و استرالیایی ایجاد کنم تا اتحادمان را یک بار دیگر در عرصه های جهانی به نمایش بگذاریم.”
