علی قره جه لو
محمد بدری گولتکین *
از بهار ۲۰۱۱، که عملیات ترور، با تدارک “پشت جبهه” و حمایت همه جانبه AKP در سوریه شروع شد، “حزب کارگر” (IP) مدام هشدار داد:
“اگر به همسایه مان ترور صادر کنید، آن ترور روزی فرا می رسد، و همچون “بومرنگ” برگشته و شما را نشانه می رود”. بدین وسیله ما یک حقیقت ساده و عام را به زبان آورده بودیم. بمب هایی که در “ریحانلی” و “سوروچ” منفجر شدند، و نیز، آغاز دوباره ترور PKK بعد از ۷ ژوئن }انتخابات عمومی ۲۰۱۵}، نشان داد که حزب کارگر تا چه اندازه در هشدارهایش محق بوده است.(۱)
بمب ها امروز در قلب ترکیه منفجر شدند. در یک حمله تروریستی، بزرگترین قربانی تاریخ جمهوریت را دادیم. می توانیم بگوئیم که این حمله آخر نیست. کسی که در خانه شیشه ای نشسته، به خانه همسایه سنگ پرتاب نمی کند. طیب اردوغان ها به خانه همسایه سنگ پرتاب کردند، ولی تاوان آن را ترکیه پس می دهد.
دست های پنهان پشت انفجار
بعد از بیان نکته مهم فوق، باید دید این حمله به وسیله کی و با چه هدفی انجام گرفت؟
در ۱۱ اکتبر، {یک روز بعد از بمب گذاری در آنکارا} “روزنامه آیدینلیک” یک وظیفه مهم روزنامه نگاری را بجا آورده و برخلاف دیگر روزنامه ها، اطلاعات مهمی در رابطه با دست های پنهان پشت بمب گذاری داد و روشنگری کرد.
دستی که بمب را منفجر کرد، اهمیت چندان زیادی ندارد. این موضوع دیر یا زود روشن خواهد شد. آنچه مهم است، تشخیص نیرویی است که در پشت بمب گذاری قرار دارد.
گزارش نیروهای مسلح ترکیه {TSK} و اشاره به آمریکا در این گزارش (۳ ژوئیه) و گفته های “هنری بارکی” Henry Barkey ـ که از سیاست گذاران آمریکا در خصوص مسئله کرد است ـ به حد کافی حادثه را روشن می کند،”اگر HDP {حزب دموکراتیک خلق ها} وارد مجلس نشود، شهرهای بزرگ منفجر خواهند شد”.(۲)
روز انتخابات نزدیک می شود، و تمامی اشاره ها، قوت گرفتن احتمال تحقق “ترس” هنری بارکی در خصوص HDP را نشان می دهد.
به طور خلاصه، انفجار بمب زمانی اتفاق می افتد که ترکیه علی رغم همه هشدارهای غرب و آمریکا، به مبارزه علیه ترور {PKK)} ادامه می دهد. روسیه ابتکار عمل بیشتری در سوریه به دست می گیرد و غرب از رویارویی مستقیم با آن اجتناب می کند، و محافل بسیار متفاوت و موثر ترکیه و در راس آن نیروهای مسلح ترکیه به طور فزاینده ای از لزوم حرکت متحد ترکیه با روسیه صحبت می کنند.
هدف بمب گذاری ها
از این لحاظ، حقیقت بزرگی که باید روی آن تاکید شود اینست: هدف بمب گذاری در آنکارا، ترکیه است. هشداری است که از طرف مرکز منفجر کننده بمب {آمریکا} به حکومت ترکیه داده شده است.
در این انفجار، افکار سیاسی شهروندانی که زندگی خود را از دست دادند، وابستگی سازمانی آنها، چندان اهمیتی ندارد. در پایتخت ترکیه، در جریان یک میتینگ قانونی بمبی منفجر کرده و ۹۷ شهروند ترکیه را به قتل رسانده است.
