مروری بر تعالیم بهایی
حضرت بهاءالله می‌فرمایند: (ترجمه)” افتخار برای کسی نیست که وطنش را دوست دارد، بلکه برای کسی است که عالم را دوست دارد.” در این گفتار کوتاه معنایی بس والا نهفته است.
حبّ وطن به معنای آرزوی فنا و نابودی وطن دیگران نبایستی تلقی گردد و جهان دوستی به مفهوم انکار وطن دوستی نباید انگاشته شود.
دوست داشتن میهن فخر و مباهاتی برای انسان به بار نمی‌آورد زیرا وطن دوستی امری طبیعی و از وظائف انسانی هر انسانی است. اما موضوعی که مایه فخر و مباهات و شایسته توجه و ستایش می‌باشد این است که انسان جهان و مردم آن را دوست داشته باشد. دوست داشتن پدر و مادر و مهر ورزیدن به خانه و کاشانه در سرشت آدمی است، اما ارزش و شرافت آدمی در این است که بدان مرحله از انسانیت و کمال دست یابد که همه انسان‌ها و آنچه از آنهاست را دوست داشته و به قدر امکان در خدمت و یاری آنها کوشا باشد. این است مایه سربلندی و افتخار.
بهائیان در اندیشه و تلاش ایجاد و بنیانگذاری یک جامعه متحد جهانی متشکل از همه ملل روی زمین بوده که در آن همه ملت‌ها و نژادها با یکدیگر متحد شده و هم زمان استقلال و خصوصیات و ویژگی‌های ملی آنان و نیز حقوق و آزادی‌های شخصی محفوظ بماند.
آئین بهایی بر این عقیده است که سیر تکاملی که با زندگی خانواده آغاز گردیده و سپس به صورت وحدت قبیله رشد و کمال یافته و با گذشت زمان با تشکیل دولت‌ها و تأسیس جوامع ملی دامنه‌اش گسترده گردیده، ناگزیر است همچنان به راه خود ادامه داده تا به مرحله نهایی، یعنی اتحاد ملت‌های روی زمین نائل گردد. نیل به این مرحله از تکامل جامعه انسانی نه تنها امری لازم و ضروری است، بلکه حتمی و اجتناب ناپذیر است. با توجه به تغییرات و دگرگونی‌های بنیادی در نظام اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری و ارتباط و اتکاء ملت‌ها به یکدیگر و دگرگونی‌های شگرف در وسائل حمل و نقل و ارتباطات.
اوضاع و شرایطی پدید آمده که ملت‌ها برای تأمین منافع ملی و خصوصی خود به ناچار باید طریق اتحاد و اتفاق را پیش گیرند تا بتوانند در صلح و آرامش و آسایش بسر برند و این سرنوشتی است که عالم بشری به سوی آن در سیر و حرکت است.
در این میان بهائیان تا سرحد امکان می‌کوشند با محبت و وفاداری، صمیمیت و فداکاری، صداقت و حق‌پرستی به جامعه بشری خدمت نمایند و در پی درمان واقعی و بنیانی دردهای جامعه بشری از طریق از میان بردن نادانی و تعصب‌های دینی، قومی و ملی می‌باشند.
در همین راستا بهائیان به ایران و ایرانیان خدمت می‌کنند و اگر در این راه بی‌مهری ببینند، در روش و شیوه خود با مخالفت روبرو شوند غم به دل نگرفته سر مویی از آئین خویش پا فراتر نگذاشته و مقابله به مثل نمی‌کنند.
در چنین مواردی بهائیان هیاهو، جنجال، شورش یا تظاهرات خیابانی انجام نداده داد، دادخواهی و تظلم را در وهله اول به مقامات مملکت و سپس به گوش مقامات بین المللی و جهانیان می‌رسانند.
بنابراین در خور ستایش است که جامعه بهایی با وجود مشکلات و سختی‌هایی چون اعدام، زندان، چپاول و تاراج، اخراج از کار و جلوگیری از تحصیل به حیات خود در ایران ادامه می‌دهد و مبارزه روحانی و معنوی خود را به سوی اهداف و آرمان‌های انسانی و بشر دوستی و ایجاد یک جامعه متحد جهانی فراموش نمی‌کند.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
