دسته: ادبیات

باغ عجایبی زیر پای آسمان پهن کرده بودم
با چشمه های شیرینش
ستون های برافراشته از گیاهان موافق
گل هایی که نحو سادگی بودند

سپیده دم!
ماه را
کشان کشان می برند
و ستارگان

ای خردمند عاقل و دانا
قصه انتقام برخوانا
قصه انتقام تاریخی
سبک آن رهبر مسلمانا

دخترکور” رمانی است برخاسته از گوشه ای از ایران که در سیاهی آغاز می شود، سیاهی مطلقی که همه چیز آن نادیدنی است و با پستی و بلندی ها و ماجراهای

شتم نوامبر، وقتی نقدم بر تئاتر “اسم” چاپ شد، چند روز بعد یکی از دوستان مشترکم با کارگردان نمایش، خبر داد که او نقد را در صفحه ی فیس بوکش

همه آمدند
با زیباترین جامه های سیاه پوشان بر تن
و شاخه گلهای شاداب شان در دست
گرد آمدند همچون حصار

صدا در گلو به خواب رفته شد
زبان بسته
جگر خسته شد
جنگ ولی

کاری که نویسنده در این اثر با اسم «آدولف» کرده است و تمام «هیاهوی بسیار برای هیچ»ی که بر سر آن راه می‌افتد، می‌تواند یکی از

برافروز آتش که سرما گریزد
شب تیره از ملک دارا گریزد
به ایمان چراغان کنیم آشیان را
….که تا ظلمت شام یلدا

شید در پی مارینا از تونل بدون هوا به زحمت خود را بالا کشید، بالا و بالا و بالاتر. پنجه هایش با هرگام بیشتر توی گل و لای فرو می رفت.

آستانه رمان در اوایل دهه شصت، با صبحی طوفانی و پدیدار شدن پرندگانی عجیب در دل شهر تهران آغاز می­شود؛ در همین وضعیت،

فریبا حاج دایی؛ دانش‌آموخته ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران. نویسنده، نقاد، مقاله‌نویس و مترجم. دو کتاب چاپ‌شده: «باشیرینی وارد می‌شویم»

فائق شدیم بهادر
چیره آمدیم
مرگ با همه ی لفت و لیس دادن ها
بریز و بپاش هایش

با این تخته بند تن از شامگاه
با این شور غرق در گناه،
با یاد آن سیاه قلمِ انبوه از ملال
…خرم دمی نشسته‌ام از

نویسنده از همان ابتدا مسلط است بر آن چه که در نظر دارد پدید بیاورد. به همین دلیل بسان یک هنرمند پیکر تراش …ابتدا در ذهن خود پیکری می تراشد

محمدرضا مرزوقی متولد ۶ خرداد ۱۳۵۵ در آبادان است. او برای تحصیل در رشته تأتر از سال ۷۵ به تهران آمد و اکنون ساکن این شهر است.

حرکت از جایی به ‌جای دیگر که در عرف آن را «سفر» می‌خوانندش، یکی از بهترین راه‌ها برای شناخت «خویش» است. باید کره خاکی را زیر پا گذاشت

برگشتن* در آینه بودن* مثل ءِ آینه* چون جان که جفت می شود با جان* یا مثل ءِ اینکه بگویی برگشته ای* آیا تو هستی؟* وُ حالا برگشتن* دوباره در سلسله