گفتن اینکه، هدف بمب گذاری، سازمان هایی که آن میتینگ را ترتیب داده اند و یا HDP بوده است، به طور ساده در خدمت پرده پوشی حقیقت است. از این لحاظ، بیانات صلاح الدین دمیرتاش بعد از انفجار بمب و اشاره اش به حکومت، در خدمت اهداف نیرویی است که در پشت بمب گذاری قراردارد.(۳)
منشاء تهدید
در این مرحله، ترکیه قبل از هر چیزی باید منشاء تهدید را درست تثبیت کند. بدون تثبیت منشاء تهدید تدابیر درستی نمی تواند، اتخاذ گردد. انفجار در میدان راه آهن آنکارا، یک بار دیگر و به طور قطع نشان داد، تهدیدی که قصد وحدت و امنیت ترکیه را کرده است در ماورای آتلانتیک قرار دارد.
آمریکا برای رسیدن به هدف های استراتژیک خود در منطقه از سازمان هایی مانند داعش و PKK استفاده می کند، و ارتباط با PKK دیگر پنهان نمی شود، و از زبان بالاترین مرجع تصمیم گیری {آمریکا}، از آن به عنوان “پیاده نظام منطقه ای مان” یاد می شود.
سازمان های ترور شریعت خواه و در رأس آن داعش نیز، ساخته و پرداخته آمریکاست. وظیفه ای که به عهده آنها گذاشته شده است، کمک به تکه پاره کردن دولت های ملی و آماده کردن زمینه های تأسیس یک اسرائیل دوم است.
در دو سال اخیر، بویژه داعش، این وظیفه را با موفقیت انجام داده است. وحشت قرون وسطایی که با دست این سازمان بر روی صحنه آورده شده، به آمریکا امکان داد، تا، “ماموران اسرائیل دوم” ـ که قرار است به دریا هم راه یابد ـ را، به عنوان “قهرمانانی که بشریت را از وحشت داعش حفظ می کند” معرفی کند.
وقتی تمام حقایق آشکارند، تصور اینکه، انفجار بمب در آنکارا، بدون اطلاع و دستور آمریکا باشد، اگر ناشی از جهالت نباشد، معنی دیگری جز خدمت آگاهانه به اهداف منطقه ای آمریکا نمی تواند داشته باشد.
راه حل اجتناب ناپذیر
در اصل، ترکیه در آستانه حل بنیادین مسئله ترور قدم گذاشته است. دخالت روسیه و حمایت چین از ابتکار کشورهای منطقه، معادله قدرت را از اساس تغییر داده است. پیوستن ترکیه به ابتکار منطقه ای که بین روسیه ایران، عراق و سوریه به وجود آمده است، در عرض شش ماه تا یک سال، هم به موجودیت ترور جدایی خواه و هم ترور شریعت خواه پایان می دهد. ترکیه به طور اجتناب ناپذیری به سمت این راه حل قدم گذاشته است. AKP تا به امروز با سیاست دشمنی با سوریه، مانع تحقق این راه حل شده است. اگر در مانع تراشی در این مسیر اصرار ورزد، به طور اجتناب پذیری از طرف ترکیه کنار زده خواهد شد. و تمام دنیا در آینده نزدیک، پیوستن ترکیه به این راه حل را مشاهده خواهد کرد.
توضیحات مترجم
* محمد بدری گولتکین، Mehmet Bedri Gültekin از کادرهای رهبری حزب کارگر {IP} ترکیه، و یکی از صاحب نظران برجسته مسئله کرد در ترکیه است که کتاب های متعددی در این زمینه نوشته است. او همچنین، از نظریه پردازان اصلی ترکیه، در زمینه لزوم تشکیل “اتحادیه کشورهای آسیای صغیر” و اتحادیه “یورو اسیا” است
محمد بدری گولتکین
.
۱ـ اشاره به کمک حکومتAKP به گروه های جهادی در سوریه برای سرنگونی رژیم سوریه است. در رابطه با طرح های سرنگونی حکومت سوریه توسط “سیا” نیز اخیرا، افشاگری های همه جانبه ای توسط “جولیان آسانژ” Julian Assange در جدیدترین کتاب وی “پرونده های ویکی لیکس” صورت گرفته است. جولیان آسانژ با شرکت در برنامه Going Underground کانال تلویزیونی روسیه Russia Today (که از سفارت اکوادور در لندن و از طریق ارتباط ماهواره ای صورت گرفته است و به علت افشاگری ها، و وجود حکم دستگیری اش، در ۳ سال اخیر در سفارت اکوادور پناهنده است) و معرفی کتاب خود، که با تکیه به مکاتبات سری سفارت آمریکا در دمشق با واشنگتن نوشته شده، گفت، این مکاتبات نشان می دهد که چگونه سفیر آمریکا در دمشق William Roebuck از سال ۲۰۰۶ شروع به اجرای طرح هایی برای سرنگونی رژیم سوریه کرده است. در چارچوب این طرح ها، ایجاد و دامن زدن به “پارانویا” بین مقامات بلندپایه حکومتی دایر بر امکان وقوع کودتا، که با قصد، عکس العمل افراطی حکومت در مقابله با کودتا طرح ریزی شده بود، به دنبال ایجاد جنگ سنی ـ شیعه بوده است.
