کوه‌های سربلند و با شکوه البرز مرکزی، که سر بر سپهر نیلگون می‌سایند، از شمال و شمال‌شرق، شهر کرج را در بر گرفته است. کوه دشته در شرق با ارتفاع ۲۶۵۰ متر، بیجی کوه (عظیمیه) در شمال با ارتفاع ۲۳۵۰ متر، و دوبرار با ۲۴۵۰ متر ارتفاع، گوشه‌هایی از این دیوار سترگ هستند. با حرکت به سوی شمال بر بلندای قله ها افزوده می‌گردد. رشته کوه پورا – پهنه سار در شمال‌شرق شهرکرج جای دارد. دره کوه کندر در جنوب و دره رودخور (خوردره) هم در شمال آن قرار دارند. بلندترین قله این رشته کوه، قله پهنه‌سار یا گندم‌چال یا پشته‌بند با ۳۳۷۵ متر ارتفاع است. قله‌های پورا، لیز، لیچه و دشته نیز از قله‌های فرعی آن به حساب می‌آیند. دره وسیه در انتهای شرق شهر کرج بسیار زیبا و چشم نواز است. با وجود اینکه حوزه آبخیز این دره کمتر از ۳۰۰۰ هکتار است، اما در تمام طول سال آب چشمگیری از رودخانه آن در حال گذر است. هنگام ورود به این دره زیبا، چشمه‌های گوناگون، درختان بید، توت، گردو، چنار و گونه‌های گیاهان خوشبوی خوراکی و دارویی احساس بودن در محیطی بکر و طبیعی و البته دور از کلان شهری مانند کرج را به دست می دهد. در گذشته تعداد افرادی که برای گذران اوقات فراغت می‌آمدند کم بود و سکوت بیشتر، اما طی سال‌های گذشته این تعداد بیشتر شده و به همان نسبت نیز آسیب‌های زیست‌محیطی به منطقه بیشتر شده است. از نزدیکی‌های پایان این دره راهی به سوی روستای کندر در دره کرج وجود دارد. از آنجا نیز می‌توان از این مسیر برای صعود به قله پهنه‌سار استفاده نمود. برای این منظور شب مانی در کناره‌های چشمه پایانی دره و کوهپیمایی به سوی قله پهنه سار در فردایش می‌تواند یک برنامه کوه‌نوردی به یاد ماندنی باشد. همچنین می‌توان بازدید از آبشار سنگان را در این برنامه گنجاند.
قله گندم‌چال (پهنه‌سار یا پشته بند) از قله‌های البرز مرکزی در بین جاده چالوس و جاده سولقان قرار گرفته است. این قله سربلند البرز مرکزی مانند توچال، کلک‌چال، شیرپلا و پلنگ‌چال از گویش باستانی برخوردار است. این قله از شمال به شهرستانک، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهکده سنگان و روستاهای کشار، چاران، خور و جاده سولقان و از جنوب به منطقه وردآورد جای گرفته است. دامنه غربی قله گندم‌چال به روستای خور (خورشید) و پیست اسکی خور و آبشــار زیبای خـور و خوردره محدود می‌شود.
برای دست‌یابی به این قله از دو مسیر می‌توان صعود را آغاز نمود. راه نخست از جاده چالوس و روستای زیبای خور و راه دوم از جاده سولقان و سنگان (زیارتگاه بی‌بی کوهسار یا بی‌بی زرین قمر) می‌گذرد. (این امکان وجود دارد که زیارتگاه بی‌بی‌کوهسار در کنار چشمه آب، روزگاری نیایشگاهی برای آناهیتا، ایزدبانوی نگهبان آب‌ها بوده باشد. به ویژه این که داستانی همانند زیارتگاه‌های بی‌بی‌شهربانو در شهر ری و همچنین چک‌چک و در یزد درباره آن بر سر زبان‌هاست).
در هر دو مسیر آبشارهای زیبایی وجود دارد که هر رهگذری را برای دیدن خویش فرا می‌خواند. آبشارهایی که در زمستان زیبائیشان چند برابر می‌شود. کله قند یخی در پای آبشار سنگان، در زمستان، گاه تا ارتفاع ۲۰ متری تشکیل می‌شود که در نوع خود بی‌مانند است. آبشار خور در روستای سرسبز خور، بیش از ۶۰ متر ارتفاع دارد. روستای خور پیشینه‌ای هفتصد ساله دارد.
روزگاری در پیرامون این کوه، جانورانی مانند قوچ، میش، کل، بز، گرگ، شغال، روباه و پلنگ آسیایی و پرندگانی مانند کبک، مرغ کوهی، عقاب، شاهین، جغد، قناری، بلبل، شانه‌به‌سر، دارکوب و … به خرمی می‌زیستند. هنوز هم در فصل بهار، کمابیش، گونه‌های گیاهی وحشی مانند والک، کنگر، ریواس، آویشن و قارچ به فراوانی یافت می‌شود. باغ‌های آن هم مالامال از میوه‌های درختی مانند سیب، هلو، گلابی، گیلاس، آلبالو، گردو و…. است.