۲ـ Henry Barkey مدیر “برنامه خاورمیانه” انبار فکر Woodrow Wilson Cenre در واشنگتن است. او یکی از متخصصان سابق “سیا” در مورد ترکیه نیز است. او در گفتگویی که با رادیو “صدای آمریکا” داشته است به نکته هایی اشاره کرده است که هم ماهیت تهدید ترکیه و هم سیاست های دو پهلوی آمریکا در منطقه را عیان می کند.
“ترکیه در اصل با وضعیت بسیار دشواری روبروست. از یک طرف روسیه، که ترکیه آن را در این زمینه متفق خود می داند، شروع به حمایت فعال از سوریه کرده و هم مخالفان محافظه کار و هم سازمان های جهادی را بمباران می کند. از طرف دیگر آمریکا به YPG (شاخه نظامی PKK/ PYD در سوریه) کمک می کند. فکر کنید، اگر در روز روشن جهادی ها به راحتی می توانند با بمب گذاری قتل عامی در مرکز ترکیه انجام دهند و سبب قربانی شدن صد نفر شوند، فردا می توانند در خیابان “استقلال” استامبول این حادثه را تکرار کنند، ترکیه در این صورت چه خواهد کرد.
ترکیه باید به قدم هایی که برمی دارد دقت کند. برای ترکیه مسئله کرد در درجه اول و رژیم اسد در درجه دوم و داعش در درجه سوم قرار دارد، ولی برای آمریکا مسئله داعش در درجه اول و رژیم اسد در مرتبه دوم قرار دارد. ترکیه به توریسم احتیاج دارد، با جامعه جهانی روابط نزدیک اقتصادی دارد، و بخشی از پروسه جهانی شدن است، تمام اینها می تواند به شکل بدی مورد آسیب قرار گیرند”.
به زبان دیگر، اگر ترکیه، PKK را که ما به آنها در عراق و سوریه و ترکیه کمک های سیاسی، لوجستیک و تسلیحاتی می کنیم، سرکوب کند، داعش می تواند فردا بمب های زنده را در استامبول منفجر کند! و روابط ترکیه با “جامعه جهانی” آسیب بیند. هنری بارکی، که قبلا (سپتامبر) گفته بود، اگر HDP وارد مجلس نشود شهرها منفجر خواهند شد، امروز (اکتبر) می گوید، اگر بمب ها در خیابان استقلال استامبول منفجر شوند ترکیه چه خواهد کرد؟ یعنی ترکیه باید از راه “دموکراتیک” تسلیم پروژه های غرب در منطقه گردد، و منافع ملی خود را پای منافع غرب قربانی کرده و به تجزیه خود رضایت دهد!
۳ـ روزنامه انگلیسی “دیلی تلگراف” در گزارشی که در رابطه با سرکوب نیروهای PKK در ترکیه انتشار داده (۱۸ اگوست ۲۰۱۵) به نقل از یکی از رهبران اصلی PKK “جمیل باییک” Cemil Bayık نوشته است، پیام ها و نامه ها بین PKK و مقامات آمریکایی در رفت و آمد بوده و در این رابطه گردهمایی های زیادی بین آنها برگزار می شود. در خواست PKK از آمریکا این است که آمریکا بایستی ترکیه را تحت فشار بگذارد تا عملیات علیه PKKرا متوقف کند، آمریکا در این خصوص باید هرچه زودتر به حرکت درآمده، و کاری انجام دهد.
۲۵ اکتبر ۲۰۱۵
* علی قره جه لو، نویسنده و مترجم مستقل ساکن تورنتو، دارای دکترای علوم سیاسی، در حوزه ی مسائل سیاسی ملیت های ایران بویژه ترک ها و مسائل سیاسی ترکیه و آذربایجان و ارمنستان می نویسد.
